ევანგელინა /4/

გაოცებული ვაკვირვებოდი მის ყველა მოძრაობას, მეღიმებოდა მაგრამ არ ვიმჩნევდი, ჩემი ერთადერთი კითხვა გამაჩნდა მხოლოდ, მისმა შეყვარებულმა იცოდე ეს? იცოდა რომ ეხლა ჩემთან იყოო? - შვილო, საღამოს გინდა გამოვიდე და ავეჟი გადაგალაგებინო? - არა, გოგოები

გთხოვთ თქვენი დახმარება მჭირდება

ბოლო ერთი კვირაა მაწუხებს ეს კითხვა და ვისაც კი ასე რომ ვთქვათ “ხელში ჩავიგდებ” ყველას ვეკითხები...რას ფიქრობთ,შემთხვევითობა არსებობს თუ ყველაფერი გამიზნულად ხდება ჩვენს ცხოვრებაში? ყველა დეტალი გაწერილია?!

ის ჩემთან მოვა (ელენე ნიკოლაშვილს)

თვალებს დავხუჭავ, მაგრამ ძილი აღარ მეკარება, ფიქრით შენთან ვარ, შენი სახე თვალთ მეხატება, გარეთ ქარი ქრის, სევდიანად ღამე ილევა, ისევ არ მძინავს, შენთან ყოფნა ისევ მინდება.

სიყვარული უსიყვარულოდ (დასასრული)

-გაქცევის დროა მარიამო -გაქცევის, ცეკვის და ჩვენი ალექსანდრე სწრაფად გადავიდა და ტრორტუარზე გაიქცა, მსხვილი წვეთები ცვიოდა , სასიამოვნო შეგრძნებას უტოვებდა სითბოსაც და სიგრილესაც. კაბა ტანზე მიეკრო, თმები დაუსველდა ალექსანდრეს თითებს თავისი ჩაკიდა

იდუმალი ბანაკი (სრულად)

-იცი რას ვფიქრობ? -დიდი ხნის დუმოლის შემდეგ წარმოთქვა ლილიამ. -როდესაც ამ დაწყევლილ ბანაკს დავტოვებ შენც ჩემს გვერდით უნდა იყო! მინდა, რომ ჩემს ცხოვრებაში იყო!

სასტურო „ელისი“ (1 თავი...საცდელი)

დილით ისევ კოშმარი მაღვიძებს.. თვალებში ისევ ცრემლები მიდგას... ვცდილობ თვალები კარგად გავახილო და წამოვგდე. ტანში სასიამოვნო სიცივემ დამიარა. ფანჯარასთან მივდივარ და სიგარეტის კოლოფიდან ერთ ღერს ვიღებ და მოწევას ღრმა "ნაპასით" ვიწყებ.

სულ ოთხი წლის ვარ

სულ ოთხი წლის ვარ, სულ მხოლოდ ოთხის, რადგან ლექსებმა ამ დროს მიპოვეს. იცით? გულიდან მე სისხლიც მომდის, ძველად გრძნობები გამომიგონეს. სულ ოთხი წლის ვარ, სულ მხოლოდ ოთხის, რადგან ლექსებმა ამ დროს შემაბეს. ბევრმა შესახებ იცის ამ ოხვრის, ლექსებმა ადრე

ცვლილება

და ეხლა რომ მოვინდომე დამეწერა მთა და ბარი მომაკითხა გვერდით მიზის და ხელს მიშლის ხეიბარი დაველოდე იქნებ მომწყდეს დამანებოს ნეტავ თავი არ მომშორდა არ გამცილდა ეს ქვესკნელის შავი კვამლი

Cry baby (მეორე ნაწილი სრულად)

-მე და ერეკლე ცოლ-ქმარი ვართ,… -უი, რას ამბობ, მართლა?-ირონიულად ზიდავს ლილე წარბებს მაღლა და მხოლოდ მაშინ ჩერდება, როცა მხარზე ვჩქბეტ. -მაგრამ…-სიტყვას წყვეტს გოგონა და მზერას ვეღარ გვისწორებს, ალბათ, მობილიზება და სიტყვების გონებაში დალაგება

***

შენს ცხოვრებაშიც დგება მომენტი, როცა მიდიხარ უმისამართოდ, მხოლოდ ერთობი სიმარტოვეთი, და აღარ გინდა შემოგთავაზონ, ბედნიერება,სიყვარული,ჰუმანურობა, რადგან ყველაფერს ტკივილი ერთვის,