მარიონეტი (მესამე თავი)

ვიდრე 8 აპრილს მიტინგზე წასულ ბავშვებს მივუბრუნდები, ალბათ, უმჯობესი იქნება ორიოდე სიტყვით მოგიყვეთ მეოცე საუკუნის, თხმოციან წლებში განვითარებული პოლიტიკურ მოვლენების შესახებ და ამ მოვლენებში საქართველოს როლზე. მიუხედავად უჩვეულო ცვლილებებისა,

სექსუალური განათლება (თავი 5)

-- ქეთუშ რა გჭირს რატომ ხარ ჩუმად? -- არაფერი.. რავიცი.. -- ეგ პასუხი არარის ხო იცი -- მზრუნველად მითხრა და ხელი გადამხვია და მიმიხუტა-- ხო იცი შეგილია გვენდო და თქვა რა გაწუხებს და მოვავარებთ -- ვატო მიყვარს,,, მემგონი -- არ ვიცი რატომ ვთქვი მაგრამ

მე შენ შეგიყვარე

მე შენ შეგიყვარე, ჩემში შეგიფარე... სულში აღმოცენდი, როგორც ლოცვით - სიტყვა და მზის სათბილულებს... ცა რომ კვლავ აცოცხლებს, გული გააოცებს - გრძნობამ ასე მითხრა.

ცუდი ბიჭის პატარა გოგო (3 თავი)

ესეც მესამე თავი დიდი მადლობა ყველას ვინც კითხულობთ და მოგწონთ, თუ რამე შენიშვნა გაქვთ დაწერეთ და ვეცდები გამოვასწორო. ან პერსონაჟში თუ არ მოგწონთ რამე.. შემდეგი თავს ხვალ დავდებ სახლში ჩუმად შევიპარე, პირველი რაც გავაკეთე აბაზანაში შესვლა და

მხოლოდ შენ იცი

მხოლოდ შენ იცი, რა ხდება გულში მხოლოდ შენ ხედავ, რა ხდება სულში. მხოლოდ შენ იცი, რისთვის მდის ცრემლი მხოლოდ შენ იცი, რისთვის ვიღიმი. მხოლოდ შენ იცი, თუ როგორ მტკივა მხოლოდ შენ იცი, თუ მიხარია. მხოლოდ შენ იცი, რა მინდა ახლა

გამშორდი..

გამშორდი - უბრძანა ღრუბელთა მეუფემ ჰერას და წყვდიადში განერთხა ოლიმპო, გამშორდი - წავიდა ქალღმერთი ზვიადი, თითქოს და საშველად არავინ მოიხმო..

უხმო ქვითინი !..

თუკი გსურს სხვასაც მოუყევი ჩემი ბოდვები, ჯანდაბას... ისევ გავუყვები კენტად ხეივანს. ვერც იგრძნობ ისე ლამაზად და წყნარად მოვკვდები ოღონდ ღვთის ღალატს ნუ დამწამებ სულით ღმერთიანს.

Серйозний -10

ამ გადაუჭრელმა პრობლემებმა იმდენად დაღალა, რომ სუნთქვა ეკვროდა. ბევს ფიქრობდა, როგორ მოეგვარებინა ნიკას ამბავი, რომელიც ბოლოს სერიოზულ და მძიმე შედეგს მოუტანდა მის ძმას.

ის იდიოტი , მე კი გიჟი (6თავი)

მათი ამბავი გრძელდება და ძალიან საინტერესო ამბავიც მოხდება ... ახალი პერსონაჟიც გვხვდება.ჭიქები გაიტანეს და ანგარიში მოგვიტანეს . ლუკამ ელში აიღო ანგარიში , ფული ჩადო და მიმტანს გაატანა.ავდექით , ლუკამ , როგორც ჯენტლმენმა კარი გამიღო.

* * *

მე პოეტობა არ შემძლებია,ვერას ავყევი რითმების ბოგინს.თავში ბგერევბი ვერას დარბიან და თავის მოკლვა კვლავ მდომებია.უცებ ფიქრები უკან წამიღებს, წლები მახსენებს დროების მგოსნებს:ტერენტის, ვაჟას, აკაკის, რუსთველსდა მეც ვნებდები ამ მარად ღმერთებს.