"მათრობელა თაფლი" - თავი პირველი (2)

მაღაზიაში შესული, რიგს იკავებს და მოთმენით ელოდება მის წინ მდგომ ხალხს, რომ დროულად იყიდონ რაც სურთ, მაგრამ ისინი დროს თითქოს სპეციალურად წელავენ. ესაუბრებიან გამყიდველს, დიდ დროს ხარჯავენ იმაში, თუ „კიდევ რა იყიდონ“ და ამასთანავე, ამრეზით უყურებენ

ჩემი დემონი (2 თავი)

ის დაბრუნდა, მაგრამ სხვანაირი, გარეგნობით და ქცევებით. უფრო მაღალი და გამხდარი მეჩვენა, თვალების გარშემო ჩაშავებოდა, აი ისე უძილობის გამო რომ გვემართება, მაგრამ ეს მას რის გამო ქონდა დაზუსტებით ვერ გეტყვით. უკვე საღამო ხანი იყო, ჩემი ყვავილები უფრო

პიცა გამოძახებით - თავი 6

-კარგად, შენ? დემნა გასულია და ფილმს ვუყურებ. -კესო, არ ინერვიულო, რა. -რაზე, გოგო? - ნერვიულად წამოხტა დივნიდან. -უკვე ნერვიულობ! - წარბები შეკრა. -რა მოხდა?

შენი სურნელება მჭირდება...

შენი მონატრება მაგიჟებს სხეულს ტკივილები მიციებს... სიზმრად შემოსახლდი ძვირფასო... არსად არ გაგიშვებ იცოდე... ტანგოს კვლავ ვიცეკვებთ ზმანებით... ისევ რეალობა მაგიჟებს...

ნუთუ შეგიყვარდი? (+16)

როდის გახდა ცხოვრება სულერთი ჩემთვის? როცა აქ წამოვედი თუ როცა დედა დავკარგე და მამინაცვალს "კისერზე დავაწექი" სასაცილოა სატირელი რომ არ იყოს. უკვე ორი თვე,3დღე და 6 საათი გავიდა რაც აქ ვარ. წუთები ზუსტად არ ვიცი საათი არ მაქვს თან. თანაც ვის სცალია

ლურჯი ნისლი (სრულად)

ლურჯი ნისლით იყო ამოვსებული იმ ღამით თბილისი... ლაპმპიონებსაც დაეწყოთ უკვე ჩაქრობა. კაცი-შვილი არ დადიოდა ქუჩებში. თითქოს, დილისა და სიახლის შიშით შეყუჟულიყო შინ ყველა. რამდენიმე ღამენათევი, თვალებჩაშუპებული, კულულების ნელი რხევით მოდიოდა

ის დაბრუნდა (1 თავი)

დილით დაქალის კივილი მაღვიძებს სიტყვებით:-ადექიიი უნივერსიტეტში დაგვაგვიაანდაა. ავდექი კიარა ავფრინდი.არც კი ვიცი რას ვიცვამდი უბრალოდ უცბათ დავავლე ყველაფერს ხელი და ჩავიცვი.დაქალის განწირულმა

ძველი "მე" წინა წელს რაჭაში დავტოვე (თავი მეორე)

იცოდე გუგას ხელი არ ახლო, გაფრთხილებ ის იმაზე მეტს ნიშნავს ჩემთვის ვიდრე ფიქრობ-ხოდა ზუსტად ეგ მაინტერესებს რას ნიშნავს შენთვის ეგ ბიჭი-მითხრა და სახლის კედელთან მიმიტყუა-დემნა გეყოს-

Don't dream it be it (I)

...და როცა ქარიშხალი ჩადგება, ვერ გაიხსენებ, როგორ გადარჩი. იმასაც კი ვერ დაიჯერებ რომ ქარიშხალი ჩადგა. მაგრამ ერთი რამ კი იქნება ცხადი, გრიგალს თავს რომ დააღწევ, ისევ ის

მე შენამდე (თავი1)

თოკომ წელზე მოხვია ხელები აიყვანა და აქით გამოიყვანა ტასოსთვის ეს ყველაზე დიდი შეურაწყობა იყო მახასოვს კინოს ვუყურებდით და ასე ერთმა მამაკაცმა დარტყა ქალს ხელი თქვა რო მაგგოგოს ადგილას რო ვიყავო