მდიდარი დედა ანუ მცირე ეკლესია

საოპერაციოს წინ თვალცრემლიანი დედა იდგა და ხშირ-ხშირად ისახავდა პირჯვარს. -თქვენს შვილს უკეთებენ ოპერაციას?დავინტერესდი.

შავი თვალები (2)

დამაჰიპნოზა და ადგილზე გამაქვავა ვეღარ ვინძრეოდი, ნაბიჯსაც კი ვერ ვდგამდი რომ მის სხეულს მაინც მოვშორებოდი ისევ ისე ვიყავით აკრულები ერთმანეთზე როგორც 1 წუთით ადრე ვეღარაფერს ვგრძნობდი გარდა მისი მწველი მზერისა. ბოლოს ისევ მე მოვეგე გონს და ჩემზე

ბავშვებსაც უყვარდებათ (თავი 1)

-მია!!! მია!!! გაიღვიძე სკოლაში გაგვიაბდება!! პირველი დღეა ნუ დააგვიანებ!! -აღვიძებდა მიას დედა, მაგრამ გოგონა არ დგებოდა. -ხუთი წუთიც ნათია, ხუ თი წუ თიც!!! -ბურდღუნებდა მია და ბალიშიდან თავს არ ყოფდა, თან სიტვებს მარცვლიდა. -ადექი გოგო ნუ მიშლი

ანდრია.(სრულად)

ანდრია მესხი დილით ტელეფონის ზარმა გააღვიძა, როგორც ყოველთვის, მაშინაც ანამარია იყო. -გაიღვიძე ჩემო სიცოცხლე. -რა ხდება? დღეს მაინც რომ არ გაგეღვიძებინე არ შეგეძლო? ხო იცი რომ დაღლილი ვარ. -ირაკლიმ სახლში დამპატიჟა, უნდა რომ დედამისი გამაცნოს.

ბნელი დღეები (III)

ამის შემდეგ რათქმა უნდა აღარავის ქონდა სურვილი, დარჩენოდა აქ და გაენაგრძა მხირაულება. ყველანი მანქნებში ჩავჯექით, და სახლისკენ წავედით, გზად ყველა ჩუმად იყო არავის ხმა არ ამოუღია, მგონი ყველაფერი გასაგებიცაა თუ რატომ! ასე იყო თუ ისე მალე ხანში გიოს

ვნება აშლილნი ..5..

სარკის ანარეკლმა მოძრაობა დაიწყო, შუშისფერი თვალები მეტყველი გაუხდა და გამჭირვალე. –ზე სიმპატიური ხარ –სითბო და სიყვარული გამოესახა სახეზე. –უმშვენიერესი ხარ–გოგონას მიუახლოვდა სხეულე აიკრო და მთელი გრძნობით ჩაიკრა გულში.

InkeD #4

როგორც აქ ყოფნის ყოველ ღამეს ახლა იმ ნაცრისფერ თვალებს ვხედავდი სიზმარში,როდესაც ნელ-ნელა ყველაფერი გაქრა და გამომეღვიძა. რაღაც უცნაური ხმა ჩამესმა და თვალები ნელა გავახილე. ხმა ისევ ისმოდა.საწოლიდან წამოვდექი და ფანჯარასთან მივედი.იქ კი...იქ თემო

შეზღუდული შესაძლებლობები (7)

დღეები რომლებიც ნაცცრისფერ ცხოვრებას აფერადებენსაავადმყოფო. ექიმის კაბინეტი. ალექსანდრე გახარებული გამოდის ოთახიდან და უკან ივანე მოყვება. საკუთარი ფეხით მოდის. ყველაფერი ისეთი სასიხარულოა თითქოს ყველაფერი დალაგდა. უეცრად ივანე გრძნობს რომ თვალებში

ხელახალი დაბადება (3)

ყველა გაოგნებული დატოვა, ყველა გარდა დისა, რომელიც ყოველთვის ამაყობდა უფროსი ძმით. ანასტასიამ ნელა შეაბიჯა ძმის ოთახში, საწოლთან ჩამოჯდა და ლუკას შეხედა. დიდხანს ისხდნენ ასე... ლუკა დაღლილი იყო, ანა კი ძმის საქციელით აღფრთოვანებული , აღფრთოვანებული

ვისკი და თანამედროვე კონკია.(თავი IX)

საოცარი სანახავები იყვნენ ამდენი ხნის მონატრებული მეგობრები... ისეთი თბილები, მეგობრულები, ემოციურები რომ მეტი არ შეიძლება,ცრემლიც კი მოგადგებოდათ თვალზე მათი შემყურე... განსაკუთრებით ანკა იყო ემოციური,ყოველ სადღერგრძელოზე ტიროდა,როგორ მოგვანატრე