მე და წილოსანი ( ნაწილი მერვე)

წარმოსადგენლადაც რთულია თუ როგორ შეიძლება ადამიანთან იყო ესე ახლოს და ამავდროულად ასე შორს.სანტიმეტრები რომლებიც წილოსანს მაშორებდა მეზედმეტებოდა.აი იმ წამს დაუფიქრებლად დავთმობდი ყველაფერს,რათა ერთხელ მაინც მეგრძნო წილოსანის ხელები ჩემს წელზე და

უწესო გრძნობები (4)

_თითქმის ერთი თვე ილეოდა რაც ამ გადაკარგულ სოფელში იყო. არანაირი სიხლე დაზარალებულ ოჯახზე არანაირი კონტაქტი გარესამყაროსთან დუმილი და ისევ დუმილი და გულში ვერჩაკლული ივას სიყვარული. სულ სხვა გარემო უკვე ორი კვირის წინანდელი ინციდენტის შემდგომ

სულ მეყვარები პატარა ქალბატონო 2

დიახ დიახ სიყვარლი ესეთია ზოგს ერთი ნახვით უყვარდება ზოგს კი ამისთვის დიდი ხანი ჭირდება მაგრამ ეს ხომ სიყვარულია ეს ის გრძნობაა რომელიც ყველაზე ძლიერია მთლს დედამიწაზე მართალია დღეს21 ე საუკუნეში ეს სიტყვაც კი გაუფასსურებულია მაგრამ ეს ხომ

ბაიკერი ლინდა III

მალევე ლინდაც და მისი "სასტავიც" კუსტბაზე შეიკრიბნენ, სადაც ყოველთვის იკრიბებოდნენ ხოლმე. ლინდამ მოტოციკლი გააჩერა და გადმოვიდა. -შენ გოგო სულ გააფრინე? ერთი ცრემლიც არ გადმოგვარდნია, სადღაც წახვედი და გვირეკავ აქ კვრიბავ ვითომ ანრი ცოცხალი იყოს და

გრძნობები რომელიც არ იმალება ( თავი 4)

- ლიზა არ წამოხვალ ? მკითხა თამარიმ - არა არ წამოვალ მეზარება რა რა მინდა... - გოგო წამო ახლა ანი ამოვა და წამოდი რა დაბლა ჩავიდეთ გავერთობით ! - აუ არა რა თამო რა მართლა არ მინდა წამოსვლა ძალიან მეძინება რა ! - კაი როგორც გინდა... თქვა თამარიმ და

ისე მჭირდები, როგორც ჩაის ერთი ჭიქა წყალი

აპრილია. ცივა ჯერ კიდევ. საღამოს განსაკუთრებით. როგორც ყოველთვის ისე მაცვია. ჯინსის შარვალი. კეტები. ბრეტელებიანი მაიკა და კაპიშონიანი ჟაკეტი რომლის კაპიშონიც თავზე მაქვს წამოფხატული. ხო.. ზუსტად ეგრე ეძახის დედაჩემი. 9 საათია მაგრამ უკვე ღამეა.

ჩემი ბიჭი

4 წლის წინ ერთი ბიჭი გავიცანი....მხიარული, დიდი ბრიალა თვალებით....დრო და დრო ჩნდებოდა ჩემს ცხოვრებაში...თუმცა არც არასდროს წასულა,უბრალოდ ვერ ვამჩნევდი მანამდე ვერც მის ბრიალა თვალებს და ვერც მის მზერას ჩემდამი...მერე მითხრა,რომ ვუყვარდი და ჩემი

მაგიჟებს შენი ზღვისფერი თვალები (1)

ღმერთო რა მჭირსს!! 1 დღის გაცნობილმა ბიჭმა თავგზა ასერ ოგორ ამიბნია.როგორც იქნა დამთავრდა ცეკვა და მეც თავის ტკივილი მოვიმიზეზე და სახლში წავედი.. დემეტრემ აიჩემა მარტო არ გაგიშვებ ხოარ გაგიჟდიო და მექაჩებოდა წაგიყვან მეო.. მაგრამ ბოლოს რატიმ უთხრა

ქალიშვილი პროვინციიდან 3

მე და დეიდა გაოცებულები ვუყურებდით დეიდას რომელიც ელოდა როდის ამოვიღებდით ხმას. მე სიხარულისგან ვიყავი დამუნჯებული, იმ წუთას არაფერზე არ მიფიქრია, არც იმაზე როგორ გაბრაზდებოდა დედა. -ლელა შენ სულ გადაირიე? რამდენჯერ გითხარი და კიდევ

რას ჩურჩულებენ?

რას ჩურჩულებენ ნეტავ ღრუბლები, ან ჩხუბი რატომ მოსდით?! როცა ხმაურობს ზეცა ვხვდები რომ, მათი ცრემლებით მოწვიმს! რა დარდი აქვთ და რა სატკივარი, ანდა ერთურთს რად მტრობენ? თუკი მიწაზე კრძალავენ მტრობას, ზეცაში რად არ გმობენ?! რას ჩურჩულებდნენ ნეტავ