ჩემი ერთი ცალი ხარ! (4)

...ლილე შემოვარდა ოთახში -გოგო მომიყევი რა ხდება ტთქვენს შორის დავინახე როგორ "ჟღურტულებდით" -მიყვაარს!!მიყვარს!! ვკიოდი და თან საწოლზე დავიწყე ხტუნვა -შენ სულ გადაირიე გოგონი სიცილი დაიწყო ლილემ.ტკბილი ძილი მისურვა და ოთახიდან გავიდა.

ბრძოლა ბედნიერებისთვის(სრულად)

იანვრის შუა რიცხვები იყო,კარგად მახსოვს.. ღამე იყო,შუა ღამე.. სავსე მთვარე,ვარსკვლავები არ ჩანდნენ.. მხოლოდ მთვარე,იყო ეულად და მარტო.. როგორც მე.. დიახ! მე,მარიამ ავალიშვილი,ოდესღაც ცნობილი და მდიდარი ოჯახის შვილი,დიდი მეგობრების წრით,დიდი

ყველაფერი ერთ ღამეში შეიძლება შეიცვალოს!

ღამის 3 საათი სრულდება.მივდივარ,მეც არ ვიცი სად,უბრალოდ გზას მივყვები და მთლიანად მას ვეკუთვნი.ძვლებში ატანს და ისეთი შეგრძნება მაქვს სადაცაა დაიმტვრევა და ათას ნამტვრევად იქცევა.აგვისტოა...დიახ აგვისტოს 23 რიცხვია უკვე.მიუხედავად იმისა,რომ ზაფხული

ოცნების მჭერი (9)

-ბავშვი. - ადგილზე გაშეშდა, მერე კი მკვეთრად შებრუნდა ჯაყელისკენ და თვალი თვალში გაუყარა. - ჰო, შვილი. შვილი მინდა ყველაზე მეტად. - ჯიქურ უყურებდა მამაკაცს და მღელვარებისგან მკერდი აუდ-ჩაუდიოდა. თარაშს უნებურად გაეღიმა. მის წინ მდგარი ერთი შეხედვით

ცნობილი ადამიანების გამონათქვამები

უინსტონ ჩერჩილი "დიპლომატი ადამიანია, რომელიც ორჯერ დაფიქრდება, სანამ არაფერს არ იტყვის” "დემოკრატია ყველაზე საშინელი ფორმაა მმართველობის, მაგრამ უკეთესი არ არსებობს” "კომუნისტი ნიანგს ჰგავს: როცა იგი პირს აღებს, ვერ გაარკვევ, გაღიმებას ცდილობს

The Ghost

ელის ჰანფრიმ როგორც იქნა ყველაფერი მოაწესრიგა თავის ახალ სახლში.ელისი აქეთ იქით დადიოდა დაოთახებს ათვალიერებდა ტკბებოდა მისი ახალი სახლის ყურებით რომელიც ძალიან იაფად და უპრობლემოდ შეიძინა.ელისი თავისი საძინებლიდან გამოვიდა თუ არა

გაგიჟებით შემიყვარდა(ნაწილი 3)

არვიცი ვინ მაგრამ საცეკვაოდ გამომიცეკვეს, მეც რათქმაუნდა დავთანხმდი და ერთად ცეკვა დავიწყეთ, სანდროს თვალები არასოდეს დამავიწყდება, სანდროს ყურადღების მნისაკცევად იმ ბიჭს ჩავეხუ კიდეც, საკუთარი თავისმიკვირდა ვის ჯინაზე ვიქცეოდი ესე?

უკანასკნელი თოვლი

90-იანი წლები. არვიცი, ეს წლები ზოგისთვის ტანჯვა იყო ზოგისთვის ტკბილი მოგონებები... ჩემთვის კი ორივე ერთად. 17 წლის ვარ და თბილისის ერთ-ერთ ეზოში ვცხოვრობ სადაც ვერასდროს მოიწყენ. ყოველ საღამოს უამრავი ბავშვი იყრიდა თავს ერთად რათქმაუნდა მათ მეც

you are my life (დასასრული)

როცა გავიღვიძე გავიგე როგორ ილანძღებოდა ვიღაც ნელ-ნელა ავდექი და კარებისაკენ ნელი სვლით წავედი როცა ხმა ვიცანი მივხვდი რო ჩემი ჩარევა იყო საჭირო თორე ალბათ მალე ჩემი ძმები ხელს აწევდნენ იმ კაცზე რომლის შვილმაც მათი და მოიტაცა და

გულმა იგრძნო (სრულად)

-გიორგი ადექი დაგაგვიანდება - დილით ანას ყვირილმა გამაღვიძამესიკვდილებოდა ადგომა და სკოლაში წასვლა მაგრამ იძულებული ვიყავი.-ჰოო ანა ვდგები - უკმაყოფილოდ ამოვიბუყუნე და ბალიშიდან თავი ავწიე.-რას გიგავს თვალები გაათენე ხო?