ღმერთი სიყვარული არს (IV ნაწილი)

-მე მივდივარ,ასეა საჭირო.ჩვენს შვილს მიხედე.მალე დავბრუნდები,მაგრამ თუ გაჭანურდა ,იცოდე,შენს გარეშე ჩემი ყველა ამოსუნთქვა უმიზნო და უაზრო იქნება.მიყვარხარ-მითხრა თვალებგაშტერებულმა,ხელი

ცურვა სიყვარულის მორევში (1)

ტაქს როდესაც მისამართი ვუთხარი და ჩავჯექი უეცრად ვიღაცამ იყვირა კარი გააღო და წამში ჩემს გვერდით ადგილი დაიკავა. ჩემი გაკვირვებული სახის დანახვისას კი მითხრა - მე სანდრო სასიამოვნოა მაინც ერთ გზაზე

ცოცხალი მკვდარი

*კივილი სასტიკი ღამის სიკვდილის, ამომავალი მზისგან მისჯილის, კაშკაშა სისხლი იფეთქებს მიწაზე დედის კივილი მიაღწევს ცისკარზე...*

წარსულის კვალდაკვალ თავი 33.დ დასასრული.

და მანამდე სანამ ქვეყნად არსებობს სოფო გიგაურის და რეზო ბექაურის,ნინია არაბულის და ლევან ქისტაურის, დუდა შენგელიას და თამარ ბექაურის,სოფო გიგაურის და თორნიკე მეტრეველის მსგავსი წყვილები,მანამდე სანამ იარსებებს ასეთი ძლიერი გრძნობები და გამართლებული

რამდენიმე წამი (სრულად)

ადრე არ მესმოდა რამდენიმე წამს ასეთი ძალა თუ ჰქონდა.. ახლა ყველას ვეცოდები, ყველა წუხს ჩემი მდგომარეობის გამო, მაგრამ რეალურად არავინ... ადამიანებს უბრალოდ სხვისი ტკივილი აინტერესებთ, აინტერესებთ და ამით გარკვეულწილად კათარზისს განიცდიან.. როგორც

პარანორმალური. 13

- რა ჯანდაბაა? ღამის ორი საათია, ნორმალურ ხალხს ამ დროს ძინავს - დაიწყო წუწუნი ბიჭმა და კომფორტულად მოთავსდა საწოლზე. -დილან - ჩურჩულებს გოგო და ცდილობს დამშვიდებას - ოთახში ვიღაც დადის.*** ჩარლი დედასთან ერთად , მამის სახლში გადადის საცხოვრებლად.

ღამე, როიალი,პაწაწინა

მზერას ვერასოდეს გავიცივებ, თუნდაც აღარასდროს არ მეღირსო, გავძლებ უშენოდ და გავიღიმებ, თუმცა არა არა ... ვაფერისტობ.

კარგი გოგო/ცუდი გოგო +18 (1თავი)

-შემთხვევი ხარ? -არ ვიცი შენი გადასაწყვეტია ეგ. -და შენ რას ფიქრობ -მე ვფიქრობ ჩემნაირი მაწანწალა მხოლოდ შემთხვევით ხვდება ასეთ სიტუაციებში. უბრალოდ ვაკოცე და მის სხეულს ავეკარი.

ვამპირთა საძმო /15/

ნებლიე ცოდვებს განაშორე მსახური შენი, რათა არ გაბატონდნენ ჩემზე; მაშინ უმწიკვლო შევიქმნები, და თავს დავაღწევ დიდ ცოდვას. დაე, იყოს შენთვის სასურველი სიტყვანი ჩემი პირისა და ზრახვანი ჩემი გულისა, უფალო, ბურჯო და დამხსნელო ჩემო.

სიკვდილთან ახლოს..(თავი 5)

-ჩემებმა მოგიკითხეს_გაღიმებულმა ამოვხედე ლეპტოპიდან ჩაფიქრებულ ნუცას. -ა, მადლობა ჩემგანაც_ძლივს გამოერკვა და ნაძალადევი ღიმილით გამომხედა. -ნუც, რა ხდება?_წამში დავხურე ლეპტოპი და წამოვჯექი. -არაფერი, რა უნდა ხდებოდეს