უკვდავება

ნუთუ ეს იყო ცხოვრება?! ასე უცბად რომ დამთავრდა?! მარტო სხეული კიარა, ჩემი სახელიც გათავდა

მარტო (თავი 13)

ორი თვე გავიდა მას შემდეგ, რაც ჩემი უცნობის ვინაობა გავიგე. მისი სახელი სამაელია და ის დაცემული ანგელოზია. ეს ბევრ კითხვას ცემს პასუხს. მაგალითად იმას, რომ დემონები და ანგელოზები ნამდვილად არსებობენ... რომ ჯოჯოხეთი მორალის წინააღმდეგ წასულთათვის

ყოველთვის ერთად ( 2 თავი)

გისმენ ნიკა. ვუთხარი და ლოყები სასტიკად ამიწითლდა. -მადლობა გადამარჩინე -არაფრის მე დღეს გადაგარჩინე ხვალ ზეგ ან სხვადროს მაშნ ვინ გადაგარჩენს? -აი ეგ უკვე შენი საქმე აღარ არის. მითხრა და წავიდა დედაჩემს და მამაჩემს 1 წლის შვილი დარჩათ ის სულ ჩემთან

მხოლოდ შენთვის (თავი 1)

-ლოყა მეტკინა, დანაშაული უნდა გამოისყიდო. ახლა ვამჩნევ მის გაბრაზებულ სახეს. -როგორ? უხეში ტონი არ მიქრება და თვალებში ვაშტერდები. -შენნაირებმა უკეთ იცით გამოსასყიდი ამბები. ცალყბად იცინის და მთლიანად მათვალიერებს.

სული

როგორ მინდა ოდესმე შევხვდეთ წლების შემდეგ და ვილაპარაკოთ გულახდილად, მე შენ გეტყვი ყველაფერს, რასაც ახლა ვფიქრობ, შენც მეტყვი, მაგრამ მერე? ალბათ არაფერი, თავიდან ვერ დაიწყება ყველაფერი, ჩვენ ხომ წლების შემდეგაც ისევ ისეთები ვიქნებით, იგივე ხასიათი,

ნინი and დამიანე (დასასრული)

დილით საწოლში მარტოს გამეღვიძა, დამიანეს მაისური გადავიცვი და ოთახიდან გავედი. სამზარეულოში ჩავედი, ჩემი ბიჭი ბლინებს აცხობდა. ჩუმად მივეპარე და ზურგიდან მივეხუტე, ჩაიცინა ჩემი ხელები თავისაში მოიქცია და უფრო ძლიერად მიმიკრა ზურგზე. ჩემსკენ

ბედნიერების რეცეპტი (მეთერთმეტე თავი)

განსხვავებულად განვითარდა ელენეს ცხოვრებაში მოვლენები. თორნიკეს წასვლიდან თითქმის ერთ თვეში დედასთან ერთად დატოვა თავშესაფარი. ვერ ვიტყვი, თითქოს ანებივრებდა ქალი, არა, ისე არ გაიგოთ, თითქოს სძულდა გოგონა, უბრალოდ პრობლემებით გადატვირთულ მაიას

სასიყვარულო სურათები 19

როგორ მიყვარს, და თან, როგორ ჩემია... ეგ თვალები... წლებია რომ მიცდის... შენი გული, ჩემად დავიჩემიე... და ამ გულსაც, სიყვარულით გიწვდი..

უმადური ქართველები

რა მაგარია, ოცნებები და წარმოდგენები რომ შეგვიძლია. ოცნება რთული და მტკივნეულია რადგან ასრულება მეტ-ნაკლებად შეუძლებელია. არა და მაინც ვოცნებობ. თვალებს ვხუჭავ და მოლოდინებს ვეღაუჭები.

ძველი პიანინო - 28

როცა უცნობ ბილიკებს მიუყვები თავი გზამკვლევი გგონია, ის კი გავიწყდება, რომ ერთი ჩვეულებრივი გზააბნეული მგზავრი ხარ და მეტი არაფერი... მიმი სადარბაზოს ჩაბნელებულ ლაბირინთებს მიუყვებოდა, გარეთ მზიანი დღე იდგა, მაგრამ იქ დღის შუქი ძლივს აღწევდა, გზას