ერკე მიდასი - ბოდიალი

კვნესის როიალი სადღაც გარიჟრაჟზე ზღვაზე ბოდიალით ფიქრია მჭირვალე, ყოველდღე იგივე სიმსივნედ გედება

შთაგონება

,,ბართან ვიჯექი, ვფიქრობდი ყველაზე და ყვლაფერზე გარდა ჩემი თავისა. გავხედე ადგილს სადაც ყველა ერთად ისხდნენ და იცინოდნენ. ამდენი წლის შემდეგ ისეთივე ბენიერები იყვნენ. მაშინ ვიღაც მომიჯდა, სიმართლე გითხრათ ვერ გავარჩია მისი სახე მხოლოდ ზღვისფერ

საბედისწერო თავბრუსხვევა (თავი 2)

-გოგო დროზე ადექი, დათუმ მოგაკითხა - თავზე დამჩხავის ტასო. გათენდა. მზის სხივები ურცხვად დათარეშობენ ანამარიას სახეზე და ტასოს ეხმარებიან მის გაღვიძებაში, არადა როგორ ვერ იტანს გოგო ამას. დილაც ასეთი უნდა რაა. -რამე უთხარი? - ნერვიულობისგან

ცხოვრება გრძელდება _3_

არავინ დამხვდა, მივხვდი რომ უკვე შეჯიბრზე იყვნენ, საკუთარ თავს ვერ ვაპატიებდი მათ რომ ჩემს გამო წაეგოთ, მითუმეტეს იმათთან ვისაც მთელი დაარსების პერიოდი ვეომებით, სრული ამ სიტყვის მნიშვნელობით ვეომებით, ვიცოდი რომ ისინი ჩემს გამო ბევრ დამცირებას

შეგეჩვიე VIII

გრძნობები ერთმანეთში ამერია, თან მიხაროდა თან გული მეკუმშებოდა. ერთის მხრივ ლამის მეცხრე ცას მივწვდი სიხარულით რომ სავარადოთ ეს ყველაპერი დადგმული იყო და ვიღაცა ჩვენს დაშორებას განზრახ ცდილობდა. მეორეს მხრივ თებეას ვდარდობდი, ნეტა როგორ არის, სად

მარადიული სიყვარული?ჰმმ...თავი(1)

დიდი ხანი ვფიქრობდი როგორ დამეწყო ამ ისტორიის წერა. როგორც იქნა გადავწყვიტე და მოდი ასე დავიწყოთ. არ დავიწყებ საკუთარი თავის აღწერას თუ რა მაცვია რა ფერის თვალები მაქვს და ა.ს... მხოლოდ იმას გეტყვით რომ მქვია მია ვარ 16 წლის მყავს ერთადერთი ძმა

მებაღე (ნაწილი 36)

უგო რამდენიმე თვე უთვალთვალებდა საშიშთვალებას. მისი ყოველი ნაბიჯი და სტუმარი ზეპირად იცოდა, კარგა ხანს თითქოს საეჭვოც არაფერი ჩანდა. მაგრამ ერთ დღესაც რაღაც ბევრმა ხალხმა იწყო წრიალი, უგო კარგად დააკვირდა... ავაზაკების გამოცნობა არ გასჭირვებია...

უცნობი(4)

სადღაც, მპასუხობს და მიღიმის. მე კი მის ღიმილზე ლამის ვდნები, არ მეგონა ესეთ სიტუაციებში ესეთი სუსტი თუ ვიქნებოდი და საერთოდ არ მეგონა თუ ესეთი სიტუაციები მექნებოდა, თვრამეტი წლის ვარ და აქამდე არავინ არ მყვარებია, სერიოზულადაც არ მოწმონებია და

მ ე ნ ა ტ რ ე ბ ი

სანთელი იწვის, სანთელი დნება, ჩემი ფიქრები უკვალოდ ქრება, ნაღველი ისევ ჩემს გულში რჩება და ეს ოცნებაც კვლავ ქარს მიჰყვება.

დაუჯერებელი 'თავი1'

ვიქტორია ან უბრალოდ ვიკა ლამაზი ჟღალთმიანი გოგონაა, რომელსაც უამრავი თავყვანისმცემელი ჰყავს, ასევე ჰყავს ოჯახი, და ძმა და ასევე მეგობარი ელენე, რომელიც გადაწყვეტს დაქალს გაურიგოს მამის ნათლული ლაზარე, რომელიც ძალიან სიმპატიური და გავლენიანი