მანძილი შენამდე...

მანძილი შენამდე საკმაოდ დიდია ჩემიდან შენამდე ძალიან პატარა ჩვენ შორის ჩამგდარი უწტვეტი ხიდია ამ ხიდზე წარსულმა მე ბევრი მატარა...

უცხო ქუჩის მოხეტიალე (თავი 1)

ლიპოდელის ქუჩის მარცხენა მხარეს უჩვეულო შენობის რომლის კედლებზე გისოსები ისე მიეჭედებინათ ალბათ შენობის დანგრევის შემდეგაც კი მიჭდებულ ადგილს გისოს რომ ვერ მოაშორებდით კედლის კუთხეს მიყუდებული ტეო ახალ ქალაქში ჩასულ თინეიჯერის როლის მორგებას

ზიზღი

ზიზღი მკლავს ეს მე აღარ მასვენებს ეს მე მტანჯავს, ყოველ წამს მაბერებს ვფიქრობ და ვკვდები ამაზე ფიქრით ფიქრით იმაზე თუ რა მომელის

უმისამართო წერილი- გოდერძი ჩოხელი

– მე შენ მიყვარხარ! – არა გჯერა?– ვიცი რაღაც დაკარგა ამ სიტყვამ მეოცე საუკუნეში, თითქოს გაიცვითა და აღარავინ იჯერებს. ხომ შენც ასე ფიქრობ და ალბათ ამიტომ ხარ ასე შორს და არ გჯერა ჩემი. მე კი…

ჩემი რეალობა

აოცარია არა?? ადამიანი საკუთარ თავს არ აძლევს იმის უფლებას რომ იფიქროს იმაზე,რომ ერთ მშვენიერ დღეს საყვარელ ადამიანს შეუძლია მიგატოვოს. შეუძლია რამოდენიმე წლიანი ურთიერთობა ერთი ხელის

ცვილება (2 თავი)

ისეთივე ღიმილით შემომხედა როგორც მე.უცებ ტელეფონმა დაიწყო რეკვა, ცალი ხელი გადავწიე და ტელეფონი ავიღე-სად ხარ? იცოდე თუ იმ თეთრ პერანგიან ბიჭთან ერთად ხარ სასწრაფოდ წამოდი

პაპასკირი და ბაბუციძე 29

ჯერ იფიქრა გავაღვიძებო მაგრამ მერე ვერ გაბედა მიჰკარებოდა და ისევ დაცდა გადაწვიტა. საწოლის წინ სავარძელში ჩაჯდა და ისე უყურებდა თითქოს უკანასკნელად ხედავდა და უნდოდა იდმენხანს

გლეხი ქალი

ჩემში გარდატეხა ხდება, სულის გაორებას მე ვგრძნობ. როგორც დღეს, ღამე მოსდევს სულიც ამდაგვარად ბნელობს.

ძველი ლამაზი ჩუმი სიზმარი

ძველი ლამაზი ჩუმი სიზმარი რაღაც საიდუმლოს ისევ ინახავს თითქოს არ უნდა ფარდა ახადონ მხოლოდ მან იცის ვინცკი ის ნახა გიჟი მჩქეფარე დიდი ლურჯი ზღვა არამიწიერ სიზმარს მაგონებს იგი მთვარის ქვეშ

რატომ?!

წახვედი მთებში და დამტოვე მარტო, ხეს ვეჭიდები და ვყვირი: „რატომ?!“ ექო მიბრუნებს შეკითხვას უკან, მე გულიც მტოვებს და ვტირი, „რატომ?!“.