ბედნიერების რეცეპტი (ოცდამეექვსე თავი)

გვერდი-გვერდ ჩუმად მიუყვებოდნენ საავადმყოფოს კიბეებს, ელენე ფიქრებით აშკარად ისევ თორნიკესთან ტრიალებდა. - ბატონო ჯუმბერ, როგორ ფიქრობთ, საავადმყოფოში რამდენ ხანს დატოვებენ? - როგორც იქნა გაბედა და ჰკითხა მამაკაცს. - არა, ხვალ თუ არა, ზეგ

მკვლელობა შავი იებით (ნაწილი 13)

ემამ ტაქსი გამოიძახა და ნომერში წავიდა. ემას ერიკთან შეხვედრები გაახსენდა,როდესაც კაცი მასთან მიდიოდა. აბაზანიდან გამოვიდა,სარკეში ჩაიხედა. -ახლა აღარ მოვა!ახლა აღარ ჩამეხუტება!როგორ დაიჯერა,რომ ასე დავამცირებდი!-თქვა გაბრაზებულმა და ლოგინისკენ

ძველი პიანინო - 62

ფიფო თავზარდაცემული იდგა, ფურცლიანი ხელი უკანკალებდა, თუმცა არავის შეუმჩნევია, ყველა თავისთვის ფუსფუსებდა, კაბინეტიდან კაბინეტში დაუსრულებლად გადი-გამოდიოდნენ. მაშინღა გამოერკვა, როცა შემთხვევით მხარი გაჰკრეს და ფურცელი ისე ძლიერად ჩაბღუჯა, რომ

ომერტა / თავი პირველი

ომერტა, სიჩუმის კოდი,რომლის გამტეხიც სიკვდილით ისჯება. შავთმიანი გოგონა, რომელიც ველურივით იქცეოდა და მისი მეგობარი ბიჭი ლამის მიწასთან გაასწორა, ახლა დასველებულ მაიკას იწურავდა და თან იცინოდა. უცბად სახლისკენ გამოიხედა და თავისი ცისფერი თვალებით

მე არ ვაპირებ უშენოდ ვიცხოვრო< 22 თავი

მე შენ გაცლი ფიქრს,იფიქრე და შემდეგ ერთად გადავწყვითოთ რას მოვიფიქრებთ ნანუჩი.ჩაიბურდღუნა უკვე კონიაკით გაბრუებულმა და ჩაეძინა.ასე გრძელდებოდა დღეების და კვირეების მანძილზე,სულ სვამდა და აღარავის ეკონტაქტებოდა.დაკეტა სახლის კარები,გათიშა ტელეფონი და

წითელი ბუშტი

გრძნობების ზღვაში თუ შეცურავ, გაგიჭირდება დაბრუნება. გაგიჭირდება უარის თქმა იმაზე, რასაც არა რეალურად აღიქვამ. გრძნობების ზღვაში თუ შეცურავ, დაგავიწყდება ყველა და ყველაფერი. დაგავიწყდება დედა, მამა, და ან ძმა... დაგავიწყდება შენი თავიც. ღრმად არ

ძიძა თავი მესამე

-არ დაგავიწყდეთ რომ რამდენიმე საათში ნიშნობაზე უნდა ვიყოთ და ბავშვები არ მიგვყავს, ამ გოგოსთან დავტოვებთ, ღამეც შენთან დააძინე თუ ვერ წამოდგები. ჩვენ არ მოვალთ.ღმერთო რა დებილია..

გიჟი ექიმი მატარებელში (17 თავი)

ბავშვები ბაღში დავტოვე თუ არა კრისს და ჯენის მივადექი. -შემოდი რას დგახარ მანდ-ხელი დამავლო და ისე შემიყვანა კრისმა -რა ხდება?-მოვიდა ჩემთან ჯენი და მომეხვია -ვბრუნდები-მეხის გავარდნასავით გაისმა ჩემი ხმა. -რა ნუცა დარწმუნებული ხარ?-აღშფოთებით

გარდასახვა (VII თავი)

გულისცემამ და პულსაციამ არნახულ ნიშნულს მიაღწია. სუნთქვა ეკვროდა და თავბუ ეხვეოდა ყოველივე ამისგან, მაგრამ მაინც არაფრის ფასად არ სურდა ამ სასიამოვნო განცდას გარიდებოდა. წამის მარადიულობას ნატრულობდა ნიტა. საბოლოოდ, როდესაც სუნთქვა შეეკრა და

ფხიზელი სევდა

ვუყურებ ამ გოგონას და ვერ ვხვდები რა უფრო ცუდია, იყო ალკოჰოლით გაჟღენთილი მოჩვენებით მხიარულების ნაწილი, თუ ფხიზელ სევდას გრძნობდე. უიმედოდ გაჰკიოდე და ცდილობდე ისევ გახდე ძველი მეგობრების ნაწილი. ან იქნებ სულაც სჯობს უბრალოდ ადგე და წახვიდე?