ორმაგი თამაში.. Part II (ნაწილი III)

არვიცი რამდენი ხანი მეძინა, ან საერთოდ ჩემ ამ მდგომარეობას შეიძლებოდა თუ არა დარქმეოდა სახელდობრივად ძილი, მაგრამ როცა გამომეღვიძა ფანჯრიდან მოელვარე მთვარე მიმზერდა. პალატაში ვიწექი, ირგვლივ არავინ იყო, მხოლოდ აპარატის წიკწიკი და გადასხმის დროს

ნაბიჯები დათვლილია (1)

მე ვდგავარ რა ქუჩაში ვიყურები... მერე კდელს გავაყოლე თვალი და კარებს შევხედე .... 9 საათი ხდებოდა ისევ კარები ისევ ქუჩა ჩემი ფიქრები ჩემთან რჩებოდნენ -როდის მოხვალ... ჩავილაპარაკე ჩემთვის და კარები რომ არ შეემოეღო დედას ალბათ ტირილს დავიწყებდი

განსხვავებულები 1

ცხოვრება მოულოდნელობებით არის სავსე. მაგრამ მარტო მოულოდნელობები არ ყოფილა საკმარისი, რომ ვიცხოვროთ. უნდა შევიგრძნოთ სხვისი შური ჩვენს მიმართ, ბოღმა და სიძულვილი. ამ დროს გაგვიჩნდება კითხვა: მაშ რისთვის არის ეს ცხოვრება ლამაზი, თავგადასავლებით და

შემიყვარდი სულელო(ოცდამეთვრამეტე თავი)

ვაკომ მაისური გადაიძრო და იატაკზე ქაოსურად დააგდო.ყელში ვაკოცე და უფრო მაგრად ავეკარი. -მაგიჟებ(ვაკო)ვნებიანი ხმით ჩამჩურჩულა -ვსო გაჩერდი(ვაკო)გამირიმა და კიდე ერთხელ მაკოცა ყელში -ჩემი ცელქი(ვაკო)გაეღიმა -ჩემი გარყყვნილი(მე)მეც გავიღიმე ოდნავ

თავხედებო, მოგესაჯათ ერთად ყოფნა! 6

შეგუების პერიოდი მშვიდი, მაგრამ დამთრგუნველი იყო. ჩევნ, უხეშად რომ ვთქვათ, "ჩვენი თავებისთვის მოვიცალეთ". ვფიქრობდი მომავალზე, რა იქნებოდა აქედან გასვლის შემდეგ, მიმიღებდა თუ არა ჩემი ოჯახი? მშობლები მენატრებოდა, თავისუფლება მენატრებოდა, ჩემი სახლი,

მამის საყვარელი... 2

რამდენიმე კვირა მაია თავის თავს ებრძოდა არ უნდოდა ისეთი უღირსი საქციელი ჩაედინა რასაც თვალთვალი ერქვა,ერთი იყო როცა ეჭვიანობდა მაგრამ რომ ეთვალთვალა,არაფერი აღმოჩენილიყო და ეს ბადრის გაეგო სამუდამოდ დაკარგავდა.თან მის მიმართ ურთიერთობაში ცვლილებას

ნაყიდი სილამაზე [22 თავი]

სწრაფადგადმოვიდამანქანიდან, ერთი სული ქონდა როდის ნახავდა ევას. უნდოდა სიურპრიზი გაეკეთებინა და მაგიტომაც მოატყუა, რომ ხვალ აპირებდა ჩამოსვლას. როგორც კი ლიფტის კარი გაიღო, სწრაფად მოიმარჯვა გასაღები.

მესამყაროები (1,2)

მარიამ ბერიძე 18 წლის,საშუალო სიმაღლის,შავგვრემანი,შავი თვალები და წაბლისფერი წელამდე თმით.ვცხობრობ თბილისში.მყავს და 16 წლის და ძმა 11 წლის,წარმატებული მოსწავლე ვარ,მაგრამ სწავლაზე დიდად არასოდეს მიფიქრია.ორ თვეში სკოლას ვამთავრებ.ერთი კვირის წინ

მე და ის...ჩვენ

-ადექი გოგო არ დაგაგვიანდეს, თორემ მერე რა გაუძლებს შენი დირექტორის შენიშვნებს -აუუ ლუკა კარგი რა გთხოვ ცოტაც და ავდგები -მარიამ ჩემზე რომ იყოს დამოკიდებული ხო იცი რომ დაგტოვებდი კიდევაც მაგრამ რა ვქნათ აბა, ასეთი რთულია ცხოვრება -ხოდა დავრჩები, ხო

სლიზერინის პრინცის ისტორია,თავი 12

არასოდეს არ ვყოფილვარ მასგავს გამოუვალ სიტუაციაში.ჩემს ირგვლივ ფერები ყოველთვის თეთრი და შავი იყო. ისინი ვინც ჩემს ირგვლივ ტრიალბდნენ, მხოლოდ წმინდა და მუქსისხლიანებად იყოფოდნენ. ეს ყველაფერი ასე რჩებოდა წლების მანძილზე და შეცვლასაც არ ვაპირებდი.