გოგონა საროსკიპოდან _''არც ისე მშვენიერია ცხოვრება'' (9)

მარინას დანახვა წყვილისთვის იმდენად მოულოდნელი იყო რამდენიმე წუთს გონს ვერ მოვიდნენ. არც თავად იყო კარგად. მოსმენილს საკუთარ თავს ვერ აჯერებდა. ბოლოს ნაბიჯის გადადგმა როგორც იქნა მოახერხა და ოთახსი შევიდა. არც ნია და არც სანდრი ადგილიდან არ

შეგვეშალე !

16 დეკემბერია,ნაადრევად მოთოვა თბილიში,ირგვლივ სულ ცივი სუსხი ტრიალებს -(ლიკა) აუ თავი მისკდება დეა -(მე) მერედა მე გთხოვე ამდენი დალიე თქო? ლიკა ბუხართან მოგრეხილი იწვა და წმუკუნებდა

ლორა და გრენუი #2

სიგარეტი მომინდა.ან ...ან რაიმე მსგავსი.არცერთი არ მქონდა გასინჯული არასდროს.განა იმიტომ,რომ კარგი გოგო ვიყავი.არ მქონია სურვილი.საერთოდ,რამის სურვილი თუ მქონდა ნეტავ?!!

Life or Death...თავი2

სრულ სიბნელეში მივდიოდი,მაგრამ არაფერს ვეტაკებოდი.მართალია ძალიან არ მინდოდა იმ შუქში გავლა,მაგრამ ასე უსასრულოდ ბნელში სიარულს,ისევ იქ გავლა მერჩივნა.ამ ფიქრებში გართულმა ფეხი რაღაცას წამოვკარი და დავეცი.როცა გონს მოვედი მივხვდი,რომ

გაჭედილები (დასრულებულია)

**** ყველა ისტორია განსხვავებულად იწერება.ყველა ისტორიის ფინალში აღმოაჩენ რაღაც ისეთს,რაც არასდროს გაგიგია.ყველა ისტორიის შინაარსი ინდივიდუალურია,ამიტომ არასდროს იცი ვის როდის,რანაირად და რა მოუვა.აქ კი ყველაფერი ისე განვითარდა,როგორც მწერალს ან

ფულზე გაყიდული

ერთ საღამოს როდესაც ჩემს ოთახში ვიყავი და მეცადინეობას ვასრულებდი, მამაჩემის ხმა გავიგე რომელიც სასტუმრო ოთახში ჩასვლას მთხოვდა, სულაც არ მინდოდა მისი მოსმენა, მაგრამ სხვა გზა არ მქონდა და მის ნებას დავყევი. ოთახში რომ შევედი მამაჩემის გვერდით

ღამის ზმანება (2 ნაწილი)

-ამმ... - დავიბენი და ხმა ვეღარ ამოვიღე. შემდეგ ჩაიცინა და მზერა ისევ ასფალტს გაუსწორა. -პრინცესები ცუდ ბიჭებთან საქმეს არ იჭერენ ხომ? -რა? - ვკითხე გაკვირვებულმა. -რა გაგიკვირდა - მხრები აიჩეჩა და ტაქსი გააჩერა. -საიდან მოიტანე რომ პრინცესა ვარ...

ამ თვალით უწვდენელ ჰორიზონტამდე...{50}

სანდრო აივანზე აძვრა და ოთახში ჩუმად შეიპარა.გაუმართალ,ელის ღრმა ძილით ეძინა.სამუშაო მაგიდიდან ფურცელი და კალამი ამოიღო:"არ ინერვიულოთ,დღეს კატოსთან დავრჩები,ხვალ საუზმის შემდეგ დავბრუნდები."ორად გაკეცა,ტუმბოზე დადო.მერე ელის

მარტოობის სევდა

დრო გადის კადრები კი რჩება.. ყველაფერი წვიმიან საღამოს დაიწყო.. გარეთ საშინლად ციოდა.. გაყინულ თითებს ცხელი ჩაიც აღარ შველოდა.. ვიდექი ფანჯარასთან და ვუყურებდი გრძელ შარფში და თბილ პიჯაკში გახვეული ხალხი როგორ მიაბიჯებდა წვიმიან

ადამიანი სახელად ''არავინ''

სუნთქვა მიჭირს,ფილტვები კვამლით მევსება, ვცდილობ ჩავისუნთქო ჰაერი, წარმოვიდგენ როგორ იჭრება სუფთა ჰაერი ჩემს ფილტვებში მაგრამ მაინც ვიხრჩობი ვერ ვსუნთქავ არ გეგონთ რომ ასთმა მაქვს უბრალოდ ამ სამყაროში სუნთქვა მიჭირს, მიჭირს ეს ბინძური ჰაერი სუფთა