შეგეჩვიე XII

-არაჩვეულებრივი ხარ იცი? -ვუთხარი და კიდევ ერთხელ წავეტანე ტუჩებზე საკოცნელად მაგრამ თავი ამარიდა და ჩემი სხეულისგან განთავისუფლება სცადა. უფლება მივეცი ამდგარიყო. პლედი მოუხვია და ადგა ისე რომ ჩემთვის არც შემოუხედავს და სააბაზანოში შევიდა. ცოტა

გრინა (სრულიად)

-ნატა და ირაკლი გაიპარნენ! გაიგეს მაიას აკანკალებული ხმა. რა? ერთხმად იყვირეს გიგამ და ლეილამ შოკი იყო მათთვის ეს ამბავი. ცოტაც და ალბათ გულის შეტევას მიიღებდნენ. -როგორ გაბედა. ღრიალებდა გიგა, ლეილა კი ცრემლებს ვერ იკავებდა.

ჩრდილები სიბნელეში(5)

შუაღამეს უკვე სალემში ვიყავით, გარშემო სამარისებური სიჩუმე იდგა, თითქოს მოჩვენებების ქალაქი იყო, რომელიც ხალხმა დიდი ხნის წინ მიატოვა. ბებიას სახეზე აღელვება ეტყობოდა, მე მინდოდა დამემშვიდებინა და სიჩუმე დავარღვიე -მგონი ამ ქალაქში არავინ ცხოვრობს,

მიყვარს შემოდგომა (3 თავი)

ასე ვიდექით ჩახუტებულები სანამ სამარადისო სიჩუმე ჩემმა ხმამ არ დაარღვია; -მერე მე შენზე პატარა რომ ვარ? -მერე რამოხდა, იმოქმედე გულით და არა გონებით: ორივეს გაგვეცინნა თვალებიდან ცრემლი გადმომივარდა. -შენ ტირი? -ხოო ამ ბოლოდროს.

ბები

ბავშვობასთან ერთად ღრმა წარსულში დარჩი ტკივილი და სევდა თან დამყვება ბები... ისე მინდა შენი სითბო სანატრელი ვიგრძნო თუნდაც წამით სიახლოვე შენი ჩემში...

ღიმილი აქვს სასწაული (თავი 1)

ნინი ლიპარტელიანი, ქეთა ყიფშიძე, გიორგი მეტრეველი, ნიკუშა ქავთარაძე და ლილე არაბული. ეს ხუთი ადამიანი ბავშვობიდან ერთად მოდის და სკოლაშიც ერთად არიან. მიუხედავად იმისა, რომ ბიჭები უკვე პირველი კურსის სტუდენტები არიან, გოგონები მაინც ახერხებენ მათ

სამი კაციდან ის ერთი (ნაწილი 3)

-მესამე დღე დაიწყება მალე -და რაღაცა მინდა რო გკითხო,კი მეუხერხულება შვილო მაგრამ ხომ გესმის-თვალებს მიჭუტავს საეჭვოდ -რა პრობლემაა მკითხეთ -ის მოხდა?-ტუჩებს ბრიცავს..ვერ ვხვდები რას გულისხმობს ან რა უნდა მომხდარიყო -რა მოხხდა? -ის შვილო

ძველი პიანინო - 5

ეზოს სიღრმეში სახლის პირველ სართულზე მხატვარს ერთი დიდი ოთახი ეჭირა. მიმი ინტერესით ათვალიერებდა ნახატებით მოჭედილ კედლებს. - ჩემმა ჩაცმულობა მიგახვედრათ თუ რომელიმე გამოფენიდან მიცნობთ? - ღიმილით მიუთითა სავარძელზე და დიდი მწვანე ფინჯანი მიაწოდა.

ქუჩის სამოთხე (მეოთხე თავი)

- გინდა გავიდეთ? შემომთავაზა თამარიმ, მორჩილად თავი დავუქნიე და უკან გავყევი. - კარგად ხარ? - არა, არ ვარ. ვთქვი და ცივი წყალი სახეზე შევისხი. - დამშვიდდი, არაფერია სანერვიულო, უბრალოდ ხალხი ყველაფერზე ჭორაობს. თითქოს დამამშვიდა მისმა სიტყვებმა,

ცალმხრივი გრძნობა?(8)

ახალი წელი ჩემთვის ნამდვილად ბედნიერების მომტანი იყო,დანარჩენმა დღეებმაც ასე ბედნიერად განვლო,დადგა სახლში დაბრუნების დროც რაც არცეთ ჩენგანს ახარებდა რადგან სვანეთში დაუვიწყარი გართობა სრულდებოდა -აუ ვაჩე რამდენი ხნით გიწევს აქ დარჩენა? -ერთი