უსაქმურობა

მთაზე ვარ უსაქმურადაა,ყორნებს ვუთვლიდი ბუმბულსა,გავიხედ-გამოვიხედე მზე მიჭყიტინებს თვალებში,ხიდან ფოთლები ცვივა,შემოდგომა სრულდება,თან მოჰყვება მკრთალი ნიავი მაღალი კლდიდან მჩქეფარე მდინარე ჩანჩქერიანი.

ელენა {სრულად}

ბევრს უნაწილებდა საკუთარ გრძნობებს, ადამიანებს ,რომლებიც ერეკლესთან იყვნენ დაკავშირებული და რომლებიც ქმნიდნენ ელენას ყოველდღიურობას. უყურებდა იოანეს ბედნიერ, წარმატებულ, მშვიდ ცხოვრებას საყვარელ ქალთან და შვილებთან ერთად ... ბოლოს ელენა მაინც

და სად წავიდა

და სად წავიდა ცხოვრების ფერი?! სად დაიკარგა უძილო ღამე?! თურმე გამხდარა ყველა პირფერი და მე ბალიში შენ დამინამე.და სად წავიდა ამ ხალხის ანძა?!სად დაიკარგა ის უხმო ხმები?! თურმე საშინელს ყველამ მიბაძა, სიკეთემ სიკვდილს მისცა სიტყვები. და სად წავიდა

შენს პეტრიქორში

წინად შენს კანთან, რომ ანათებდნენ ახლა ის მზის სხივებიც გაქრა,ვიგრძენი ღმერთმა სულ დამივიწყა და შენ სამარეს მეც ჩამატანა.თითქოს ფერები და ვარსკვლავები, შენ კანთან ერთად ავად გაცისფრდა,და ამ სამყაროს ეს მრავალფერი

ღვთაებრივი ნაპერწკალი

განზრახ ავღნიშნავ შემდეგს.სიყვარულზე საუბარი უგუნურებაა,სიბრიყვეა.ნებისმიერი სახით მისი გამოვლინება "სიტყვა-სიმბოლო-ფიზიკური მოძრაობა-თუ უბრალოდ ღრიალი რომ რაღაც გაკლია და ფიქრობ,რომ ეს სიყვარულია" არის სრული სიბრყივე.ერთადერთი რაც

ის ჩემია (ვარდის ტატუ)თავი 3

ეს სულ სხვა სამყარო იყო, სულ სხვა ფერებით და გრძნობებით. სამყარო, რომელშიც დრო გაჩერდა,

ფერი გადამწყვეტი ყოფილა თურმე....

რატომ?,რატომ?გავჩნდი მე აქ ამ მიწაზე, რატომ დავაწევი ტვირთად ამ დედამიწას ამ ცოდის სამეფოს მე ვაკლდი მხოლოდ და მეტი არაფერი მას არ უნდოდა, ნახე,გაიხედე ყველგან ცოდვა ხდება ასე ვეუბნები მე ჩემს თავს,

ჩემში შენი ადგილი არა !!!

ვიცოდი , რომ შენთვის არ უნდა დამეჯერებინა როდის ერთხელი იყავი მართალი ახლა, რომ ყოფილიყავი. მაგრამ კიდევ ერთხელ სევცდი და ძალიან ვწუხვარ ძალიან ვნანობ.. ალბათ ეს ერთადერთი სეცდომა იქნება რომელსაც საკუთართავს ვერვაპატიებ ან თუ ვაპატიებ წლების მერე...

გიჟი გოგონები (2)

მაგრამ უკან გამობრუნებული ისეთ მყარ სხეულს შევასკდი ტვინის შერყებას თუ არ მივიღებდი არ მეგონა ავიხედე და სამი შარვალკოსტუმში გამოწყობილი დაცვა შემრჩა ხელში უცებ ერთერთმა მათგანმა მაჯაში ხელი ჩამავლო და სრული ამსიტყვის მნიშვნელობით მანქანაში ჩამტენა

არ გაუშვა

მერე მივხვდი, რომ მასზე მნიშვნელოვანი არაფერია, მივხვდი რომ ახლა ის მენატრებოდა და არა რომელიმე ძვირადღირებული მანქანა ან სახლი...მივხვდი რომ მჭირდებოდა, მჭირდებოდა სიცოცხლისთვის...