თუ მოწერა გინდა

დრო გადის და ისევ არაფერი მიცემს ყოველდღიურ დღიურს გულის ხმები მივსებს სიყვარული შენდამ სიძულვილს ვერ იწყებს ნათქვამს ხან კი, ხან ვერ, ხან კი სულ არ გითმენს!შენ მერეა ბევრი, შენამდე რომ იყო,საფიქრალო, ფიქრის

ასეც კარგად ვარ

ასეთი ბედნიერება რაღაცნაირია.აი ,,მუღამს’’ მოკლებული თითქოს.სად მზეზე მეტად მოკაშკაშე ცოცხალი სხივი,რომ გყავს და სად ზემოთ ჩამოთვილი ჩემი ,,ბედნიერებები’’.მაგრამ რატომღაც ძალიან შემიყვარდა და შევეჩვიე

ფისტანთროფობია(3)

ჩემს სადარბაზოსთან ბექა იდგა..-საღამო მშვიდობისა-რახდება ბექა? როდემდე უნდა გაგრძელდეს ესე-ნინ, მართლა მინდა რო შევრიგდეთ და ურთიერთობა აღვადგინოთ!-აქ ამ თემაზე არ ვაპირებ ლაპარაკს! მე კაფეშიც გითხარი

სიყვარულის ბალადა სვანურად (2)

-ზაფხულია, მაგრამ სვანეთში მაინც ცვივა.-თორნიკე? აქ რას აკეთებ?-თორნიკე არა, აგათონიკე!-კარგი რა, სანამ მაგას ვიტყვი ამომძვრა სული.-ხო... კარგი, როგორც გინდა. მეტრეველი მიუახლოვდა და ჰამაკში, ნენეს გვერდით ჩაესვენა.

დაბრუნება (3)

მომეხვია ისე როგორც არასდროს, მაგრად ჩამიკრა გულში, ტმების სურნელს ხარბათ ისუნთქავდა, არვიცი რამდენხანს ვიდექით ასე კარის ზღურბლთან ახლოს და ერთმანეთისგან შორს მაგრამ ვიცი რომ გული გამალებით ცდილობდა

ველური ორქიდეა (23 თავი)

მოიმზადეთ ცივი ყავა, რადგან ახლა ძალიან ცხელა, ან სულაც პოპკორნით სავსე თასი დაიდეთ, კარგად მოკალათდით და ასე განვაგრძოთ ჩემი ისტორიის "მოსმენა". ვიმედოვნებ, ძალიანაც არ დაგღალეთ თხრობით, ყველაფერს დეტალებში გიყვებით და შეიძლება ზოგიერთი

ცქნაფა თავი 3

წამოვდექი,მაგრამ ვაი ასეთ წამოდგომას ჩათვალეთ რა ძალაც კი მქონდა შემორჩენილი მთელი ძალა დავატანე ჩემს ფეხებს,რომ როგორმე ოთახამდე მიემეღწია,ორი ნაბიჯი გადავდგი და შევამჩნიე რომ მივუახლოვდი დივანს

გულის ცემის რითმს აყოლილი

-ბნელა.-ცივა.ყველაფერი შავი ან უკეთეს შემთხვევაში ნაცრისფერია.გული ნაწყვეტ-ნაწყვეტ, მაგრამ მაინც აგრძელებს ფეთქვას და მეც გულის ცემის რითმს აყოლილი ნაბიჯებით მივუყვები ფიქრებს, მაღლა ძალიან შორს ცაში.

ათასი ფენის ქვეშ (2)

როგორც კი მაღვიძარა თავი საშინელ პირველ ბგერებს გამოიმეტებს ჩემი ძილის მფარველი ღვთაებისთვის, მზის სხივები თვალებზე თითებს მიჭერენ და მაიძულებენ ფართო ხედვით შემოვევლო ოთახს. საწოლის კიდიდან ფეხებს ვაშიშვლებ და იატაკის სითბოს,რომელსაც მზის სხივები

ჰორიზონტით... უბედურებისკენ...

ეს არის უბედურება, რომელიც ვერტიკალურადაც და ჰორიზონტალურადაც გაყენებს ტკივილს... ცდილობ გაექცე მაგრამ იცი, რომ ვერ შეძლებ რადგან ეს ტკივილი შენშია სა ბუნებრივია შენს თავს შენ ვერ გაექცევი.