მე ვიპოვე შენში ბედნიერება

თბილისი. დედაქალაქი. უცნაური და ტკივილით სავსე ქალაქია. ზუსტადაც რომ ყველა*ფერის. ჭრელი და მრავალ*ფერი. რამდენი სისხლი დაღვრილა. რამდენი ქუჩური გარჩევის მომსწრე ყოფილა დედაქალაქი. რამდენი დედის მოთქმა მოუსმინია.

ჩემი გულის ქურდი.(სრულად)

ჩემი გულის ქურდი . -ალექსანდრა დაუჩქარე! გინდა სკოლაში პირველივე დღეს დააგვიანო? - მითხრა მამამ. -ჩამოვდივარ . - ვუთხარი და ზურგჩანთა მოვიკიდე. -წამოდი , მიგიყვან . -კარგი. - ვუთხარი და ეზოში გავედი. მამამ მანქანა დაქოქა მე კი როგორც ყოველთვის

დაუჯერებელი 'თავი 11'

-ძალიან მაგარი ხარ, უბრალოდ შესანიშნავი-ცერა თითი ამიწია ანანომ მოწონების ნიშნად და კვლავ შემათვალიერა, წითელი თმები მაღლა მქონდა აწეული და ტანზე შავი გამოყვანილი კაბა მეცვა მაღალ ქუსლებთან ერთად. რადგან ზაფხული იყო და თანაც აგვისტო რათქმაუნდა

ლელო (თავი 9)

-რა ხდება, მამა? - უკვე მდგომარეობიან გამოსული ვუყვიროდი მამას, რომელიც აშკარად სიტყვებს ეძებდა სიტუაციის ასახსნელად. ბოლოს იქვე მდგარი აპარატიდან ორი ჭიქა ცივი წყალი დაასხა. ჯერ თვითონ დალია, შემდეგ კი მე გამომიწოდა. -მეკო, დედას სასწრაფო ოპერცია

შემთხვევითი არჩევანი(ნაწილი10)

ვაა, ტასიკო, შემოდი მაქ რას დგახარ,,გადამეხვია სანდრო. -როგორ ხარ, სანდრიკ. -როგორ ვიქნები, შენი ძმის გადამკიდე. დამაწყვიტა ნერვები დილიდან.,,მითხრა სიცილით. -რატო, რაქნა ეგეთი,,,ვკითხე და ბექას გვერდით ჩამოვჯექი. -პატარა ბავშვივით იქცევა, ვეუბნები

4.მხიარული რომანი

მთაში ყოფნის ერთი კვირა ელვის სისწრაფით მიიწურა. თეკლას გასართობების სია ამოეწურა და საშინლად მოიწყინა. ბექასთან კამათის მეტი საქმე აღარ ჰქონდა, ამიტომ მთელი მონდომებით ცდილობდა ბიჭისთვის ყოველი დღე ჯოჯოხეთად ექცია, მაგრამ სიმართლე, რომ ითქვას არც

მხოლოდ შენთვის

აჰმ.. გამარჯობა ალბათ გაინტერესებთ ვინ ვარ ჰო. ჰო კარგი თავს არმოგაბეზრებთ ბევრი ლაპარაკით. სოფი ჯიქია 15 წლის. არა გატყუებთ 15ის ხვალ ვხდებიდა სასწაულად მიხარია. ალბათ გაგეცინებათ და იტყვით რა უხარია ამ დებილ გოგოსო. ოოო მაინც ვბოდიალობ (ბევრი

მე და შენ,უცნობო!

ჩვენ ისე განვსხვავდებით ერთმანეთისგან,როგორც მალევიჩის „შავი კვადრატი“ და მუნკის „ყვირილი“,მაგრამ მაინც გვაქვს ერთი საერთო-ჯერაც ვერ ამოგვხსნეს. ჩვენ ყველა აღვაფრთოვანეთ, ყველაზე გავიმარჯვეთ, ყველას დავაჯერეთ, მაგრამ მას ვერა...და ასე ვაგებთ ყოველ

საბედისწერო თავბრუსხვევა (თავი 9)

-ანნა როგორ ხარ? - მეკითხება გაფითრებული ლუკა, იქვე სკამში მჯდარ ნატაშკასაც ვაჩმნევ რომელიც სადაცაა ყბას გამარტყავს, ისე იცოხნება. -უკეთესად, მადლობ (მე) -აუუ მალე მორჩები სპეკტაკლს მე და ლუკას საქმე გვაქვს - ეშმაკურად იცინის ნატაშკა, ლუკას კი მთელი

მონატრება

ზუსტად ერთი წლის წინ შევრიგდით,12 აგვისტოს კი ერთმანეთს დავშორდით,მე დავშორდი. ვერ აგიწერთ როგორ ვგრძნობ თავს,როცა ეს ყველაფერი მახსენდება.წუთები,რომელიც უდიდეს სიხარულს და ამავდროულად ტკივილს მგვრიდა. სიმართლე გითხრათ არ მეგონა,მაშინ,თუ ამ დღეს