სიყვარულის ნაყოფი 4 თავი

ანდრეა დავაძინე და გვიანობამდე ველოდი სანდროს დაბრუნებას. 3 საათზე გადავწყვიტე რომ აღარ მოვიდოდა და დავწექი, თუმცა არ დამეძინა. ვფიქრობდი სანდროს საქციელზე. ის მართალი იყო, 5 წელია მის კისერზე ვარ და პლუს ამას ბავშვიც არ არის მისი

Серйозний

-ქალბატონო ნენე ხომ არ გაწუხებთ? უფროსის ხმის გაგებისას თვალებს წამის მეასედში ახელს და ირონიულად მომზირალ მამაკაცს თვალს უსწორებს. -დილამშვიდობის ბატონო შეთე. სკამიდან დგება და ბიჭს უღიმის. -გადათარგმნე ის დოკუმენტები? გოგოს ნათქვამს

ველურრებსაც შეუძლიათ სიყვარული (4 თავი)

–აბა რა ვქნათ–წამოვდექი და ყველას გადავხედე–დავიწყოთ?!–ტრენტმა ამომხედა, წამოდგა და გვერდით ამომიდგა.–დავიწყოთ.–ყველა ბილიკს მივიახლოვდით და დავიწყეთ.ქულებით პირველი ადგილისკენ ხან მე წამოვიწევდი ხანაც ტრენტი. ბოლოს მისი გაგორება იყო,

მეზობელი,ქმარი და საყვარელი(21)

-საშინელი კაცი ხარ შენ ! -საშინლად რომ მიყვარხარ ალბათ იმიტომ...ჭკუდიან მშლი ეკატერინეეე - ამოიხვნეშა და წამში გაჩნდა მასთან,მერე ისე ძლიერ მოეხვია როგორც კატოს სურდა, როგორც ორივეს უყვარდა .

ლამპიონები(სრულად)

სული მაქვს გაყინული..გულის რიტმულ ცემას ვეღარ აღვიქვამ..თანაბრად ვეღარ ვსუნთქავ..თუ ამოვისუნთქავ,ასე მგონია,ვეღარც ჩავისუნთქავ და ასე სწორხაზოვნად ერთფეროვნებას შევეყინე..ერთფეროვნებას და ჰო,უმისობას..ჩემს ავადმყოფობას

ღამის ქალი [ნაწილი მეორე] [3]

სამსახურიდან 3 დღიანი შვებულება აიღო, არა და ახლა როგორ სჭირდება მთელ განყოფილებას იმდენი საქმე აქვთ, უფროსის მიერ დათქმული შეხვედრაც დასაგეგმი და საორგანიზოა, ყველაფერი თავზე აყრია, მაგრამ ქერას უარს ვერანაირად ვერ ეტყოდა. ამდენი წელია ამ ისტორიის

ყოველთვის შარში 2

-აღარ განმეორედება- ფრთხილი, შერჩეული ნოტით უთხრა დიმიტრიმ. -მართალია. აღარ განმეორდება- გაწონასწორებული ხმით უთხრა ცინცაძემაც, ნელი მოძრაობით შარვლის უკანა ნაწილში ჩამაგრებული იარაღი ამოიღო და მის წინ მდგომ სილუეტს მთელი მჭიდი ხელის აუკანკალებლად

მწვანე სხივი

კარი ჭრიალით იღება და ჩაბნელებულ ოთახში გამომძიებელი შედის, მხოლოდ რამდენიმე ნათურა ანათებს, ისინიც სანახევროდ, ალბათ ესაა მიზეზი რომ ოთახში ბნელა, ცენტრში მხოლოდ ორი სკამი და მაგიდა დგას, ნათურები ბჟუტავენ, თუმცა ცუდი განათების მიუხედავად,

გზავნილი დედებს

ახლადგაწმენდილ ნოხზე ვიჯექი და ჩემს "ბარბს" საკუთარი ხელით შეკერილ ქვედაბოლოს ვაცვამდი.ვიგრძენი ჩემს უკან როგორ დაჯდა ის, ფეხები განზე დააწყო, ხელი წელზე მომხვია და მისკენ გამაცურა. შევიშმუშნე, არ მინდოდა, არ მსიამოვნებდა მისი შეხება, მაგრამ ხმას არ

უსახლკარო

მთელი დღე წვიმდა.. თითქოს ცდილობდა ცოდვები ჩამოერეცხა ჩვენთვის. ემოცია ცვრიანი, სიყალბე ირგვლივ. თითქოსდა არაფრით განსხვავებული საღამო იყო.ჩემი ფიქრები სულ სხვაგან იყო, სადღაც უფრო შორს, ჰორიზონტს მიღმა გადაკარგული.