ვინუჟდენში დაქორწინებულები 14

საღამოს გამეღვიძა. თვალები ჯერ გავახილე, მერე ისევ დავხუჭე. საბოლოოდ მივხვდი, რომ ძილის შებრუნება არ მეწერა, ამიტომ საწოლზე წამოვიწიე. ჩემი ყურადღება მაშინვე მიიპყრო  ჩემს გვერდით მწოლიარე სხეულმა. ალექსი ზურგზე იწვა, ასერომ კარგად შემეძლო

შავი ანგრლოზი 17

რატის სახში მივდივართ,დიდ ორ სართულიან შენობასთან ჩერდება მანქანა,ჭიშკარს უღებს დაცვა და შიგნით შევდივართ ასეთ დაცვას არ მოველოდი,სულ შეიარაღებულები თავიდან ფეხებამდე.რატი ამჩნევს ჩემ რეაქციას -ყველაფერს მოგიყვები ნია ჩემ ცხოვრებაზე,წარსულზე და

მდგომარეობის მსხვერპლი (VII) (სრულად)

სასაუბროდ დროს ვერ ვპოულობდით და თუ ვიპოვიდით ნეგატივიური აზრებისათვის არ გვეცალა.. ან რაიმე სასიამოვნოზე ვსაუბრობდით ან სასიამოვნო საქმით ვკავდებოდით..

ღვთაება

გუშინ ქუჩაში ღვთაება ვნახე, სამოსი ეცვა იასამანის, ცაზე მზე კრთოდა, ღვთიურ სახე ჰქონდა თბილი და ოდნავ თამამი.

დროში გარინდულნი (სრულიად)

-აუ, საბა! ძალიან გარეკილი გაქვს, მართლა.ხარხარით ვუთხარი. უკვე მტკიოდა მუცელი.-აი ასე,რა. გაიცინე ცოტა. მგონია, რომ არ გაგიხარდა ჩემი ნახვა და იმიტომ ხარ ასე დაგრუზული. ორიანს რომ მიიღებს და სახლში

მაღალი საზოგადოება (სრულად)

მაღალი საზოგადოება , ყველა თავი ერთად..იმედი მაქვს მოგეწონებათ ვისაც ჯერ არ წაგიკითხავთ...მანქანაში ვზივარ და ფანჯარაში ვიხედები ..მთელი გზაა ხმა არ ამომიღია , ხასიათზეც არ ვარ, ყოველთვის ესე მემართება ,როდესაც

ჩემი ძმაკაცის შეყვარებულს შეყვარებული ავახიე ( დასასრული )

გმადლობთ ვინც კითხულობდით, კომენტარებით სტიმულს მმატებდით. ბოდიში ვისაც იმედები გაგიცრუეთ. დაგიბრუნდებით ახალი ისტორიით, ოღონდ როდის არ ვიცი. მაგრამ შემდეგი ისტორია, ამაზე მაგარი რომ იქნება დარწმუნებული ვარ.

ძვირფასო ტედ

პ.ს. ვიცი, ამ წერილის წაკითხვის შემდეგ ძებნას არ დამიწყებ, უფრო მეტი, ეცდები რაც შეიძლება მალე დამივიწყო, ამის გაფიქრება სიმშვიდეს მგვრის. მაგრამ დარწმუნებული ვარ, დროდადრო, მაინც შეგახსენებს თავს ჩემზე მოგონებები და გულის არეში ტკივილს იგრძნობ...

მე დედა ვარ (საცდელი)

ლალი 35 წლის ადვოკატია რომლის ცხოვრებაც თავდაყირა დგას. ჯოჯოხეთად ქცეული ქორწინება მისი ცხოვრების ყველაზე მძიმე წერტილია. ერთ დღესაც ლალის მთავარი საყრდენი მისი ვაჟი გამოეცლება ხელიდან.

როცა მოვკვდი(თავი მეოთხე)

გონს რომ მოვედი რა გავაკეთე უკვე ბათუმის გზას ვადექით. სებასტიანი მაქნანაში მთელი გზა მღეროდა და იცინოდა, მე კი ნერვიულობისა და სიცხისაგან ოფლად ვიღვრებოდი. ჩემი პირველი სტუმრობა იყო წყლის ამხელა მასასთან. როგორც კი ფანჯრიდან ზღვა გამოჩნდა სებამ