მარადიულად მხოლოდ შენ დამრჩი

ყველა მიხვდა და ყველამ გაიგო რომ აღარაფერი იქნებოდა და საბოლოო წერტილიც დაესვა დაივიწყეს ჩვენი ისტორია გახსენებითაც არ იხსენებდნენ აი ეს წყვილი აღარცერთ მოგონებას არ იხსენებდნენ დავიწყებას მივეცით მაგრამ ვინ იცოდა რა ხდებოდა ჩვენ გულებში

პაემანის დღიურები. ეპიზოდი 14. გაქცევა

ქრონოლოგიურად უნდა მივყვე წუხანდელ დღეს, გავიხსენო და მოგიყვეთ. ჯერ დრო მაქვს, სანამ ჩასხდომა გამოუცხადებიათ. უინტერესოდ ვადევნებ თვალს აეროპორტში მორუზრუზე ხალხს. რამდენიმე საათი და მერე, როგორც კი თვითმფრინავი მოწყდება მიწას და ჰაერში აფრინდება,

მხოლოდ იმიტომ რომ

"მხოლოდ იმიტომ შემიძლია შენთვის თავის გაწირვა ,რომ ასეთი სიყვარულით შეძელი ჩემი შეყვარება" "გამოიდაროს იქნებ მალე, დაზამთრებამდე. და გაზაფხულზე დარდებმაც კი გადაიზამთრონ" "შეიყვარე, თუნდაც მხოლოდ გონებაში, და იგრძნობ რომ ყოველი დღე ფერადდება"

არასდროს გინანებ... (V ნაწილი )

ღამე იმ სახლში, სადაც გაიზარდე სხვანაირი აურა აქვს. სითბო და სიყვარული იგრძნობა ყოველ კუთხეში. დილაც სხვანაირი თენდება,ნათელი და დადებითი ემოციებით აღსავსე. თვალები არ მქონდა

შეპყრობილი /10/

-სიზმარში გნახავ...- ჩუმად თქვა და კონსტანტინემ ზუსტად იცოდა იმ წამს როგორი გამომეტყველება ჰქონდა ჟღალს. როგორ მშვიდად იწვა და სიზმრების სამყაროში გადადიოდა. მისი სუნთქვის ხმა ესმოდა და თავადაც ეთიშებოდა გონება,ბოლოს ჩასთვლიმა და სადღაც გონების

ცასა და მიწას შორის

მოთხრობაში აღწერილია ამბავი გოგონაზე რომელსაც დიდი უბედურება დაატყდა თავს.მე მქვია ნატი ვცხოვრობ საქართველოში კერძოდ თბილიში მყავს ორი უსაყვარლესი დაქალი ლილი და

დილამშვიდობის, მწვანეთვალებავ! {სრულად}

შესასვლელისკენ მიიწევდნენ. ერთმანეთის პირდაპირ იდგნენ მარი და ის უცნობი ბიჭი, რომელიც მარის ვერაფრით გაეხსენებინა. უცებ, ერთმანეთს შეხვდა ამ ორის თვალები. ერთმანეთს უყურებდნენ

პაპასკირი და ბაბუციძე 7

ფეხით გაუყვა კატო სახლისკენ გზას. ვერც გაიაზრა ისე მიუახლოვდა ორი ნიღბიანი და ისე ააფარეს სახეზე მატერია საშინელი სუნით გაჟღენთილი. ერთი ჩასუნთქვა და უგონოდ მყოფი კატო ბუმბულივით გადაიკიდეს

ის და მე?(თავი 2)(ეპიზოდი 2)

დემეტრე გარეთ გავიდა,როდესაც გარეთ გავიდა,ისეთი სახე მიიღო თითქოს მოჩვენება დაინახა.-ევა შეგიძლია წყალი მომიტანო?-კი როგორ არა.მე სამზარეულოსი წავედი,წყალი გამოვიტანე და კარებთან მივედი,მაგრამ

ღმერთის გარეშე!

ვიცი რომ თუ სადღაც ვიღაც სხვა მე, სხვა ცხოვრებით ცხოვრობს, ის არასოდეს იოცნებებს ამ ჯოჯოხეთზე რომელშიც მე ვიბრძვი. ვის ვებრძვი? საინტერესო კითხვაა. არა ადამიანებს არ ვებრძვი, უკვე დიდი ხანია