შრამიანი (თავი 9)

კაცმა ისევ ფანჯარას გახედა... ხეზე შემომჯდარი მერცხალი, მაშინვე აიჭრა ცაში... ახლო-მახლოს კაცის ჭაჭანება არ იყო...

20 ცხოვრებისეული ფრაზა მარკ ლევის წიგნიდან ''სად ხარ?''

1. უმეცრება ბადებს შიშს! 2. კი ვამბობთ, რომ სიყვარულისათვის გარეგნობას მნიშვნელობა არა აქვსო, მაგრამ საპირისპირო სქესის მოსახიბლად არცთუ ისე მცირე როლს თამაშობს! საკუთარ სტილს პოვნა უნდა!

სულის ტკივილი დამიტოვე მარიამ.მეორე ნაწილი თავი 3

-კლიენტი? ასე უნდა უცინო ყველა კლიენტს? ალბად რომელიმე კლიენტმა რომ გითხრა საწოლში შემოგიწვებიო,შენც დათანხმდები. -რა თქვი? რა თქვი,გაიმეორე.უყვირა მართამ და გაშლილი ხელი სახეში გაარტყა ვახოს რომელიც გარტყმას არ ელოდა და გაშტერებული უცქერდა მართას.

მეათე შეგრძნება (2)

ვერ იჯერებდა რომ ახლა ისევ მის წინ იდგა და თანაც ასეთ სიტუაციაში. გონებაში მისი სიტყვები ამოუტივტივდა: ,,როცა უცნობ ადამიანს ერთ დღეში სამჯერ შეხვდები ის აუცილებლად შეგიყვარდებაო! იქნებ მესამედაც გადაგეყარო პატარა ქალბატონო! ''. კაცს კი სახეზე

უნებლიე შეცდომა (17 თავი)

-მოკლედ, რომ არ გაგვიგძელდეს, გამტაცებლებს მეტი ვერაფერი ვათქმევინეთ, ნათი შენი იმედი მაქ, ლაშასთან ახლოს იყავი, გეცოდინება სახლები სად აქვს. რომელიმეში უნდა იმალებოდეს.

ნუ მეთამაშები.! (თავი 12)

-ყველაფერი კი არ უნდა ილაპარაკო ძმაო. -ბაკალი მაგიდაზე დადო და მიწის თხილს დაწვდა. -საოცრებააა ისე უცებ გამომეცხადა სამსახურში. -მე კი არა შენ გამომეცხადე. -შევუსწორე.-გეყოთ ჩემზე ლაპარაკი .

გოგონა ნიღბით [ დასასრული ]

ერთი ჩვეულებრივი გოგო ვიყავი, მერე გავიზარდე, მარტო, ჩემთვის, დამოუკიდებლად ვცხოვრობდი, ამან გმაოიწვია ჩემი უამრავი შეცდომა ცხოვრებაში, შეცდომაზე შეცდომას ვამატებდი. შემდეგ ის საშინელი დრო როცა მე სხეულით ვვაჭორბდი ლაშასთან, მერე ნიკა, ბოლოს

ტაძარი სულის...

ვიყავი ზევით... ბევრად ზევით ვიდრე მიწაა, ბევრად ლამაზი სამფლობელო ვაჩუქე ზეცას. ჩემი თვალები ერთი სუნთქვის დედამიწაა, სადაც ბავშვობაგადაკარგულ გოგონას ვხედავ.

გიჟური დღეები (თავი 17)

-ჰუიმე იატაკზე დაწექი თუ გინდა! -გაბრაზებულმა ავიქნიე ხელი. -კარგი ჩაიწიე! - გვერდით გავჩოჩდი და ცოტახანი წრიალის შემდეგ, მოვთავსდით კიდევაც. გაბრუებულმა მივლულე თვალები, არ მეგონი ასე ტკბილად თუ დამეძინებოდა ოდესმე საავადმყოფოში.

*სისხლიანი პაემანი* (თავი 32)

- სამსახურს დაემშვიდობე იდიოტო.. არა მაინც,რა მაგრად ვთქვი? არა არა.. არ მოვა. არ მოვა რატომ უნდა მოვიდეს? ეხლა უბრალოდ.. შემაშინა..შანსი არ არის,გაბრაზდა იდიოტი თავში ავარდნილი კაცი და ეხლა მოვალო.. არაა..