ბეჭედი 3 (თავი)

ანიტას და ქალების სიცილზე ყველამ მათკენ გაიხედა,ლუკას არ გამოპარვია დიმიტრის მზერა ანიტას რომ უყურებდა. -ქრისტო ყავას მიდუღებ თუ რას აკეთებ ამდენ ხანს? -მაცლი ახლა თუ შეგატოვო ეს ჭიქა ხელში?

აბა,აბა(მეშვიდე ნაწილი)

-იკა გამიშვი-თავისივე ხმა ეუცნაურა ნარეს და ზემოთ გაკავებული ხელების გამოხსნა ცადა,როცა ბიჭმა უარესად შებოჭა. Მისი სიტყვები ბიჭმმა უბრალოდ ნაგავსაყრელზე მოისროლა და ხალებისაკენ დაიხარა,რომლებსაც ბოლო რამოდენიმე წამი მონუსხული უყრებდა.ყელთან რომ

წამი წამთა შორის .

მაშინ როდესაც უკანასკნელი ხის უკანასკნელი ფოათოლი ხეს მოსწყდება და ჩაიკარგება მონოტონური კოშკების წყვდიადში დადგება ღამე რომელიც არასოდეს გათენდება .

დრო! თავი 15

- შენი უნდა მეშინოდეს? - მაშაა რა ფიქრები გაწუხებს, ჩაცინებით უთხრა და თავზე ხელი პატარა ბავშვივით მოუსვა, - წამო წამო გვიანია უკვე, ხელი გაშალა წინ წასულმა და მაშომაც უცებ რომ შეუცურა ხელი ღიმილით დახედა,

ბეჭედი 2 (თავი)

მთელი გზა მშვიდად იმგზავრა,მაგრამ როდესაც სოფლის ასახვევს დაადგა ზუსტად მაშინ მაღალი სიჩქარით მიმავალმა მანქანამ ისე ცუდად ჩაუქროლა რომ ანაბელმა შიშისგან ძლივს შეძლო რულის დამორჩილება და მერე დამუხრუჭება

ბოლო მსხვერპლი(თავი 1)

კუთხეში მჯდომი იმედიანი თვალებით უყურებდა ბიჭს, რომელსაც ხელში ბურთი ეჭირა, და ფარს უყურებდა. ახლა წამების ამთვლელს დააკვირდა, წითლად დაწერილი 5 წამი რომ შენიშნა, ნერვიულად აამოძრავა ცალი ფეხი, და თითების წვალება დაიწყო რომლებიც გაყინული ჰქონდა.

ბეჭედი

ისტორია იწერება ისეთ გოგოზე რომელმაც მთელი ცხოვრება შეცვალა,იბრძოლა და მიაღწია მიზანს...

განსაკუთრებული შეცდომა (ნაწილი 2)

- ერთ საათში გამოგივლი მე თავი დავუქნიე. - ჭკვიანად მითხრა და სერიოზული სახით გამომხედა. მანქანიდან გადავედი და ლიზას სახლში შევედი. ლიზა სკამზე იჯდა და წიგნს კითხულობდა.შევედი თუ არა ეგრევე ამოიხედა წიგნიდან და მომაშტერდა.

შურისძიების მსხვერპლი 38 თავი

-ანა ჩემი გაგიჟება გინდა? -ისედაც გიჟი ხარ -სად ხარ მითხარი და მოგაკითხავ! -შენი მზრუნველობა არ მჭირდება-ცივად უთხრა გაღიზიანებულმა გოგონამ დაძაბულ ბიჭს და ისტიქტურად თვალები დახუჭა როცა სახეზე წვიმის წვეთების ნაზი შეხება იგრძნო

განშორება

მე აღარასდროს დაგიწერ ლექსებს. შენ ჩემთვის ახლა ხარ_ აღარავინ. აღარ ხარ უკვე ჩემი იმედი, ჩემი ტკივილის თავშესაფარი.