ცივი გული [სრულად]

თვალს ვახელ , მზის სითბოს ვგრძნობ , საიდანღაც შემოპარულა და ჩემს გათბობასცდილობს. ჩიტები აქეთ-იქით დაფრინავენ და ჭიკჭიკით მეგებებიან. ფანჯარასთან მივდივარ, მზე უკვე ამოწვერილა და იმდენად აცხუნებს , რომ თვალებსაც კი მახუჭინებს

ყველას წინააღმდეგ (თავი 14)

-შეყვარებული ვარ._ ჩუმად თქვა და ამოგვხედა. ყველაფერს ველოდით ამის გარდა.-მერე ადამიანო მაგას გვიმალავდი? კაი რა არ გცხვენია? ჩემი და ლუკას ისტორია ლამის ერთად გადავიტანეთ და შენ სულ მარტო გინდოდა გადა...

მეცხრამეტე ზამთარი

უკვე მეცხრამეტე შემოდგომას ვხვდები ასე.მეცხრამეტედ ცვივა ფოთლები.მეცხრამეტედ ვუყურებ ხეების ეროტიკას.მეცხრამეტედ მოდის ზამთარი და დაცარიელებული სულის გაყინვით მემუქრება. გრძნობს თავის უპირატესობას,

Demon (6)

ჰანა მაშინვე ხელებში ჩამიხტა და კალთაში ამომაცოცდა. თითქმის ერთი კვირა გავიდა მას შემდეგ, რაც თავი გაიტეხა და დილას სახვევებიც მოხსნეს. შრამი დარჩებოდა, მაგრამ ჭრილობა შეხორცდა და შეხვევა აღარ დასჭირდა.

აბისალი

იმის ნაცვლად, რომ სახლში მისულს ბედნიერი ცოლ-შვილი შემომეგებოს, ან თუნდაც, უბრალოდ საყვრელი ქალის სურნელით გაბრუებული ვიწვე და მის შავ, გრძელ, ოდნავ დანამულ თმას ვეფერებოდე, სახლში შემოვდივარ, ქანცგაწყვეტილი მძიმე

და რა... სიკვდილი?

გაჭირდა სუნთქვა, ამ ქალაქში სადაც მერცხლები ჭიკჭიკს წყვეტენ და სიჩუმეში ფიქრიც მემღვრევა. უსუსური ვარ შენს ნაცვლადაც თავად ვნებდები, ვერ გაპატიებ თუ ოდესმე სხვისი მერქმევა.

ორ სამყაროს შორის

მე მორწმუნე ოჯახში გავიზარდე, დედა ბავშვობიდანვე მასწავლიდა, რომ სააქაო სიცოცხლის დასრულებიდან მეორმოცე დღეს საიქიო ცხოვრება იწყება. მჯეროდა ამის, უფრო სწორად, ძალიან მსურდა, დამეჯერებინა. გვირაბის ბოლოს სინათელსაც მთელი სიცხადით წარმოვიდგენდი

ანუკი(17)

-დღეს მამაჩემის კომპანია წვეულებას აწყობს, ყოველ წელს დავდიოდი. ყოველთვის მე და სანდრო მივდიოდით ერთად, ერთადერთხელ წავედი საბასთან ერთად. სანდრო თავის შეყვარებულთან ერთად მიდის, არ ვიცი შეილება ლიზისთან ერთად მიდიოდი შენც... მაგრამ მარტო წასვლა არ

ლილიი...ლილიანნ...

ლილი...ლილიან...დამეხმარე კარგი? ჩემს ბაღში გვირილიები უნდა დავრგო...სხვა მცენარეებსაც დავრგავდიი...მაგრამ...ვიციი რომ არ გიყვარსს ისინე ჩამსავით...ლილი...ლილიანნ..მოდი და ვირბინოთ გვირილების სამყაროში კარგი? მერე ბევრი მოვწიოთ და დავლიოთ...თუ გინდა

ბებია, სკოლა - სკოლა და ბებია……

წარსული ორმაგად ძვირფასია ყოველი ადამიანისთვის.ხოლო ბავშობის მოგონებებზე ძვირფასი არაფერია. ონავარი ბავშობა- ბაღი, სკოლა და შემდეგი სიყმაწვილის წლები, რომლებიც რათქმაუნდა ნელ-ნელა იცვლება და ვითრდება. ის ჰგავს იმ ახლად დარგულ ნერგს, რომელიც გაშლის