ბრალდებულო! თავი 17.

ცხოვრებისგან უკვე საკმაოდ იმედგაცრუებული და ნათრევი ვარ. ირაკლის სიკვდილი კი ახალი დარტყმა იყო ჩემთვის. ვგრძნობ, როგორ ხვდება ეს ცხოვრება ჩემს ყველაზე მტკივნეულ წერტილებს და შინაგანად მანადგურებს. ალბათ, ბედნიერება რჩეულთა ხვედრია, მე კი, როგორც

სიყვარული

სიყვარული რიგდებოდა წიგნის მაღაზიაში, ის დღე იყო გაზაფხული იღვიძებდა იაში... მზე კოცნიდა თეთრ ალუბლებს, ულამაზეს ლიანებს, სიყვარული რიგდებოდა და მე...დავაგვიანე...

ავრორა

ღამე...ბურუსი...კვამლი...იძინებ და ვერ იძინებ.შავბნელ ცას გაჰყურებ და ესაუბრები ღრუბლებს უკან დამალულ მთვარეს,თითქოს ისიც გაგირბის და არ სურს მოგისმინოს. კი მაგრამ ისიც ადამიანი ხომ არ არის?!ოხ ეს ადამიანები!არ მესმის მათი!მე მხოლოდ ღამის

უცხო ქალის ცრემლი 2 ნაწილი 12-13 თავი

-ელო ხომ იცი,ექიმიც ადამიანია.ვინ იცის როგორი გადატვირთული და დაძაბული რეჟიმი აქვს,იქნებ ვერ მოახერხა,აი ნახე აუცილებლად დაგირეკავს.ასე ნელა-ნელა გავიდა დარჩენილი დღეებიც და დადგა 26 აპრილიც.გვიან ღამით,როცა საათის ისრებმა 12-ს მიუახლოვდა ვახო

მიგდებული "პატარძალი" (5)

თქვენ წარმოიდგინეთ რა დღეში ჩავვარდებოდი დედაჩემის ხმა, რომ გავიგონე შემოსასვლელიდან! ნინა გულს უხეთქავს ლაშხს, მეც ვყვები სერიოზულ ამბებში ვართ და როცა ყოველთვის აგვიანდება ნიცას სახლში მოსვლა ეხლა მოვიდა მაინცდამაინც დათქმულ დროზე! წამიც არ

with(out) you (IV თავი)

„ყველაზე სულელი არსება ვარ ამ ვეყნად. როგორ ვიფიქრე რომ თორნიკეს რაიმე გრძნობა შეიძლება ჰქონოდა ჩემს მიმართ, როდესაც მეგობრობისა და თანამშრომლობის ფარგლებს არასდროს გასცდენია. უნდა დავივიწყო. ძალიან რთლი და მტკივნეული იქნება, მაგრამ უნდა შევძლო“ -

****

სიგიჟეა... შენზე ოდნავ გაფიქრებაც სიგიჟეა, მაგრამ გული ვერ ჩერდება, სისხლს ვერ ებრძვის მასში მდუღარს, რომ წავიდე შენგან სადღაც... ეს სიცოცხლით იგივეა, თან ვიყო და თან არ ვიყო, ან გავექცე ლოცვით უფალს...

ღამის სტუმარი 6

ანუშკა ანტიდეპრესანტივით მოქმედებდა ჩემზე,ემოციებისგან დატვირთულს შემეძლო მისთვის ყველაფრის მოყოლა,თავიდან გაოგნებული მისმენდა,არ სჯეროდა.ბოლოს როგორც იქნა დაიჯერა,ფილმში ეგონა თავი,რომელიც აქამდე მის გარეშე მიმდინარეობდა,ახლა კი დანამდვილებით იცოდა

შეშლილი! (srulad)

შემდეგ ყველაფერი კარგად იყო... მისი სახის ყოველ კონტურს ვინახავდი, მისი მიმიკებიდან ყველაფერს ვიმახსოვრებდი, ვხატავდი, ჩემი ფუნჯები მხოლოდ მას ხატავდნენ, ჩემი ტილოები მხოლოდ მის სახეს იმჩნევდნენ, ჩემი თვალები მხოლოდ მას ხედავდნენ. ემოციებს

დაქირავებული მკვლელი VII თავი

მაინტერესებდა შეეძლოთ თუ არა კარგი ადამიანობა იმათ ვინც ბავშვობაში დიდი ტრამვა გადაიტანა. შენ მკვლელი გახდი, შენი არჩევანი გააკეთე და ამას შენ ტკივილთან ქონდა კავშირი. როცა პირველი კითხვის პასუხი მივიღე, ახალი კითხვა გამიჩნდა. შეუძლიათ თუ არა