ფითილი #2

არ ვიცი სიზმარში ვარ თუ ცხადში, კლდესთან ვდგავარ. ეს კლდე არცისე მაღალია, თუმცა ბოლო არ აქვს. ვცდილობ ნაბიჯი გადავდგა, მაგრამ არ შემიძლია, თითქოს რაღაც ძალა ქვემოთ მექაჩება. საიდანღაც ჩემი შვილის ხმა მესმის, თავსაც ვერ ვატრიალებ. ყველაფერი იმდენად

დამაბრუნეთ ბავშვობაში

ჩვენ იქ ვართ,სადაც სახელწიფო სტრუქტურაში მომუშავე ძაღლის ყოველდღიური საკვების რაციონი უფრო მდიდარია ვიდრე ბავშვის. ჩვენი შვილები ისეთ დროში იზრდებიან,სადაც შეკვეთილი პიცა და სუში უფრო მალე მოდის ,ვიდრე პოლიცია და სასწრაფო.

სონატა (თავი 1)

"რაც უფრო ღრმად შეტოპავ ტალახში მით უფრო ჩაიფლობი შიგ" ასეთი უხეში გამონათქვამი არსებობს და სწორედ რომ ეს შეესაბამება ამ პატარა გოგონას ცხოვრებას.ადრიანამ სასტიკი სიყვარულის

კვლავ უიმედოდ მიყვარხარ

ქარმა წამიღო, თოვლმა დამფარა უმტკივნეულო გრძნობას გამყარა წვიმამ კი სახე მე დამისველა მან მე დამალპო და არ მიშველა ამ შემოდგომის და ზამთრის დღეებს ჩემთვის არ მოჰყვა ეს გაზაფხული სექტემბერს, თებერვალს, მათ შორის თვეებს

იქ სადაც 10

ალექსანდრე მიყურებდა და გაკვირვებული იყო ჩემი მსახიობური ნიჭით.. - გასაგებია, ძალიან დიდი მადლობა, გამოძიება გაგრძელდება. ოფიციალურად ჩამომართვა ხელი ინსპექტირმა და ოთახი დატოვა.

დრეკადი ფსიქოხერხემალი

საუკეთესო დაწასყისი.. ფრაზა რომელიც ყველა მიზანის შესავლის არსია...ვინ იცის დღეში რამდენ ჩანაფიქრს გადავცემ კომპიუტერს და იმ პერიოდში როდესაც ჩემს ფსიქოხერხემალს მელანქონია გაეცლება რამდენს ვშლი... ვინ იცის რამდენ ფოტოს ვიწერს, რამდენ მუსიკას, ვინ

ღმერთო ვეღარ ვიტან...

ახლა ტკივილები ისე ძლიერია სული სხეულიდან იწყებს გამოქცევას... ისევ ყველაფერი სრულად ქაოსშია... წყეულ მორალისტებს კვლავაც ეღიმებათ... მიჭერს შეგრძნებები ყელში მარწუხივით...

მინდა ვიხილო (სრულად)

მინდა ვიხილო აკორდის თრობა ძველ როიალზე ნოტების ჟღერით ან სიყმაწვილის აზრების თხრობა იმ არდაღლილი წუთების ენით, როცა უშენო მომავლის შიშით ღრმა აზრს იძენდა უაზრო ქიშპი და სამუდამო გრძნობების ჟინით დაუოკებელ მებრძოლად ვიშვი,

სიყვარულის ორმოცი წესი (3)

კი ხარ გატრუნული, მაგრამ კარგა გვარიანად გაქვს მოზღვავებული ბრაზი და ამბოხების სურვილი, რომელსაც გულმოდგინედ იხშობ; მაგრამ იცოდე, ეს დიდხანს ვერ გაგრძელდება, ერთხელაც იქნება, აფეთქდები’’ 2. ‘’ვიდექი და ბავშვივით მჯეროდა, რომ თუ თვალებს დავხუჭავდი,

არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (8 თავი)

დილით რომ გავიღვიძე თავი მისკდებოდა და ფეხზეც ძლივს წამოვდექი,გუშინდელი ღამიდან რამდენიმე დეტალი მახსოვდა და ისიც ბუნდოვნად. ოთახიდან გამოვედი და აბაზანისკენ წავედი თვალების ფშვნეტით,როდესაც რაღაც მკვრივს დავეჯახე და წელზე ხელები შემომეხვია.