მარწყვის სურნელი (13)

.. ის იყო ხელს მავლებდა, რომ აუდიტორიის კარი გაიღო და ლექტორი შემოკაკუნდა - კარგი იქებოდა რომ ერთმანეთის ზდევის გარდა სხვა რამეს, უფრო მნიშვნელოვანს აკეთებდეთ. დაგვგესლა და პასუხის მოლოდინში ფეხი დააბაკუნა იატაკზე - კარგი იქნეოდა ყველა თავის თავს

მეგობრის ხათრით (თავი 2)

ტაქსი გავაჩერე, მისამართი ვუკარნახე და ტელეფონი მოვიმარჯვე. ნატას დავურეკე და ვთხოვე შესვენებაზე სადმე კაფეში შემხვედროდა. მგონი რამდენიმე კვირაა, რაც საუკეთესო დაქალი არ მინახავს. დღესაც არ მცალია, მაგრამ მეშინია არ ეწყინოს. შემოთავაზებაზე

იო (თავი 6)

ალბათ, იოს გაცნობის პირველ დღეებში, მისი ეს გადაწყვეტილება გაახარებდა, მაგრამ ახლა რაღაც შეიცვალა, მიუხედავად იმისა, რომ ამ ბიჭს თითქმის არაფერი ჰქონდა ნათელი, მთელი მისი შინაგანი სამყარო ბნელი ბურუსით იყო მოცული. მაინც რაღაც ჩასწყდა გოგონას, რაღაც

მე არ ვაპირებ უშენოდ ვიცხოვრო< 14 თავი

ქალის გაცნობას რომ შეეცადო,ის ჩაგითრევს,ჩაგძირავს და მაინც ვერ ამოიცნობ მის შინაგან თვისებებს.ისინი ასე ამოუცნობი დარჩებიან ჩვენში,მაგრამ მე ერთს ვფიქრობ და იცით რას? მამაკაცები ვიბადებით და ვიზრდებით,მაგრამ მაინც ბავშვებად ვრჩებით.ქალი?ქალი

უსათაურო

ალბათ,ბევრს გაუჩნდება კითხვა: ” მაშინ რა არის სიყვარული?” სიყვარული.. სიყვარული ყველაზე მაგარი გრძნობაა და ამავდროულად ყველაზე მტკივნეული. მისი ახსნა შეუძლებელია, თუმცა, ყველა ცდილობს აღწეროს იგი თავისი სიტყვებით. ყველასთვის სიყვარულს სხვადასხვა

ბედნიერების რეცეპტი (ოცდამეორე თავი)

საბუთების მიტანიდან ორ კვირაზე მეტი იყო გასული, თითქოს ის შემართებაც დაკარგვოდა, უკვე ეჭვიც კი გაუჩნდა. - იქნებ მართალი იყო ის უჟმური ქალი? იქნებ მართლა დამიწუნეს და სულაც არ ვარ შესაფერისი კანდიდატი? - ვინ იცის მერამდენედ ეკითხებოდა მაიკოს.

სხვისი ირონია და საკუთარი მეამიტობა ტკივა!!!

ბერვს უხარია! ბევრს წყინს! ბევრს ტკივა! ხო ტკივა, საშინლად ტკივა!

მე რომ ხატვა შემეძლოს

ვინ იცის რამდენი ისტორია წამიკითხავს ყოვლისშემძლე ოქროს თევზებზე, რამდენჯერ გამღიმებია ირონიით აღსავსე ღიმილით, რამდენჯერ გადამიქნევია მობეზრებით თავი და რამდენჯერ გამცრუებია იმედი ზღაპრული პერსონაჟების ზღაპრული სურვილების გაგების შემდეგ. სადღაც

გიჟი ექიმი მატარებელში (12 თავი)

ტირილით დასიებულ თვალებს ვუყურებ. პირველად ცხოვრებაში დარწმუნებული ვარ, რომ ჩემი ძმა გამოძვრება. თაია ზის და არაფერს აკეთებს, არც ლაპარაკობს, არც მოძრაობს მხოლოდ სუნთქავს და თვალებს ახამხამებს. -მე გავალ-ფეხზე წამოვდექი და ავთოს ოთახს მივაშურე.

კიდევ ერთი მთიელი? ნაწილი პირველი

-არ მიყვარს, როცა მეწინააღმდეგებიან, მაგრამ შენნაირ მოწინააღმდეგეზე უარს არ ვიტყოდი-თვალებში მიყურებს, ერთიანად მახურებს იმის წარმოდგენისას რასაც ის ახლა ფიქრობს და უკან ვიწევი. -გამიშვი-ხმა მიკანკალებს და ჩემს სისუსტეზე მეშლება ნერვები.