არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (20 თავი)

ქუჩაში გავედი,ღამის ექვსი საათი იყო,ყველას ეძინა. მანქანაში ჩავჯექი და თან მობილურზე სასურველი ნომერი ავკრიფე... ვხვდებოდი,რომ ცუდად ვიქცეოდი,მაგრამ სხვა გზა არ მქონდა,თუ მინდოდა,რომ დავხმარებოდი,მაშენ უნდა გამეგო,სად არის ანდრე და რა მოხდა ოთხი

დაბრუნება (თავი3)

დილით ადრე მიწევს ადგომა,სანდროსაც ვაღვიძებ უშედეგოდ და სწრაფად ვემზადები ლექციაზე წასასვლელად.თბილ ტანსაცმელში ვეხვევი,ჩანთაში კონსფექტებს ვალაგებ საფულეს და გასაღებს მაგიდიდან ვიღებ და სახლში მძინარე ბიძაშვილს ვკეტავ. უნივერსიტეტში ტაქსით

უსიყვარულოდ? არ არსებობს თავი 5

დილით ავდექი თავი მოვიწესრიგე ჩემებს დავემშვიდობე და აეროპორტში წავედი, მიუხედავად ყველაფრისა მაინც ვნერვიულობდი, მასზე ფიქრები არ მასვენებდნენ. რამოდენიმე საათიანი ფრენის შემდეგ კი უფრო ვარესად ავნერვიულდი. აეროპორტში ნინის მეუღლე უნდა დამხვედროდა.

სამყარო შენშია

ზოგადი განმარტებით სამყარო ყოველივე გარშემო არსებულის ერთობლიობაა, მე კი ვფიქრობ, რომ ადამიანში არსებული სივრცეების ნაზავია ის, რასაც ჩვენ თვალით ვხედავთ.(ლამაზი ხედი ყვავილების სურნელით, მახინჯი სულის მქონეს არავის გაგახსენებთ.) ჩვენ ვქმით

დამარხული სული

გაუთბო...ყვირი,ემუდარები მაგრამ არავინ გისმენს, უბრალოდ სიბრალურით სავდე თვალებით გიყურებენ და მაინც გართმევენ მას,ან მისგან დარჩენილ ნაწილს... იბრძვი მაგრამ რისთვის??? ის უკვე გაასვენეს სახლიდან და ახლა უკვე მიწაში უშვებენ თოკებით...მარხავენ მის

სამუდამოდ 4

აუიმე ეგ სუ დამავიწყდა, წამო გამოვიცვალოთ. ჭიშკარში შევედით. ჩემი სახლის ეზო ყოველთვის მოვლილი და ლამაზი იყო, გრძელ ბილიკს გავუყევით და დიდი 2 სართულიანი სახლის კარს მივადექით. დავაკაკუნე, კარი კი იომ გააღო. -დაკარგულებიც მოსულან...თქვა და

საყვარელი ვენები. XIII დღე. ნაწილი II

იყო და არა იყო რა, იყო ერთი გოგო, რომელიც თავის ღმერთს განუდგა და ამ სამართლიანმა ღმერთმაც მკაცრად დასაჯა. დასაჯა განა ამპარტავნების, მრისხანების, ან მრუშობის გამო, არა, შვიდი მომაკვდინებელი ცოდვა აქ არაფერ შუაში იყო. დასაჯა ნეტარებაში გადავარდნის

პიცა გამოძახებით - თავი 4

ბიჭო, ოეე, , ვიწვით. - ერეკლემ თორნიკეს გაკრა ფეხი და წამოაგდო, თან თვითონ სირბილით შევიდა სააბაზანოში, სადაც იცოდა რომ წყალი ბოთლებით ყოველთვის იყო. ხელი დაავლო და სამზარეულოსკენ გავიდა. ამასობაში ყველა გარეთ გაცვენილიყო. -გოგა დაგვრჩაა, გოგაა. -

უშენოდ

როგორ ჩუმად და მალულად გადის, წამები წუთებს როგორ მიყვება, უკვე თვეები დაერქვა დროს და დღეების სეზონს ემსგავსა ფერით. ისე გავიდა ეს დაზამთრება,

იქ სადაც 12

- არ მეგონა ასე თუ ინერვიულებდი ჩემზე. მიუხედავად მისი მდგომარეობისა, ხუმრობას მაინც აგრძელებდა. - საერთოდ არასდროს ჩუმდები? მე შენზე არ ვნერვიულობ, უბრალოდ იმაზე ვნერვიულობ.. იმაზე ვნერვიულობ..