უნებლიე შეცდომა (11 თავი)

-ბათუმიდან დარეკეს ბატონო გოგი, თქვენ პასუხს ელიან და იქაც დაგპატიჟეს, მეტი ნდობისთვის თავად დაათვალიერეთ ჩვენი კომპანიაო._მერამდენე დღე იყო გოგის ნათიას თვალები არ ენახა, გოგო ბლოკნოტში თავჩარგული ელაპარაკებოდა და იმ საღამოს შემდეგ სახეზეც არც კი

მე და მოხუცები

ცხოვრება ისეთი ხანმოკლეა,თითქმის ვერაფრის გაკეთებას ვერ ვასწრებთ ...ისე უცებ გადის დრო ..უკან მოვიხედავთ და თითქოს ყველაფერი გაილია ,რაც ახალგაზრდობას უკავშირდება ,მაგრამ გულში ღრმად გადანახული მოგონებები ისევ გვახსენებს ჩვენი ცხოვრების სხვადასხვა

ნუ მეთამაშები.!(თავი 9.)

-არ დამთმო.-ვუთხარი და მის სავსე ტუჩებს დავეწაფე.ღმერთო როგორ მიყვარს. ხო როგორც იქნა გამოვუტყდი საკუთარ თავს. ცალი ხელით ამიტაცა და გულზე მიკრული გამიყვანა საძინებელში, არ მოწყვეტია ჩემს ტუჩებს ნელა დამაწვინა.მკოცნიდა, მეფერებოდა წელზე, გასწორდა

არჩევანი (2)

ლაშა მოუთმენლად ელოდა მეორე დღის გათენებას, თან იმაზე ფიქრობდა რომ 35 წლის ასაკში ასე რამ ააცანცარა, აქამდე მსგავსი სახის ინტერესი არავის მიმართ გასჩენია, ყველაფერი ერთი ჭიქა ყავით იწყებოდა , გრძელდებოდა ღვინით და მთავრდებოდა ლოგინით, თამუნასადმი

მე ის მჭირდება! (2)

მოკლედ შევუდექით მუშაობას,ისევ ვაცეცებდი თვალებს მაგრამ არსად არ ჩანდა,ასეთი დარდიანი არასდროს ვყოფილვარ,მაიმც არ ჩანდა ჭკუიდან გადავდიოდი ვცოფთებოდი ყელში ბურთი გამჩხეროდა,ის კი მაინც არ ჩანდა,მიმქონდა შეკვეთები თან ფრთხილად ვიყავი მარცხი არ

როგორ შემიყვარდა კრიმინალი V თავი (ნაწილი II)

- წინააღმდეგი ხომ არ იქნები, მეც რომ შემოგიერთდე?- თვალი თვალში გაუყარა ქალმა ლუკას და პასუხს არც დალოდებია, ისე დაიწყო პერანგის ღილების შეხსნა - არანაირად.. - უპასუხა აბაშიძემ და ქალის იმწამს მოშიშვლებულ სავსე მკერდს ვნება მოწოლილი თვალები დაასო

21 საუკუნეე

ხო საუკუნის ბრალია ყველაფერი დრო გამოიცვალა გრძნობები გაცივდა ადრე თუ სიყვარულს უხსნიდი პირისპირ ეხლა კი მესიჯით აგზავნი თავიდან

უცნობი ნაცნობი (სრულად)

ხო მართლა,მე მაშო შაკიროვა ვარ 16 წლის ვხდები მალე. მამა (ვლადიმერი) რუსია, დედა (მაკა) ქართველი, ძმა მყავს,რომელიც საუკუნეა არ მინახავს,მართლა..ის რომ წავიდა მე პატარა ვიყავი და არ მახსოვს,20 წლისაა, და პატარა ძმა მყავს 4 წლისაა,რომელიც ძალიან

იმ საღამოს წვიმდა (თავი 4)

თვალდახუჭული მივყრდნობოდი სავარძლის თავს.უკან მოვიტოვე ლონდონი,ქალაქი რომელმაც ერთი ნახვით შემაყვარა თავი.უკან დავტოვე საუკეთესო დღეები.და მოსე...ახლაც თვალწინ მიდგას მისი სისხლისფერი ტუჩები,ენითაღუწერელი სიამოვნება რომ მომანიჭეს.მალე თბილისში

ხევსურეთი XVI

საგონებელში ჩავარდა,არ ჩანს კარგი ამბავი,ამგრამ იქნებ ვინეს შეეშალაო,ფიქრობდა.წარმოდგენა არ ჰქონდა ვის შეიძლებოდა გაეგზავნა ამდენი ფული მისთვის.ისიც კი გაიფიქრა,ისევ ის არამზადა ხომ არ მეხუმრებაო.ამასობაში ნიკომ გაიღვიძა.გაუკვირდა,ელენე მის გვერდით