მეორე მე IIთავი

როცა მანქანა დაიძრა ფიქრების თუ ოცნებების კორიანტელში მოვხვდი. მიუხედავად იმისა, რომ მარტო მივდიოდი სრულიად უცხო ადგილას ვგრძნობდი, რომ რაღაც ახალი და სასიამოვნო მელოდა. მაინტერესებდა ჩვენი ახალი სახლი, იქ არსებული გარემო და ა.შ. ჩავრთე IPOD_ი და ამ

გაზაფხულს გავცვლიდი შენს ერთ კოცნაში ... 3

გაურკვეველ ადგილას ვიყავი , ვერც გავრბოდი და თითქოს სუნთქვაც მიჭირდა . ხეზე მინდოდა აძრომა რომ ამ საშინელ მხეცს გავქცეოდი მაგრამ ვერსად გავრბოდი. ნელ-ნეა ჩემსკენ იქევდა ეს საზიზღარი გაურკვეველი არსება რომელსაცკუპრივით შავი თვალები ჰქონდა , ჩემი

როცა მთვარე ამოვა (1)

სიყვარულზე დავწერო? ეს აუცილებელია? კარგი. თუ ეს გრძნობა თქვენთვის ასე სათაყვანებელია, თუკი მისკენ ასეთი სიჩქარით მიისწრაფვით მე ვინ ვარ თქვენს ნება-სურვილს არ დავემორჩილო. მე წავედი. აქ დავტოვე ყველაფერი ის რაც მიყვარდა. ჩემი ოცნებები ერთად ავკინძე,

მომღიმარი გოგონა 5

ქარი უბერავდა და თითქოს თან მივყავდით. ღამე გრძელი აღმოჩნდა, არც ერთს გვეძინა, მაგრამ ხმას არ ვიღებდით თითქოს არ გვინდოდა სიჩუმე დაგვერღვია. აი მზემაც დაიწყო ამოსვლა. -გაიღვიძე?

უბრალოდ მიყვარხარ (9)

2 კვირა თბილისში არ ვყოფილვარ და რაღაცნაირად მეუცხოა აქაურობა.. სასწრაფოდ ტაქსი გავაჩერე და სახლიაკენ წავედი.. 15 წუთში სადარბაზოსთან ვიდექი და ვნერვიულობდი თუ როგორ შეხვდებოდნენ ჩემს ჩამოსვლას....

გამომძიებელი

-აბა თუ დაგვდებთ პატივს გამომძიებელო და თუ გაიღვიძებთ-დილიდან ჩემი დაქალის ხმა გავიგონე რომელიც თავზე „დამჩხაოდა“ -აუუუუუ შემარგე რა ძილი-ამოვიზმუვლე და თავზე ბალიში დავიდე. -კაი რა სანდრა დღს ხო გახსოვს გურიაში მივდივართ შენ რო მორჩები

უშგულში ნაპოვნი ანგელოზი [11]

დილა პოზიტიური განწყობით დაიწყო, ჯერ მზის სხივებმა გაახალისეს, შემდეგ ანდრონიკეს „დილამშვიდობისა“-მ. ამ ყველაფერს დაემატა დეიდას ზარი იმის შესახებ, რომ ესტუმრებოდა რამდენიმე დღით. მეტი რა უნდოდა იმნაძეს.არღვლიანს პასუხი დაუბრუნა და მშვიდობიანი დღე

გაქცევა (ნაწილი მესამე)

„ყველაფერი წარმავალია: სიყვარული, ხელოვნება,დედამიწა, თქვენ, მე. სიკვდილი იმდენად გარდაუვალია, რომ რატომღაც ყველას მოულოდნელად ატყდება თავს. აბა, როგორ უნდა მიხვდე, რომ მანცდამაინც დღევანდელი დღეა შენი ცხოვრების უკანასკნელი დღე? არადა, სულ გგონია,

აქ არ არსებობს შუალედი-ყველაფერი ან არაფერი{3}

-არ ვიცი ამხელა იდუმალება და ქალურობა როგორ უნდა ჩაეტიოს 16 წლის გოგოში-მისი თვალები ჩემს ტუჩებს უყურებდა. -ას ეფიქრობ, ალბერტ?-მასთან თავისუფლად იყავი. მართალია, არც ისე დიდი ნაცნობობა გვაკავშირებდა, მხოლოდ ერთი კვირის, მაგრამ მასში მეც იგივეს

სლიზერინის პრინცის ისტორია,თავი 3

ანა ახალი სკოლა,ახალი ხალხი,არ ვიცოდი ვინდა რა დამხვდებოდა იქ, სკეპტიკურად განწყობილი გავემართე ახალ სკოლაში... მატარებლის ბაქანზე ხალხს ინტერესით ვათვალიერებდი, განსაკუთრებული არაფერი ხდებოდა , ყველა ლორდის დამარცხებასა და პოტერის გმირობაზე