ცუდი ბიჭის პატარა გოგო (21 თავი)

ესეც ოცდამეერთე თავი. დიდი მადლობა ყველას ვინც კითხულობთ და მოგწონთ, თუ რამე შენიშვნა გაქვთ დაწერეთ და ვეცდები გამოვასწორო. ან პერსონაჟში თუ არ მოგწონთ რამე.. შემდეგ თავს მალე დავდებმითხრა მან და უკვე მასთან მისვლას ვაპირებდი, როცა ვიღაცამ დამიჭირა

რიტა (თავი მეექვსე)

პალატიდან გასული,ნაცნობ სახეებს,რომ ლანდავს კარგადააო ამბობს და საავადმყოფოსაც ტოვებს,მანქანაში ჯდება,თავს უკან აგდებს,თავში სულ ქეთოს სიტყვები უტრიალებს,''ლეო სად არის?'', '' მისი ბრალი არ ყოფილა'', იცოდე თუ ეჩხუბე'' - ამის დედა შევე*ი -

ცუდს ყოველთვის მოსდევს კარგი ( 6 თავი )

ანდროს და სალის აეროპორტში შევხვდით. ბოლოჯერ ჩავისუნთქეთ მშობლიური ქვეყნის ჰაერი და თვითმფრინავში მოვთავსდით. - ნუ ნერვიულობ - შეამჩნია ალექსანდრემ რომ ძალიან ვნერვიულობდი. ძალიან მაინტერესებდა და თან მანერვიულებდა ჩემი მშობლების რეაქცია როცა

"სიყვარულს სიტყვების არ ესმის“

ჯერ კიდევ ბავშვობაში მე შემიყვარდი შენ! ჰოო, სულ პატარა ვიყავი როდესაც შემოიჭერი ჩემს ცხოვრებაში და ყველაფერი თავდაყირა დააყენე. ბავშვურად შემიყვარდი, იმდენად წრფელი იყო ჩემი სიყვარული, რომ შენი

ქეთი არაამქვეყნიურად მიყვარხარ

ქალაქს მოვდივარ, გითხრა სათქმელი ერთხელ ვიყიდე გზაში სასმელი თითქოს ამ შავი ღვინით დავთვერი ისევ ჩამოწვა ჩემში ნამქერი აღარ ვაპირებ არცერთ სიჩუმეს რადგან სიყვარულს ვატყობ იჩხუბებს აღარ ვაპირებ რომ შევინახო მხოლოდ ჩემს გულში არ შემიძლია რომ ეს სიჩუმე

აღარასოდეს

-კი-მათემ მოკლედ უპასუხა, მას ყურადღებას არც აქცევდა. ეკატერინეს უყურებდა რომელიც მისთვის ჩუმად იჯდა და თავი გაბრიელის მხარზე ედო. -რამით შემილია დაგეხმარო?-ეკატერინემ თავი აწია და თვალებში მიაჩერდა-მთელი საღამოა მემგონი მაშტერდები.

აუცილებლად მოვა სიყვარული თავი მეექვსე

მხოლოდ და მხოლოდ კისრის ტკივილის საშვალებით ვცდილობ გამოფხიზლებას. საშინელ ტკვილს ვგრძნობ და ბუნდოვნად ვხედავ ყველაფერს. ვცდილობ ხელები ავამოძრაო თუნცა ისე მაქვს დაბმული რომ უბრალოდ

სისხლიანი ვახშამი ( II თავი )

ტრანკვილიზატორებზე შევჯექი . ძილს ვაფარებ თავს , როგორც ლოკოკინა ნიჟარას. ძილი მოდის, მაგრამ ისეთი არა, რომ შვება მომგვაროს , ჩემს ძილს კოშმარული სიზმრის შლეიფი ახლავს . მესიზმრება, ვითომ მეც ვკვდები, ვითომ ჩემი

სხვა გზა (თავი მესამე)

“პეპლები მუცელში“ ალბათ ნაცნობია. მახსოვს, ორი წლის წინ ეს შეგრძნება ყოველ დღე მკლავდა. თუნდაც მაშინ, როდესაც საჭირო არ იყო გიორგი მიქელაძის დანახვისას ეს გრძნობა გააუცნობიერებლად მაბრუებდა. თუმცა, დიდი

ცამდე და ცის იქით ღმერთამდე ( 3თავი)

აზრზე მხოლოდ მაშინ მოვედი როცა გავიაზრე რა მითხრა. რას ქვია მეორედ გამაბედნიერე? ამას გონია,რომ ჩემი ნებით ვეხუტები? ღმერთო ჩემო,ვერარი მის მატორზე.თვითონაც კარგათ იცის,როომ მაშინ უცებ შევეჯახე