შენსკენ სავალი გზები თავი 16

ცხოვრება ხომ სიურპრიზებითა სავსე, რა იცოდა სანდრომ, რომ ცხოვრების მთავარი სურპრიზი წინ ელოდა.მას ხომ წარმოდგენა არ ჰქონდა, ორი არაჩვეულებრივი ბიჭის მამა რომ იყო, ბიჭების რომლებიც გაჭრილი ვაშლივით ჰგავდნენ მამას. მთელი ღამე თვალი არ მოუხუჭავს.ნინას

წარსულის დღეები

ვიხსენებ დღეებს წარსულის დღეებს, ზოგჯერ შავ-ბნელს, ზოგსაც კი ნათელს, ვიხსენებ სულ, და ვარ ბედნიერი, ვარ ბედნიერი, რომ გავიცანი.

დღევანდელი დღე ( სრულად )

- შემიძლია მთელი ცხოვრება ასე ხელში აყვანილი გატარო, -ზემოდან დახედა მის მკლავებში განაბულს და აციმციმებულ თვალებში საკუთარი თავი რომ დაინახა მიხვდა, მისთვის ნამდვილად ღირდა ლოდინი...

გამსახურდიები (სრულად)

- 45 გრადუსი სიცხეა გარეთ, ნინა. გამაგებინე, რანაირად გაცივდი? - ტელეფონში მიყვირის ანიკო და მანქანას ქოქავს. ჯაბახანას ღმუილის ხმა ყურს მიგუბებს. - რანაირად ცივდებიან ადამიანები დღისით-მზისით, დარში და ავდარში? - ვსრუტუნებ, - მოსვლა არ გაბედო.

მრუდე ბილიკები ( თავი 2)

არ წავიდეთ? - გვიანია უკვე, დედა ინერვიულებს - დას გახედა თამრომ და საათზე დაიხედა თან. - წავიდეთ , რა თქმა უნდა წავიდეთ .. - გულდაწყვეტილმა უთხრა დას და ფეხზე წამოდგა.. მოულოდნელად იგრძნო როგორ დაუარა სასმელმა ერთიანად მთელს სხეულში და ტვინში

პოეტებად

პოეტებად კი არ ვჩნდებით, პოეტებად ვიბადებით ხელში ვიღებთ საწერკალამს, სულიერად ვვითარდებით, მერე ურცხვად ვლაპარაკობთ, მგრძნობიარე რითმებს პროზისაგან განსხვავებით არ ვამატებთ სიტყვებს,

ორი გული,განსხვავებული სამყაროებიდან(თავი8)

მთელი ბავშვობა მამაცემის სამსახურმა წამართვა და ამიტომ, ყოველთვის მუშაობდა,სახლში გვ იან ბრუნდებოდა, დაღლილი იყო ,ჩემთან არც თამაშის თავი ჰქონდა და არც ლაპარაკის, ათი წლის ბავშვს მალე არ გაუვლის მამის სიშორე ეკე, წლები გადიოდა მე სულ წიგნებში

წითური და პოლიციელი 7

- ახლაც მინდიხარ, სულ მენდომები!- არც თეკლამ დააკლო ვნება, შიშველ მხრებზე ხელებს უმისამართოდ დაასრიალებდა გოგონა და ხვდებოდა ახლა თუ არ გაჩერდებოდა, დემეტრე თავს ვერ შეიკავებდა! ამიტომ ნაზად აკოცა და შემდეგ ყავა მიაწოდა. გაკვირვებული ყიფიანის სახე

ზოგი ჭირი მარგებელია ( სრულად )

ფეხით მოსიარულეთათვის მწვანე აინთო თუ არა, სირბილით წავედი ქუჩის მოპირდაპირე მხარეს დაყენებული ავტომობილისკენ, ის იყო ტროტუარზე უნდა ამებიჯებინა სად იყო და სად არა პატარა ვარდისფერი ავტომობილი გამოვარდა მოსახვევიდან, წითელზე გამოიარა და პირდაპირ

ჩვენ (თავი 18)

გოგოები ერთი წუთითაც არ მომშორებიან გვერდიდან,ყველას რჩევა- დარიგებებს ვუსმენდი, ვიცოდი რომ მარტო არ ვიყავი მაგრამ გული მარტო იყო , ჩემი ფიქრები გიორგისთან იყო, მეშინოდა გიორგის დაკარგვა , ძლიერ მეშინოდა.. მეშინოდა მისი გრძნობების