ხელი არ გამიშვა არასდროს ძვირფასო

ხელი არ გამიშვა არასდროს ძვირფასო, თორემ ცოტაც და უფსკრულში ჩამიტანს... ტკივილი, რომელიც ჩემშია ჩაფლული იცოდე ნელ-ნელა ჩკუიდან გამიყვანს...

ადამიანო

ადამიანო! შენ ბოროტი ხარ ბოროტთა შორის, რომ ჩაერიე, ეშმაკს აცადე მოგება ომის. ქრისტე გეძახდა, მოგიხმობდა თავისკენ ბრძოლით, თუმც არ დაინდე - მაგონდება ლურსმანის რგოლი

დაუჯერებელი თავი '9'

დაუჯერებელი-ლაზარე, გეყოს ძილი რა-ნერვებმოშლილმა ამოვილაპარაკე და სწრაფად ავედი ისევ მეორე სართულზე, რამოდენიმე ოთახი დავათვალიერე, თუმცა ლაზარეს ვერსად წავაწყდი, ხოლოს სადღაც ბოლო ოთახში მივაგენი მის მძინარე სხეულს -ზარმაცაა, ადექი ფეხზეე-სწრაფად

ღამემ, უსაშველოდ შავმა...

ღამემ, უსაშველოდ შავმა, დილის სურნელოვან თმებში, ძალა იხმარა და აჰყვა, ამ დღეს მეწამული ფერი...

+psychopathic+

-მეზიზღები!-დავუყვირე სარკეში გამოსახულ ჩემს ანარეკლს.ვერ ვიჯერებდი ჩემი რომ იყო.როგორ შეიძლებოდა გყვარებოდა ასეთი ბინძური,ბილწი სულის მქონე ადამიანი? ნუთუ სილამაზე ასეთი ზედაპირული და დამაბრმავებელია.როგორც ჩანს კი! მამაკაცები უგუნური არსებები

მომვლელი (ნაწილი II) თავი 7

დარწმუნებული ხარ ,რომ ეს გინდა ?? გიგიმ ბოლოჯერ კითხა თითქოს უნდოდა ხო მოესმინა რომ მერე თავი რამეში დამნაშავედ არ ეგრძნო.ანა თავი დაუქნია და პატარა ბავშვივით მიაჩერდა . გიგიმ კერ შუბლზე აკოცა მერე თვალებზე და ბოლოს ნანატრ ტუჩებს მიეტანა.-ანა არ

ქუჩის სამოთხე (მეშვიდე თავი)

ა დამემართა? ერთი წუთი გაშტერებული ვუყურებდი უსასრულობას, როცა გამოვფხიზლდი მივხვდი, რომ ცრემლები მდიოდა. გული მიგრძნობდა, ვიცოდი რომ რაღაც მოხდებოდა, ცუდი მოხდებოდა და ამის მეშინოდა. ამიხდა, დამიანე ავარიაში მოყვა, მე კი არ შევაჩერე უბრალოდ

ნინი and დამიანე (XXII ნაწილი)

სასმელისგან გაბრუებულები ტანს ვაყოლებდით მუსიკას და გარშემო არაფერი გვაინტრტესებდა. და აი ვიგრძენი მზერა, რომელიც ასე მწვავდა, გავიცინე და საბას ყურში ვუჩურჩულე: -მოვიდა. -კარგი, მე გავალ ცოტახანს._გაიცინა და მომშორდა. სულ რაღაც რამდენიმე წამი

იტალიური ეზო.(მესამე თავი)

თბილისი შეიძრა, ლიზა კანდელაკი წასულა, თბილისიდან კი არა? საქართველოდან წასულა. მიზეზს ვერავინ ხვდებოდა, ან როგორ უნდა მიმხვდარიყვნენ, მიზეზი არც ყოფილა. უბრალოდ ადგა და წავიდა. თავისი თავი ვერ იპოვა, აქ ჩვენთან. ჩვენს თბილისში. ალბათ მიზეზი მისი

ძველი პიანინო - 10

ისე ღრმად ეძინა, სახლის პატრონმა ლამის კარი ჩამოუღო. ძლივს მილასლასდა გასაღებად. სახელურზე დაყრდნობილი უაზრო თვალებით მიაჩერდა მოხუცს, რომელიც ოჯახის გასაცნობად სავახშმოდ ეპატიჟებოდა. „ქირის ფულის უფრო ადარდებს ვიდრე ჩემი პატიჟიო“ - გაიფიქრა...