ეკიპაჟი! (თავი 4.)

წამის მეასედში გაჩნდა ჩემს წინ და შემდეგ კარებზე აკრული მე მის მკლავებში..მთელმა სხეულმა ერთიანად დაიწყო კანკალი, ვერ ვაკონტროლებდი.! დაბნეული თვალებით შევცქეროდი მის დაღლილ თვალებს

ისევ იმ მუსიკას უკრავენ თავიდან

ფანჯრები ღია მაქვს(ოთახში სიცივე). ჩამესმის საღამოს მუსიკა შორიდან, მე ვზივარ მშვიდად და სხვა ყველა იცინის, დღეს შენგან უფროა ჩემამდე შორი და... საათში გაჩერდა ამწუთას ისრები, არადა...

ცხოვრების საიდუმლოება

სასაცილოა ცხოვრება,გართმევს ყველაზე საყვარელ ადამიანებს, ადამიანებს რომლებიც შენს ცხოვრებაში მუდამ გინდოდა ყოფილიყვნენ.ცხოვრება საიდუმლოებებითაა სავსე, მას ჩვენ ვერ ვხსნით ,მაგრამ არც არასდროს ვნებდებით.

სამიზნე (12 თავი)

ათი წუთიც იქნებოდა გასული დიდმა ჯიპმა რომ შემოუხვია და იქედან 6 ჯარისკაცი რიგრიგობით გადმოვიდა, წელში ამაყად გასწორებულები, თავ აწეულები მიიწევდანენ შესასვლელისკენ და ყურადღებას არავის აქცევდენენ.

და მერე?!

მაინც როგორ წახვედი.. როგორი ხმაურით.. როგორი ტკივილით მაგრამ როგორ ჩუმად. უსიტყვოდ.. შუბლზე მაკოცე და კარი გაიხურე... ადგილიდან ვერ ვინძრეოდი.. შენ უბრალოდ წახვედი, ჩუმად... უსიტყვოდ .. მაგრამ ამ სიჩუმეში ყველაზე დიდი ძახილი იყო..

გაგვინოემბრდა...

აი ნოემბერიც დაგვიდგა და დაგვიბნელდა ცაც, შენში ისეც წვიმა მოდის და გიმშვენებს თმას. ტალახიან მთაზე ვზივარ ვასაფლავებ  ვარდს...

კვლავ სიცოცხლე მინდა (ნაწილი 11)

გარშემო აყვავილებული ხეების საამური სურნელია გამეფებული, გზა ძნელი გასავლელი არარის თუმცა ახალ გაღვიძებულს სიარული მიჭირს, ნელ-ნელა წლის ხმას უფრო გასარკვევად ისმის, ბოლოს კი როდესაც მგონია მდინარის პირას მივადეგით ხიდზე ამოვყავით თავი. ერთი კვირაა

გადამარჩინეთ!

ცხოვრება ბევრად უფრო უცნაურია ,ვიდრე ნებისმიერი რამ,რაც ადამიანმა შეიძლება შეთხზას.ჩვენ ვერც კი გავბედავთ იმის წარმოდგენას,რაც ბანალობად ითვლება ყოველდღიურ ყოფაში.დიდი ქალაქის თავზე გადაფრენა და მის სახლებში ჩუმად შეჭყეტა რომ შეგვძლებოდა,ისეთ უცნაურ

ვითომ საინტერესო ცხოვრება (ნაწილი 3)

ცდილობ, ადამიანებს ენდო და შანსი მისცე, თუმცა ისინი მალევე გიცრუებენ იმედებს. რა მოხდება მაშინ, როდესაც გიორგი დაივიწყებს ჩვენს მთავარ პერსონაჟს. მოუნდება გოგონას მისი დაბრუნება და გადააბიჯებს თავის სიამაყეს? თუ დავიწყებას და ცხოვრების გაგრძელებას

კონსტანტინოპოლი (თავი 6)

ტიროდა ელისაბეტი და იღვენთებოდა სასახლის კედლები. გაიხსნა ცა და ქუხილით დაეშვა მოგრძო წვიმის წვეთები მიწას. მკაცრი ზამთარი ელოდათ მარმარილოს ზღვის უბეში მყოფთ; ტიროდა ელისაბეტი,