ადამიანო!

და მაინც რას ეძებ ადამიანო? რომ ამ ძებნაში ყველაფერს კარგავ...რაუნდა ადამიანს ამ ცხოვრებაში? საერთოდ ვიცით რას ვეძებთ ან რას მოველით ცხოვრებიდან. არაფერიც არვიცით, ამ ლოდინში უფრო ვკარგავთ.

გულის ძახილი.თავი 1

-ასეა,დღეს მე მოგიტაცე.აკისკისდა სესილი.-მომიტაცე? ის რაც მე უნდა გამეკეთებინა,შენ გააკეთე?სირცხვილით ეს სად ვთქვა.იცინოდა ლუკა.-მოგიტაცე,მაგრამ ძალადობა არ დამიგეგმავს.-ძალადობა?ამასაც უნდა ველოდო?

კაკუნი

დანგრეულ შენობებს სიძველის სუნი აქვთ, მარტოობის განცდას დაატარებენ და მათში მომწყდეული ჰაერიც სუნთქვის ნაცლად სულს გიხუთავს ... დაბზარული კედლები და ადამიანის ნაოჭები ძალიან ჰგავს ერთმანეთს..

კაფანდრა [18]

-ხო..._ჩაფიქრებულმა წამოიძახა და განაგრძო. _ იატაკზე რატომ უნდა მეტკინოს ზურგი, ეს საწოლი არ მოგწონს?_გულუბრყვილო გამომეტყველებით იკითხა და თარაშის გაოგნებული სახის დანახვისას ქვედა ტუჩზე იკბინა. _სისულელე ვთქვი, ვიცი. _ხელები მაღლა ასწია და

(არ დამივიწყო)

ვდგებიი გამშორდი აქედან ადამიანო! ყოველ დილით ასე მოქცევა არ გამიგია 22 წლის კაცი ხარ და ჭკუა ვერ ისწავლე. ზანტად წამოვიმართე საწოლიდან და გეზი აბაზანისკენ ავიღე.მესიამოვნა შხაპის მიღება, მსუბუქი მაკიაჟი გავიკეთე და ბინიდან გამოვედი. ნატაშკა სად ხარ

საოცრება...

სიბნელე,სიჩუმე,საიდუმლო... ჩვენ,ყველას გვიწევს გადაწყვეტილებების მიღება. ხანდახან ვაკეთებთ იმას,რაც გვინდა, მიუხედავად იმისა, რომ არ შეიძლება. ვიქცევით ისე, რომ ჩაქოლვას ვიმსახურებთ. ისინი ამას ვერ გაიგებენ. მხოლოდ გაგვამტყუნებენ და შენზე ან ჩვენზე

ერთი ამოსუნთქვით

შავი მრგვალი საბურავი, ჰაეროვნად მისრიალებდა სველ მოლიპულ გზაზე, თითქის არც კი ეხებოდა ასფალტს, ფრენის სიმულაციას ქმნიდა და ალბათ მალე გაფრინდებოდა კიდეც. შეგრძნებით აღტაცებული უფრო და უფრო ატრიალებდა მარჯვენა ხელს და სისწრაფეც უფრო იმატებდა. არ

წერილები.(მეოთხე თავი)

ერთხელ შემინიშნავს. როგორ გაფაციცებით მეძებდი როდესაც ჩემი ესემესი მიიღე. ჩვენი ნოემბერი? როგორი გიჟი ღამე იყო! ელენა. ყველა დეტალი მახსოვს, მითხარი, რომ შენც..” *

ჩემეული...

მსიამოვნებს ის ფაქტი,რომ შემიძლია გარემოს ვარდისფერი სათვალეებით ვუცქირო.ყოფილა მომენტები როდესაც ეს სივარდისფრე გაფერმკრთალებულა და ნაცრისფერი ელფერი გადაკვროდა ყველაფერს თუმცა მცირე დროით.ახლა კი ყველა ვარდისფერთან მიახლოებული ხილის ფერი მიყვარს:

ჩემო ფერიავ

დაღამდა! სამყარომ ფერი დაკარგა, ირგვლივ ყველაფერი წყვდიადს ემსგავსა, რით ვერ დამთავრდა?! ჩემი გრძნობები ხელში ჩამაკვდა,