დაშლილი სული. (სრულად)

ყველას უნერგავენ იმედს , რომ გაიზრდებიან და მოხდება რაღაც სასწაული, რაც შეცვლის მათ ცხოვრებას შემდგომში, იშოვიან არაჩვეულებრივ სამსახურს არაჩვეულებრივი ანაზღაურებით, შეხვდებიან თეთრ რაშზე ამხედრებულ პრინცს და ეყოლებათ ლამაზი შვილები. როდესაც ბავშვი

ცხოვრებაში ყველაფერი სულ შემთხვევით ხდება თავი მერვე

მე? მე რამინდა აქ? უკვე მეორეჯერ გიმეორებ რომ შენ მე მეკუთვნი. მარიანა, რას აკეთებ? ყველას წინაშე იმ სირ ვაჩეს კოცნი და შემდეგ მეკითხები მე აქ რამინდა?-მითხრა და ჩემსკენ დაიძრა-გითხარი და გიმეორებ რომ უკვე ჩემი ხარ, ვერავინ წამართმევს შენ თავს,

უსასრულობიდან უსასრულობამდე VI

-მადლობა.-უკვე ახლოდან მომესმა ხმა.. ხმა,რომელც იმდენად ჩემი იყო,რომ ჟრუანტელმა დამიარა.-რა მოხდა ხმას რომ ვერ იღებ,ყველაფერი სხვა გვარად წარმოგედგინა?-დამცინავად მკითხა მან,იცოდა სადაც ვიქნებოდი და შესაფერის მომენტს დაელოდა

სუნთქვა ღრმად. (სრულად)

მაშინვე გამომხედა გიორგიმ და ჩემი გამომეტყველების დანახვაზე გაეღიმა. ვუყურებდი ჩემს წინ მჯდარ გოგოს და მინდოდა მივსულიყავი და თმები გადამეპუტა, ან სახე დამეკაწრა ან ბარიდან ტროტუარამდე ძირს მეთრია. დავიძაბე და სახიდან ზუკას ჩამოსვლით გამოწვეული

Demon (17)

რაც უფრო მეტად ვუახლოვდებოდი ჩემს ძველ საცხოვრებელს, მით მეტ საფრთხეში ვიგდებდი თავს. მაგრამ უნდა წავსულიყავი. მკვდარს თუ ცოცხალს, ყველაფერი უნდა მომეწესრიგებინა. ყოველ შემთხვევაში, ორი რაღაც, რომელთა სიყვარულისთვის ადგილი ჩემს ცივ, გაყინულ გულშიც

ერთხელ ყველას უყვარდება (თავი 2)

გათნდა მეორე დღე როცა გავიღვიძე უკვე 10 საათი იყო ჯანდაბა სკოლაში დავაგვიანე ავდგები და ძილს გავაგრძელებ მეთქი ვიფიქრე მაგრამ ვერაფრით ვერ ვიძნებდი ამიტომ ავდექი გამოვიცვალე და ყავა დავლიე მერე გადავწყვიტე ტორტი გამომეცხო რომელიც დედას

ერთი ღამის სიყვარული..(5)

ის ღამე თეთრად გავათენე . ვერაფრით შევძელი დაძინება. რა იქნებოდა ახლა ყველაზე მეტად მაინტერესებდა. ვიმედოვნებდი რომ ყველაფერი დალაგდებოდა . ჩემს ელენაზე ვფიქრობდი და ვიცოდი მასაც ვნახავდი როდისმე თეთრ საპატარძლო კაბაში გამოწყობილს. თმაში ჩაბნეული

მიტოვებული სახლ-კარის სევდა!

გარეთ უკვე ბნელოდა, როცა კიდევ ერთხელ მოვხედე ზურგს უკან დარჩენილ ოდას. მომეჩვენა, თითქოს სევდიანი ღიმილით მემშვიდობებოდა და ჩურჩულებდა: „კიდევ მესტუმრე, შენც არ მიმატოვო...“

ჩვენ ყველაფერს შევძლებთ (5)

ოთახში შევედი,იქ დანახულმა შემაშიანა.ოთახში ვიღაც კოსიანი ტიპი იდგა.უცებ მვიკრიფე ჩემი ძალები და ხელში რაც მომხვდა თავში ჩავარტყი.ძირს დავადა და დაჩი აღმოჩნდა -ვაიმე დაჩი -გაგიჟდი გოგო? -მაპატიე რაა -ეგრე ადვილად არ გამოგივაა.

ცუდს ყოველთვის მოსდევს კარგი ( 7 თავი )

კოლიზეუმთან ვიყავით. ანდრო და ალექსანდრე ავიკელით ჩვენი ფოტოებით, ბოლოს დაგვაშინეს სახლში დავბრუნდებით თუ არ შეწყვეტთო ამდენი ფოტოს გადაღებას. თუმცა შემდეგ გავიბუტეთ და ტკბილეული ვაყიდინეთ შესარიგებლად. რომულუსის და რემუსის ძეგლიც დავათვალიერეთ და