რა ძნელია დაივიწყო წყენა

რა ძნელია უღალატო პრინციპებს სიყვარული როცა მოსვლას გიპირებს რა ძნელია ჩაეხუტო სხვას სხვას რომელიც არაფრით ჰგავს მას

ბიჭი კაფედან თავი 3

-ნონა გრძნობ? -რას ნინია? -სუნს ნონა.ბედნიერების სუნს -ბედნიერებას სუნი არ აქვს ნინია -კი აქვს მას მაქსიმეს არომატი ასდის ნონა.

სითეთრის ირონია (დანაშაული)

ძლივს ავიარე აღმართი,ვფიქრობდი წვიმა გადაიღებსთქო მაგრამ თითქოს ჩემს წინააღმდეგ ამხედრებული სტიქიის ღმერთი მაწამებდა,კიდევ უფრო გამწარებით ცრიდა ცა.    დიდი გალავნის კარი მოვიძიე და შიგნით შევაბიჯე,ახლა ვიხსენებ რომ მაშინ გავიფიქრე ნაწვიმარზე

მოწოდებით დედოფალი (სრულად)

- მე რას მიყვირი ვერ გავიგე? სვეტას დაუძახე და მიალაგებს,მე რა? შენი მოსამსახურე ვარ? - შენგან განსხვავებით ჩემი აზრით მოსამსახურეებიც ადამიანები არიან. ეხლა სვეტასთან ჩავალთ და ბოდიშს მოუხდი! - არასოდეს! შეშინებულმა წამოვიყვირე - არასოდეს თქვა

ვარსკვლავები ყოველთვის გვიყურებენ

როდესაც ცხოვრება ყველაფერს გართმევს, შენს გონებას არ შორდება ფიქრი, რომ ყველაფერი კარგად იქნება და ფენიქსივით ფერფლისგან აღდგები, თითქოს ამ ოცნებანარევი ფიქრებით ცხდილობ რეალობას გაექცე და შემდეგ სამუდამოდ დაემალო. ვიცი, ძალიან რთულია ადამიანად

***

რეალობაა თუ ილუზია ილუზია მარადისობის მარადისობა უსასრულობით საზღვრებს გარეშე დაუფარავი გრძნობებით სიცრუის გარეშე უცნობი ფიქრებით თავისუფლების სურვილით

მომვლელი (ნაწილი II) თავი 17

ესენი სულ ესე არიან ?? წასჩურჩულა გიგის -არაა ეხლა არიან წყნარად თორე სხვა დროს ნამდვილი ომია.. -ააა ეს სიწყნარეა ??

ცუდი გოგო "ენემი" (თავი 7)

როგორც უკვე მოგახსენეთ ენემმა გაიგო ვინც უგზავნიდა ვარდებს, და დემეტრეც მიახვედრა რომ უკვე იცოდა ყველაფერი. მიუხედავად ამისა დემეტრე მაინც უგზავნიდა ყოველ კვირა ვარდებს და ზოგჯერ მარწყვის თაიგულსაც კი (ბანალური არ გეგონოთ სულაც არაა). ენემმა ყველა

სიზმრის ქურდი (მესამე ნაწილი, პირველი თავი)

ანასტასიასა და ნიას კაფეში უნდა შევხვედროდი. სახლიდან სწრაფად გამოვედი და ავტობუსის გაჩერებაზე ტრანსპორტის მოსვლას დაველოდე. 12 წუთიანი ლოდინის შემდეგ ჩანთაში აცეკვევული მობილურის ხმა გავიგე. სენსორს თითი გავუსვი და ანას ვუპასუხე: -ხო ან...ეკა სად

ბიზნეს ვუმენი (თავი 2)

ვგიჟდები ამ საოცარ ხმაზე. ვდგები და აუდიტორიიდან ჩანთა ხელ მომარჯვებული გავდივარ და რა თქმა უნდა გიგაც გვერდით მომყვება, როგორც ამას მთელი ცხოვრებაა აკეთებს. გიგა ჩემი ბავშვობის მოგობარია და მხოლოს ის ერთი გამაჩნია დედამიწაზე, მის გაშვებას ნამვილად