ასეც ხდება ხოლმე (მეთოთხმეტე თავი)

საღამომდე მცხეთაში იყვნენ, მერე ნიკას ესემესი მოუვიდა იოსგან 9საათამდე სახლში იყოს ჩემი დააო.. დვალმა ჩაიცინა და ნიდას გახედა, რომელიც გიკოს ელაპარაკებოდა. -უეჭველი წავიდეთ ერთად.. წამოიძახა გიკომ -სად მიდიხართ ერთად? წარბებშეკრულმა ნიკოლოზმა

ამქვეყნიურ ჯოჯოხეთს მოგიწყობ +18 (22)

კოპებშეკრული ვიჯექი და ნიკას შეშფოთებულ სახეს შევყურებდი, დაბნეული იყო -ისე მიყურებ თითქოს ჩემი მოკვლა გინდა. ცოტა ფარული შიშით შემომხედა -თითქოს არა! ისევ მკვლელი მზერით ვუყურებდი -მისმინე მასზე არაფერივიცი, იმ დღეს რომ დაგეჯახე მერე ისე უცბათ

მარტო (თავი 9)

ავიხედე - მის ბოროტ ღიმილს გადავაწყდი, რომელსაც ძალიან უნდოდა ჩემთან თამაში. არ ვიცოდი რა თამაში იყო, მაგრამ ვგრძნობდი რომ უნდოდა... თამაში, სადაც წესები არ მოქმედებენ, სადაც ყველანაირი სისაძაგლე დაშვებულია, სადაც არ არსებობს სიმართლე და სიცრუე,

danger/საფრთხე (თავი 2)+18

ინსტიქტურად ფეხი უკან გადავდგი და საწერ მაგიდას შევეჯახე -აქ რატომ მოხვედი? ხმაზე მეტყობოდა რომ ძალიან შეშინებული ვიყავი.ჩემსა და მას შორის მხოლოდ ერთი ნაბიჯიღა იყო დაშორება და ისიც მალევე დაფარა.ხელები მკერდზე მივაბჯინე და შეშინებულმა ავხედე

ცა ჯერ კიდევ ლურჯია ( თავი 8 )

-ნიკოლ წიგნს თავი დაანებე, თვალები გეტკინება - ჩემსკენ შემობრუნდა და გამიღიმა - გთხოვ, მგზავრობის დროს ნუ კითხულობ -კარგი, ოღონდ ჯერ მაკოცე - წინ წავიწიე და ლოყა მივუშვირე - მმ კარგია - გავეკრიჭე და გზას გავხედე - მალე მივალთ? - მოუსვენრობამ

არმეგონა ასე ადვილად თუ გაგიშვებდი!(თავი 3)

მაგრამ მე მას შევპირდი და ავასრულებ კიდეც,რომ მას დედოფალივით ვაცხოვრებ ეს ერთი წელი.გზაში ჩაფიქრებული იჯდა და მერე უცებ ღაღაცნაირად წამოიყვირა.შემეშინდა და მანქანა გავაჩერე,გამოკითხვა დავუწყე,მაგრამ სადმე წავიდეთ და მოგიყვებიო.მეც წავყევი და თავისი

Love ანიმე

" ხანდახან ადამიანი ისე უბრალოდ გიყვარდება, ყოველგვარი საერთო ინტერესისა და ბევრი გაცნობა გამოცნობის გარეშე, უბრალოდ ძალიან გიყვარდება და მორჩა. ეს სიყვარული არ საჭიროებს არაფერს, არც განვითარებას, არც არგანვითარებას, ის მზა მზარეული პროდუქტია,

ძველი პიანინო - 13

ფიფოს ერთი სული ჰქონდა გაეგო მიმის გვერდით ვინ იყო. მხატვარი კი იქაჩებოდა, არ გამოვა რესტორანი, საღამოს სპექტაკლზე ვართ დაპატიჟებულიო, მაგრამ ფიფომ იმდენი ქნა მიმიც და მხატვარიც დაიყოლია და იქეთაც დაიპატიჟა თავი თეატრში. ჩვილის უცნაური მოგზაურობის

მენატრები დიდი ხანია

ზოგჯერ მინდება,გავამხილო მეც ჩუმი დარდი ხანდახან მინდა,მხოლოდ ის ვთქვა,რაც მიხარია ცად აგამაღლებ,თითქოს ახლა,დღეს შემიყვარდი მაგრამ მიყვარხარ,მენატრები დიდი ხანია

მოლურჯო სული.... (თავი 7)

-ვიცი კეკუ, მაგრამ ის რომ მომკვდარიყო, მერე რა უნდა მექნა?! ხომ იცი როგორ მიყვარს , მე თორღვა მაძლიერებ. ახლა მას და გიორგის უფრო გაურთულდებათ ურთიერთობა. ღმერთო ჩემო ეს რა ჩაიდინე, კეკუ ჩემო კეკუ! თავი ხელებში ჩარგო ამილახვარმა.