იმ ქალს გაუმარჯოს - გიორგი ბაზოიანი

იმ ქალს გაუმარჯოს!! ოჯახისთვის რომ იბრძვის და ჯარობს, ხარობს იმ ქალს გაუმარჯოს!! ვინც იტყვის ჯო-ს ა გაგიმარჯოს!

დამნაშავე თეთრი კედლებია!

გამქრალი, შეშინებული, გაქცეული ოცნებები, თითქოს ფიქრებს ფეხდაფეხ დაედევნენ... განა სად მიდიან? საით მიეჩქარებათ? რჩები მარტო... ოთხი კედელი, თეთრი კედლები, დიახ არ მოგესმათ თეთრი კედლები, როგორც საგიჯეთში, ოღონდ ცარიელი, სულ ცარიელი და თეთრი

მეტი ვიდრე სიყვარული

მართალია მარიამი ამ ყველაფერს აზვიადებდა მაგრამ მე მაინც ვნერვიულობ...მე ხომ არანაირი გამოცდილება არამაქვს ...მამრობითი სქესისთვის სალამიც კი არ მიმიცია თუ არ ჩავთვლით ჩვენს დარაჯს რომელსაც არცთუ ისე იშვიათად ვხედავდი და ალბათ 60წელს გადაცილებული

გაურკვეველი ქორწინება (8თავი)

- როგორც გული გიკარნახებს ისე მოიქეცი, უბრალოდ იცოდე, რომ ფრენა ხვალ არის.-წყნარად უთხრა მეგობარს ლევანმა, ამ წამს არც კი იცოდა რა ეთქვა.. ბოლოს ისევ გაჩუმება ამჯობინა და კაბინეტი დატოვა.

მუხის ძირას (თავი I)

ყველაზე კარგად ოცნება მატარებელში გამომდის,იხედები ფანჯრიდან და ხედავ მთელი სამყარო უკან რჩება. ნეტავ იცოდე როგორი მარტოსული ვარ... ერთი შეხედვით ყველაფერი მაქვს,მაგრამ მაინც ძალიან მარტოდ ვგრძნობ თავს. შეიძლება სისულელეა,მაგრამ ხანდახან ვზივარ

ვამპირის ირონია 2

მას შემდეგ 4 წელი გავიდა დამიან! სევდიანად ამბობდა გოგონა და სურათების ალბობს ათვალიერებდა სადაც მისი პარტარაობა იყო აღბეჭდილი,თითოეული წუთი დამიანთან გატარებული.მას კარგი ბავშობა ქონდა.დამიანი ახლა მისი პირადი მცველი კი არა უფრო მეტია, მისი

გამყრელიძე (15)

არმიყვარს ზამთარი.. მართალია მიყვარს სრიალი გუნდაობა, ციგაობა მარა არა ვერაფრით შეედრება ზაფხხულს, რუჯი, ზღვა, ბასეინი, წუწაობა და რაც მთავარია არიყინები. სულმოუთქმენლად ველოდები ზაფხულს მაგრამ ჩემი ცხოვრების ამ პერიოდს ხომ არ გამოვტოვებ? ამიტომ

შეთავსებით ძიძა(თავი 3)

გამარჯობა, ქალბატონო ნონა,-გავუღიმე ქალს და თამამად შევაბიჯე სახლში.დღეს ჩემი დღე იყო. პატარა მხეცებისთვის ჭკუა უნდა მესწავლა, თან ისე, რომ შეწინააღმდეგება ვერ გაებედათ და ბებიასთანაც არ ჩავეშვი.-ოჰ, ლიკა, რამდენჯერ გითხარი, შეეშვი ამ

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 13)

ლელუკა მალევე მოვიდა, ვიჭორავეთ და დროც მალე გავიდა, დაღამებული იყო დალელუკა აღარ გავუშვი. შუა საუბარში ბიჭების ხმა გავიგონე, კარები გაიღო და 7 აყლაყი ერთმანეთის მიყოლებით შემოლაგდა სახლში, იცინოდნენ და როცა დაგვინახეს მხოლოდ მაშინ

გახსოვს?! (სრულად)

მიდიოდა მე კი ვერ ვაჩერებდი ვერ შევძელი ვხედავდი რომ მიდიოდა ჩავიკეცე ცრემლები თავისით მოდიოდა ზღვასავითმინდოდა მეთქვა “გაჩერდი მაპატიე“ მაგრამ ვერ შევძელი პირველი შეხვედრა სამ თებერვალს იყო ბოლო შეხვედრაც ზუსტად ერთ წელში ზუსტად ამ დროს მიდიოდა