სიყვარული უსიყვარულოდ (დასასრული)

-გაქცევის დროა მარიამო -გაქცევის, ცეკვის და ჩვენი ალექსანდრე სწრაფად გადავიდა და ტრორტუარზე გაიქცა, მსხვილი წვეთები ცვიოდა , სასიამოვნო შეგრძნებას უტოვებდა სითბოსაც და სიგრილესაც. კაბა ტანზე მიეკრო, თმები დაუსველდა ალექსანდრეს თითებს თავისი ჩაკიდა

იდუმალი ბანაკი (სრულად)

-იცი რას ვფიქრობ? -დიდი ხნის დუმოლის შემდეგ წარმოთქვა ლილიამ. -როდესაც ამ დაწყევლილ ბანაკს დავტოვებ შენც ჩემს გვერდით უნდა იყო! მინდა, რომ ჩემს ცხოვრებაში იყო!

სასტურო „ელისი“ (1 თავი...საცდელი)

დილით ისევ კოშმარი მაღვიძებს.. თვალებში ისევ ცრემლები მიდგას... ვცდილობ თვალები კარგად გავახილო და წამოვგდე. ტანში სასიამოვნო სიცივემ დამიარა. ფანჯარასთან მივდივარ და სიგარეტის კოლოფიდან ერთ ღერს ვიღებ და მოწევას ღრმა "ნაპასით" ვიწყებ.

სულ ოთხი წლის ვარ

სულ ოთხი წლის ვარ, სულ მხოლოდ ოთხის, რადგან ლექსებმა ამ დროს მიპოვეს. იცით? გულიდან მე სისხლიც მომდის, ძველად გრძნობები გამომიგონეს. სულ ოთხი წლის ვარ, სულ მხოლოდ ოთხის, რადგან ლექსებმა ამ დროს შემაბეს. ბევრმა შესახებ იცის ამ ოხვრის, ლექსებმა ადრე

ცვლილება

და ეხლა რომ მოვინდომე დამეწერა მთა და ბარი მომაკითხა გვერდით მიზის და ხელს მიშლის ხეიბარი დაველოდე იქნებ მომწყდეს დამანებოს ნეტავ თავი არ მომშორდა არ გამცილდა ეს ქვესკნელის შავი კვამლი

Cry baby (მეორე ნაწილი სრულად)

-მე და ერეკლე ცოლ-ქმარი ვართ,… -უი, რას ამბობ, მართლა?-ირონიულად ზიდავს ლილე წარბებს მაღლა და მხოლოდ მაშინ ჩერდება, როცა მხარზე ვჩქბეტ. -მაგრამ…-სიტყვას წყვეტს გოგონა და მზერას ვეღარ გვისწორებს, ალბათ, მობილიზება და სიტყვების გონებაში დალაგება

***

შენს ცხოვრებაშიც დგება მომენტი, როცა მიდიხარ უმისამართოდ, მხოლოდ ერთობი სიმარტოვეთი, და აღარ გინდა შემოგთავაზონ, ბედნიერება,სიყვარული,ჰუმანურობა, რადგან ყველაფერს ტკივილი ერთვის,

ბედნიერების ელექსირი (სიგიჟე) 6 თავი

ფეხი ჩამიცდა და თავი ძლიერად დავარტყი, გონება დავკარგე ისევ საავადმყოფოში ვიღვიძებ, ისევ მათეს ვხედავ, გამოღვიძებული დამინახა თუ არა შეშინებული წამოდგა ფეხზე -თავს როგორ გრძნობ? კარგად ხარ? -კი კარგად ვარ, უნდა წავიდე! დავიჟინე

პატარა გოგონა ზღვის პირას (მეოთხე თავი)

თითქოს დიდი ხნის უნახავი ყავდათ ერთმანეთი,თუმცა სინამდვილეში ასეც შეიძლება ითქვას.ერთმანეთი ხელახლა აღმოაჩინეს,ორივეს კი თვალწინ ისევ მზით განათებული სანაპირო და ორი ბავშვი

ამდენიდან მე?! {თავი 3}

- რომ გამოვა უთხარით ჩემთან გადმოძვრეს. - კარგი, ვეტყვი. მივდივარ და ისევ გადაბობღებას ვცდილობ უკნიდან სიცილი რომ მესმის. ეს ელენე არაა, არც ერეკლეა... ეს, ლილეა.