გულისამრევია დღევანდელობა

მიმოიხედე,ყველაფერი აბსურდია,ყალბი,ისეთი ყალბია,როგორიც ბევრის სიყვარული... მტკივა უსამართლობა,ისე მტკივა,როგორც მოხუცს სიკვდილი,ხო მართლა,სიკვდილზე გამახსენდა,ერთ დღეს ისიც გეწვევათ,ხოდა,დარწმუნებული იყავით რომ სამოთხე ყველას არ

ვატო არაბული (7 თავი)

ვატომ ხელები შემოიხვია და გულზე მიიკრა, გოგომმ ნაცნობი სურნელი რომ იგრძნო გაიტრუნდა და ხელები შემოხვია მის წელზე შემოლაგებბულა დიდ ტორებს. ასე უხმოდ ისიტყვოდ იჯდდნენ და ერთმანეთის სირნელით ივსეებდნენ ფილტვებს, ბოლოს ვატო

წვიმს, წვიმს, მასველებს...4

დილით ცოტა უკეთესად ვიყავი, სააათის ნახვა მინდოდა და ამღვიძარას ხელი მოვკიდე, დასუსტებული ვიყავი, საათი დაბლა დამივარდა, ხმაურზე დედა შემოვარდა და მითხრა: -საყვარელო გაიღვიძე?შენთან სტუმარია.-იმის გაფიქრებაც ვერ მოვასწარი ვინ იყო რომ ოთახში ანდრო

მოურჯულებელი სვანი (1)

პატარაა, მაგრამ არც ისე პატარა, რომ ვერ გაიგოს ამ ცხოვრების არსი. ოჯახში, რაც თავი ახსოვს სულ პრობლემები ჰქონდა. მამა სვამდა, სახლში გალეშილი მოდიოდა და დღის ჯავრს ცოლ-შვილზე იყრიდა. ბოლოს დედამისმა ვეღარ გაუძლო შვილისა და საკუთარ ტანჯვას, სახლიდან

Barman (5)

იმ დღეს გოგოები ჩემთან დარჩნენ. ნუ რა თქმა უნდა გვიანობამდე ერთ ამბავში ვიყავით. მეზობლები ხშირად გვაკითხავდნენ და გვაწუხებდნენ ცოტა ჩუმადო. ჩვენც ბოლოს დაღლილები 4 საათზე დავწექით და მაშინვე ჩაგვეძინა. დილით ტელედონის ზარმა გაგვაღვიძა. ნუ რაღა დლით

ყველაზე საშინელი მომენტი როცა საყვარელ ადამიანს დაკარგავ (სრულად)

-ნიკა, სად ხარ? -სახლში სალო რა იყო, რა ხმა გაქ? -მიპასუხა ნიკამ -უნდა გნახო და გამოდი რა.. -ხო მშვიდობაა?? - გამოდი და გეტყვი -კაი ნახევარ საათში მოვალ. -გელოდები . . . -რა გჭირს სალო?- უნდა დავშორდეთ -მეღადავები ტო? -არა, სერიოზულად გეუბნები..

სასიამოვნო შეცდომა (თავი 1)

არასდროს მიყვარდა ხალხი რომლებიც თავუსი მშობლების ფულს იყვნენ დახამებულები. შემიძლია ვთქვა რომ მილიარდელების ოჯახიდან ვარ მაგრამ არ ვთვლი ჩემს თავს ვინმეზე მეტს.ვსწავლობ იურიდიულზე და ვარ 19 წლის.ყველზე მეტად მიყვარს ღამე-არა ეს

ჩემი გემრიელი ნაწილი1

რა ჩავიცვა?თმა როგორ გავიკეთო?ჰეიმიცა რაგჭირს ანა,პირველადვარ ესე რო ჩასაცმელზე ვდარდობ გადმოვაგდე ტანსაცმელი ჩავიცვი შავი მოტკეცილი ჯინსი მუხლზე გახეული,გრძელი'ჩაბჩურა'მაიკა,კედები თმა გავიშალე და გავედი ოთახიდან

აპრილი

წელსაც აპრილი აგიჟებდა ნაავდრალ ამინდს და მაინც მარტს შემოაცვეს თეთრი ხალათი. იყო თორმეტი უსასრულო საათი დღეში და თითო წუთში ჩატეული ათასი ფიქრი, რომლებიც ალბათ უფრო მიაგავდნენ ნაშფოთვარ ღამით დაწერილ სტროფებს, ხშირად უმისამართოსაც, ფეხარეულს,

ბედის ვარსკვლავის ბრალია(3)

მეორე დღე ისევ იმავე საქმით დაიყწო მარიტასთვის.სკოლაში მისულს ისევ შემოეგება თათა.კლასში შესულები ისევ ერთად დასხდნენ.მაგრამ სიახლეც იყო,ძალიან დიდი და კარგი სიახლე.მარიტას დამრიგებელი შემოვიდა კლასში,ბავშვებს სათნოდ გაუღიმა და დაიწყო