მე ჩემი ზღვა მქონდა...

მერე გავშალე ფრთები და უსასრულო ფრენაში ჩავები, სახით მივაპობ ახლა ქარებს და ვხვდები ეს დამღუპველია, კიდევ იმას ვხვდები რომ წვიმისთვის უნდა ილოცო, ხელით უნდა ზიდო წყალი, ცრემლით უნდა აავსო გუბე, მაგრამ უნდა აცხოვრო მუდამ, არასდროს უნდა დააშრო შენი

პიცა გამოძახებით - თავი 2

-უკაცრავად? - გაკვირვებულმა გახედა ნათიამ. -უკაცრავად არა, ანუ უნდა ადგე და სამზარეულოში შენც მოამზადო რამე. -კი, მაგრამ... - უცებ შეიცოდა სახე. - მე... მე, რომ არ გამომდის? -არაუშავს, არც ჩვენ გამოგვდის. სჯობს შენი გაკეთებული საჭმლით მოიწამლო და

არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (17 თავი)

დილით თვალი მომჭრა მზის ხხივებმა,გადაბრუნებას ვაპირებდი, მაგრამ ძლიერ მკლავები მეხვეოდნენ და ვერ შევძელი, თავზარდაცემულმა წამოვიკივლე,ამან ჩემი გვერდით მწოლი დააფრთხო და მე იატაკზე გავიშხლართე. —ალექს!-იმ წამს ამომიტივტივდა თავში წინა საღამო,

საყვარელი ვენები. დღე XI

ნარკომანია... სად მთავრდება სამოთხე და სად იწყება ჯოჯოხეთი...ღრიალებდა ქართველი რეპერი შეძრწუნებული ხმით. ვერ წარმომედგინა თუ ამ სიმღერას ლევანი უსმენდა, არადა, მისი მანქანა ჩემი სახლის ჭიშკართან იდგა და მუსიკის ხმაც ზუსტად იქიდან მოდიოდა. ოთხი დღის

მიშო ჯორდიანზე გსმენიათ? ( თავი 4)

ქეთათო..მოთმინებას ნუ ცდი...მაკოცე! - ბრძანებასავით გაიჟღერა უმცროსი ჯორდიანის სიტყვებმა,ქეთო შედგა,ცოტახანს გაშეშებულმა უყურა,მერე ფეხისწვერებზე აიწია,ხელები კისერზე შემოაჭდო და ნაზად წაეტანა მამაკაცის ბაგეებს.დარბაზში შევიდა თეკლას და ელენეს რაღაც

მე შენ და ქობულეთი (2)

ორსართულიანი სტანდარტული სახლი შიგნიდან კომფორტული..ჩემი ოთახში წამში ვიპოვე იქ დიდი თეთრი როიალი იდგა..მისი ჟღერადობა შევამოწმე...შემდეგ ტანსაცმელი ამოვალაგე და კარადაში შევალაგე..მგზავრობისგან დაღლილი ქვემოთ ჩავფრატუნდი და მაგიდასთან დავჯექი.. -ოჰ

ფოთლებსაც ისე სტკივათ როგორც მე?

ბევრჯერ მოატყუეს, გააცურეს, უღალატეს, გული ატკინეს და ისწავლა ბოლობოლო. ისწავლა, რომ ახლა უკვე მისი ჯერია. მალე ნახავენ ალბათ ერთმანეთს. მანამდე კი გავა ბევრი შემოდგომაც ალბათ. მანამდე მრავალჯერ დასცვივდებათ ხეს ფოთლები.დაუნახშირებია. ხის ტოტები

კაფანდრა [21]

შინაგანად შეშინებული ცალ თვალს გამუდმებით შემოსასვლელი კარისკენ აპარებდა. დაძაბული მისჩერებოდა მის მისაღებში მდგარ პოეტს და ცდილობდა მისი ქმედებები წინასწარ ამოეცნო. მამაკაცი არ ჩქარობდა, მზერით ცდილობდა ლოლას შეშინებას და მდგომარეობიდან გამოყვანას,

შემოდგომის ნახანძრალი ტყე

- "ჩამეძინა და საკმაოდ უცნაური სიზმარიც ვნახე.მივრბოდი და ვერ ვერკვეოდი, სად ვიყავი ..."არ დავიწყებ წინასწარმეტყველებას იმაზე, თუ როგორ დასრულდება ყველაფერი. ადრე დავობლდი და ბებიამ გამზარდა. არასდროს მიგრძვნია სიცივე, ან სიღარიბე, მაგრამ მხოლოდ

სანამ გათენდება...

მუხლზე დაჩოქილი ღმერთს ვთხოვ დაგაბრუნოს, თითქოს, ეს სამყარო წამით გაიყინა... სასმლით ვითხლიშები,იქნებ გამაბრუოს, ჩემი ანგელოზიც მოკვდა... დაიძინა...მუხლზე დაჩოქილი, ლექსს ვწერ ოცნებაზე, მინდა დამიბრუნდე, ჩემო ანგელოზო. ხელსაც კი ავიღებ მე ამ