ჩანახატი

ჩანახატი გოგონაზე რომელსაც მობეზრდა ამ ამორალურ სამყაროში ცხოვრება

რატომ შენ?!(4)

ერთი დიდი სანახაობა იყო, ტაძარში მდგარი, თავზე გვირგვინებ მდგარი ორი ღმერთის ფუნჯით დახატული სხეულის დანახვა. იდგნენ ორივე, ღმერთის წინაშე ერთმანეთით გამოწვეული ამაყი მზერით, ხვდებოდა ლილე იმ წამს რომ ამ მამაკაცს

მიკვირს აქამდე როგორ არ გიცნობდი(2)

-კარგი გეყოფა ანა ზედმეტია უკვე-ახლა ერეკლე,ამათმა ჩემს წინააღმდეგ პირი შეკრეს?ჩემი ნერვების მოშლა უნდათ?კარგით სულ კარგად მეყოლეთ ხელს აღარ შეგიშლიტ,აი შენ კი გეგა ბატონო მაიკას ზუსტად ასეთს მიყიდი,და კიდევ...თუმცა არაფერი

რაც გინდა ის დამიძახე (2)

ერთხელ ს ყოველდღე სიკვდილი არჩიე. ნაცნობია.. ძალიან ნაცნობი. ვერ ვხედადი, ბნელოდა. დიდიხანია ღამეზე მეტად ბნელა ჩემთან. მხოლოდ მისი ხმა მესმოდა, ოდნავ ბოხი, საშუალო ტემბრით საუბრობდა, სიტყვის ბოლო ასოებს თითქოს უფრო ჩუმად

"ამ ქვეყნად რაც კი ხდება შემთხვევით, მარადიული ის არის მხოლოდ!" (3)

ჩემ წინ "ბატონი ავტოკატასტროფა იდგა", ისევ იმ სულელური სიცილითა და ასე ნაცნობი, თითქმის ახლობელი სურნელით.-სახლიდან გამოგაგდეს? - მითხრა ზედმეტად შინაურულად და ჩაიცინა. არა, არა, ვიცი, მითვალთვალებდი და ჩამოგეძინა.

აბლაბუდა (მეექვსე თავი)

მე და ელენეს საუბარი მობილურზე შემოსულმა ზარმა შეგვაწყვეტინა. - სად ხარ გოგო, ამდენ ხანს? - აშკარად მოთმინების ფიალა ავსებული ლამის გაჰკიოდა თიკო. - საავადმყოფოში, ხომ გითხარი დილას. - დედაშენი ვნახე, ჯერ კიდევ არ მოსულაო რომ მითხრა, ვინერვიულე.

იზაბელა +18 {9}

იზაბელამ და გუგამ ძალიან ლამაზი საქორწილო ცერემონია მოაწყვეს.მოვლენები ისე არ განვითარდა როგორც ელოდნენ,ქორწილის ბოლოს იზაბელას სისხლდენა დაეწყო და თეთრი საქორწილო კაბა წითლად შეიღება.აბორტს თუ არ გაიკეთებდა მის სიცოცხლე საფრთხის ქვეშ იყო.

ზაფხულის არდადეგები 2

ოთახში შევედი და წიგნის კითხვა დავიწყე ვერც კი შევამჩნიე ისე ჩამძინებია დილით დედას არ გავუღვიძებივარ ამიტომ დიდხანს მეძინა მთელსახლში საჭმელების სუნი ტრიალებდა ბების უამრავი რამ გაუმზადებია ავდექი ყველამ ერთად ვისაუზმეთ ვიფიქრე

რატომ შენ?!(3)

-დაა რამდენი ხნით?-იკითხა სერიოზული ხმით.არვიცი.-უთხრა და ბიჭებს გადახედა. დავითმა მობილური აიღო და დემეტრესთან დარეკა, მანაც სერიოზული ხმით უპასუხა.-გისმენ დავით.-ხმამაღალზე დააყენა დავითმა და უკვე ყველას ესმოდა საუბარი.

წვიმის მთელი სილამაზე მის ხმაშია. (1)

-ეგრე ნუ იღიმი თორემ ბაყაყს გავხარ -მითხრა სიცილით-ჰჰ..არაფერიც, უბრალოდ ჩემი გშურსს შენზე ლამაზი ღიმილი რომ მაქვს.-მივუგე სერიოზული სახით -ისე ერთი გიჟი მეგობარი არ მაწყენდა, აბა რას იტყვი?