Après nous le déluge à venir - ჩვენს შემდეგ თუნდაც წარღვნა მოსულა.

ნოემბრის მიწურულს, საღამოს 10 საათისთვის, როდესაც გარეთ იმდენად ცივა ერთი-ორი ადამიანი თუ გამოჩნდება, ისიც თავიდან-ფეხებამდე შეფუთნული, ქუჩაში მოსეირნობს ბიჭი მხოლოდ და მხოლოდ გრძელმკლავიანი მაისურითა და ჟაკეტით შემოსილი. ყურსასმენებიდან წამოსული

დაბრუნება (თავი5)

ჩემთან იყო მოსული პროდუქტები მომიტანა,დედაჩემის მოთხოვნით.აივანზე იდგა და იქიდან აკვირდებოდა ჩემს ქცევას.ჯერ ავბლუყუნდი და მერე დავიწყე გათამამებულმა -ჩემი შეყვარებული. გავეჯგიმე წინ, ყავით სავსე ჭიქა გავუწოდე და მერე პუფში ჩავჯექი.ჩაიფხუკუნა და

' გრავიტაცია ' (2)

-დაასრულეთ ეშმაკის მოციქულო ლექცია? - თამამად ჰკითხა თებემ -ეშმაკი ლექციიდან გამექცა და მე მოციქული მის გარეშე ლექციას როგორ ჩავატარებდი,-არ დააკლო ალექსანდრემ.

მ.ს.

მ.ს. არა, არ მღლის ცხოვრება, არსად მიმაქვს სიზმრები, მე გავხადე ოცნებას, შენ მალულად აცმევდი, გაზაფხულის ატმის ხის ტანით დამესიზმრები, დაიღლება როდესაც უშენობით განცდები, ტოტებს ქარი მოტეხს და მომაწყურებს სიგიჟეს, ამღვრეული მდინარის ღელვას

პირველი სიყვარული (14)

მთელი ქეიფის განმავლობაში მაინც ვფიქრობდი იმაზე თუ რატო მომწერა ის სიტყვები,ვცდილობდი რამე არ შემჩნეოდა მაგრამ ლიზას ვერაფერს გამოვაპარებ და რიგორც კი წყნარ კუთხეში გამიყვანა მკითხა: -ლიკა რა ხდება -რა უნდა ხდებოდეს დავიღალე პროსტა -კაი რაა ხო იცი

შავი ჩარჩო

დღეს უკვე მერამდენედ დავფიქრდი ერთსა და იმავე საკითზე, თუმცა პასუხი არსად ჩანს . გონებაში დალექილი კითხვის ნიშნები ისე ხმაურიანად აკაკუნებენ,რომ მინდა გავიქცე და დავემალო თითოეულ კითხვის ნიშანსა თუ ძახილისას.არეულობაა გარშემო და აბლაბუდა იბმევა. თუ

ჩემი დემონი (1თავი)

ჩემი დემონი 1 თავი ყველაფერი მაშინ დაიწყო როცა გადავწვიტე მარტო ცხოვრება, რადგან უკვე 27 წლის ვიყავი! ფულის გროვება დიდი ხანი მქონდა დაწყებული და როგორც კი შემიგროვდა სახლისთვის საკმარისი ერთ-ერთ გარეუბანში ვიყიდე სახლი და მისი რემონტი დავიწყე, ერთი

შეიხის გოგო-6

-არა საერთოდ არც არავისთვის მიყიდია რამე და,არც არავისთან გამჩენია სურვილი რომ, ჩემს წინ მუხლებზე დამდგარი, დამენახა.შენმა სიჯიუტემ და, შეუპოვრობამ მომხიბლა...იმდენად რომ ხომ, ხედავ სადაც,ამოყე თავი.ასე რომ ეს ყველაფერი შენი ბრალია და ხვას არავის არ

საუკეთესო მამის საუკეთესო შვილი (თავი 12)

უცებ კარზე საშინელი ბრახუნი მესმის და შეშინებულს ხელიდან ჭიქა მივარდება, კარისკენ სწრაფად მაგრამ ამავდროულად დაძაბულად და ფრთხილად მივდივარ კარს ვაღებ და დემეტრე სახეწაშლილი შემოდის სახლში. არა კი არ შემოვიდა შემოვარდა. გამწარებული რაც კი ხელში

დაიჭირე წამი (სრულად)

ვხედავ ადამიანს, რომელიც შენელებული კადრებივით მოძრაობს და ჩემს ტვინში არასასიამოვნო რეფლექსებს გზავნის, საკუთარი თითების თამაში ჩემთვისაც აუტანელი გახდა(ასე ვიცი, როცა ვნერვიულობ, მინდა თითები საერთოდ დავმალო ხოლმე).