ბაბლუანის სათამაშო ( თავი 10 )

- მომბეზრდა ეგ თამაში ჯაყელო! -ეს თამაში შენ დაიწყე,ხომ არ დაგავიწყდა?-ირონიულად შენიშნა -ჰოდა შენ დაამთავრებ!

ალუბლები 2თავი

- მე რატომ არ მახსოვხარ... - უნდა გახსოვდე, ლოლა, უბრალოდ შეუძლებელია, რომ არ გახსოვდე! ჩვენ იმდენი... - მოულოდნელად ჩემკენ გადმოიხარა. ხელები თავზე მომკიდა და მისკენ მიმაბრუნა. -უნდა გახსოვდე!

საშობაო. მთვარის მოგონებებიდან.

დღემდე მჯერა რომ სასწაული მოხდება. დღეს შობის ღამეა, შობაზე კი გაგებული მაქ რომ სასწაულები ხდება, ხოდა მეც ვზივარ სახლში და ველოდები საწაულს მაგრამ რატომღაც ის იგვიანებს და ამასობაში მე ფიქრების ტალღა მიპყრობს. ფანჯარაში ვიხედები, სადაც

ნუთუ ტერორისტს შეუყვარდა (10) დასასრული

ბედნიერმა დავბრუნდი სალისთან ოთახში.მძინარე ფეხზე წამოვაგდე და ახალი ამბავი ვაცნობე.დანაღვლიანებულმა მიმოიხედა, არემარეს თვალი მოავლო და დამწუხრებით წარმოთქვა-ეჰ, ჩემო საბერძნეთო რაცუდია რომ  გტოვებ. დამიჯერე,ისევ შევხვდებით.

„გახდი ჩემი სვანი“ (7)

მისი თვალები გაბრწყინებულები მიყურებდნენ. ჩემში იჭრებოდნენ და იქ იმ სიყვარულის მორევში მითრევდნენ სადაც მხოლოდ მე და ის ვიყავით. სადაც მხოლოდ სიყვარული იყო. ამაზე მეტი ბედნიერბა რა გინდა ადამიანს? გვერდით გყავდეს საყვარელი

"ილიანი" (თავი 13)

-საქმეც მაგაშია გიორგიმ რომ თითქმის დაიჯერე ვითომ ვიყო, რომ მენდობოდე იქვე მიარტყამდი და დამიცავდი ნიას მასეთი რამ როგორ აკადრეო, მაგრამ არა, პატარა ბავშვივით გაბუტვა დაიწყე და მთელი დღე არ დამელაპარაკე. რამდენი ადამიანი არიქნება ჩვენი ბედნიერებით

დაკარგული სიმშვიდე ( ნაწილი მეორე - 8 თავი )

რატიმ გამომხედა და თვალებში მიყურებდა, რაზეც ნოე წამოდგომას აპირებდა რომ დავაკავე -იმედია ეჭვიანი ქმარივით მივარდნას არაპირებ ჩემს ცოლს რატომ უყურებო

შიზოიდი (თავი I)

პატარა ბავშვი იზრდება ზედმეტად მზრუნველ ოჯახში რის გამოც ის ყალიბდება ისეთ ადამიანად, რომელსაც ეშინია თვითრეალიზაციის და გაურბის საზოგადოებას. მას აქვს სოციალური, ფსიქოლოგიური და ასევე ფიზიოლოგიური პრობლემები ამ ყველაფრის გამო. მიესალბეთ, ეს

დეე'ს

როცა ვიღვიძებ და სიტუაციას ვანალიზებ, სწრაფად ვდგები, მაგრამ თავბრუ მეხვევა და ისევ ლოგინს ვუბრუნდები. მახსოვს ბოლოს სანამ გამიყვანდნენ, გპირდები-მეთქი ვუთხარი. ცოტახანი თვალდახუჭული ვზივარ, ვწყნარდები და პალატას

მთვარეული

უეცრად, სუნთქვა მესმის ხშირი და გაბნეული, ცას ავხედე და მთვარეა განლეული, ამ სიბნელეში შუქია არეული, ცოცხალი ვყოფილვარ, არ ვარ გარეული, უბრალოდ თურმე, ვყოფილვარ მთვარეული...