დაცემული ანგელოზი /სრულად/

შემდეგ გოგონა ფანჯრის რაფაზე აცოცდა, თითქოს შეამჩნია მისი მფარველი ანგელოზიო, გაიღიმა და უფრთოდ, უღმერთოდ გადმოეშვა. მან სასუფეველი ვერ დაიმკვიდრა, ის ცოდვის მორევში კვლავ ჩაიძირა. და მაშინ მიხვდა მფარველი ანგელოზი, რომ დაკარგა ის ყველაზე

აუხდენელი ნატვრა

გულზე მაწვება სევდა აუხდენელი ნატვრის, შენზე ფიქრებმა შთანმთქეს, ეს გულიც ჩუმად ტირის. ვერდაბადებულ ღიმილს ფიქრები შორით მიაქვს, დრამაც თავისას შვრება გულის სიღრმეთა შორის;

საუკეთესო ჩემში (ნაწილი მერვე)

_თათას წინაშე უძლური იყო...საშინლად უნდოდათ ერთმანეთი..ყოველი შეხებისას კანი ეხორკლებოდათ და სურვილი უფრო უმძაფრდებოდათ...ნელი მოძრაობით დაიწყო თათამ ნიკას გაგიჟება...ფრთხილად ცდილობდა მოეშორებია მაიკა ნიკასთვის ის კი ამ სიფრთხილეს სულ ჭკუიდან

იყალთოელი ბიჭები ,,მოულოდნელი აღმოჩენა'' (ნაწილი 25) დასასრული

მოულოდნელი აღმოჩენა ძალიანაც არ ეხალისებოდა სნაიპერს ფიჩხზე წასვლა, მაგრამ პალტოზე მაინც შემოირტყა ქამარი და შიგ წალდი გაიყარა. მოწყენილი მიუყვებოდა ორღობეს. საშველად ვისი გაყოლებაც შეეძლო, ყველა სკოლაში იყო წასული. ბიჭებიც რაღაც დამნაშავეებივით

სიცარიელე გვითრევს

ვდგავარ ნაპირზე ჩუმად, ძაძით მოსილი ტანით, ვინამავ თვალის უპეს ძლივს შესამჩნევი ნამით, ფიქრი ფიქრს მისდევს, მაგრამ ტალღის ხმა მაინც მესმის, ეს სიხარულის გზაა თუ უიმედო მგზავრის ?!

ჩემი რეალობა (5 თავი)

საქართველოში რომ დავბრუნდი,ჩემი თავიც შეცვლილი მომეჩვენა.ლევანიმ იცოდა უკვე სანდროსთან ურთიერთობა რომ ნელ ნელა დავალაგე.. ქუჩაში მიმავალს მანქანა გამიჩერა და ყველანაირი ემოციის გარეშე მითხრა რომ სახლში გამიყვანდა.

ძალიან მჭირდება თქვენი დახმარება!

არავინ მე არ მყავს გვერდში ვინც ამომიდგება. არვიცი ხალხო რა დავაშავე საერთოდ. სტატია გამოვაქვეყნო საქმრო მინდა, რომ ოჯახიდან დავაღწიო თავი თქო? თუ თქვენ მოგმართოთ კითხვით "ბავშვებო ვინმე კარგი ბიჭი ხომ არ იცით ვინც დამეხმარება და მიხსნის ამ

''უცნობი ქალის წერილი'' (ჩემეული გაგრძელება)

,,მწერლის წინ აღიმართა ქალის უხილავი სახე და იმ ქალზე ფიქრმა შეიპყრო, როგორც შორეულმა მუსიკამ.’’ ახსენდებოდა ნელა, მაგრამ მაინც, ლამაზი ქალიშვილი..

ევანგელინა /დასასრული/

- მიყვარხარ - ჩამჩურჩულა - და ვგრძნობ, ყოველთვის მეყვარები. - მიყვარხარ - გავიმეორე მისი სიტყვები. - მზად ხარ გიჟური დღეებისთვის? - გამიღიმა, ხელები მომხვია და დამატრიალა. - მგონი, მზად ვარ - თვალი ჩავუკარი და ხელით სახეზე მოვეფერე. - ევანგელინა

წერეთლის ხუჭუჭა გოგო...

ფურცლებში თავჩარგულს მეღვიძება... თავს ვწევ და სკამის საზურგეს ვეყრდნობი, აღარც მიკვირს ეს სიტუაცია რადგან ამ ბოლო პერიოდში ყოველ ღამე ვხატავ და ისე მეძინება ვერც კი ვიგებ...