არჩევანი(თავიVIII)

– ახლა რას ვბოდავ ხო ?? ძალიან კარგად გავიგონე როგორ გელაპარაკებოდა ტელეფონზე ,სატრენაჟორო დარბაზში როცა ვიყავით,და როგორ უყვებოდა ელენე დაქალს იმის შესახებ ,თუ როგოგორი დაუვიწყარი ღამე გაატარეთ ერთად და როგორ უნდა გაგემეორებინათ.ამას ყური რომ

უბედურება ყველგანაა!! (სრულად)

ეს ამბავი 1941 წელს, მეორე მსოფლიო ომის დასაწყისში დაიწყო. ელისაბედი მაშინ 15 წლის გოგონა იყო, რომლის მამა ომში გაიწვიეს ოჯახში კი მხოლოდ ელისაბედი, მისი ძმა, დედა, ბებია, ბაბუა, და მცირეწლოვანი და დარჩნენ. ელისაბედი ბავშვობიდანვე გამოირჩეოდა

ჩემ ირაკლის...

იმდენად ღრმა ხარ და მრავლისმომცველი ჩემში... ვცდილობ მთელი განცდით სრულად გადმოგცე სიტყვებად, მაგრამ შენი მცირედიც ვერ გადმოვეცი, ამით კიდევ ერთხელ დამარწმუნე რომ სიყვარული მთელი სამყაროა, არსია, ღმერთია... ღმერთს კი სიტყვით ვერავინ აღწერს. ჰო,

სიკვდილის თამაშები (სრულად)

ელენეს გვამთან ქვა ეგდო. ემილის სულში დატრიალებულმა ქარიშხალმა მსუბუქად ააფრიალა ეს ქვა და მალე ნიკოლოზის სისხლით შეიღება წითლად. მისი სხეული ძირს ეგდო. დანარჩენებთან ერთად . ირგვლივ ყველაფერი ჩამკვდარიყო. მხოლოდ ორი გული ფეთქავდა ერთმანეთისთვის.

თავს დავიხსნიდი ამ სატანჯველი ცხოვრებიდან (7 თავი)

იმ დღის შემდეგ ბექა აღარ მინახავს, არც მე გავდიოდი სახლიდან არც თვითონ აქტიურობდა, აქტიურობდა კი არა ორი კვირის მანძილზე საერთოდ არავის არ მოუკრავს მისთვის თვალი. ბუკა რამოდენიმეჯერ შემხვდა მაგრამ არც მას დასცდენია რამე, თუმცა დარწმუნებული ვარ იცის

საცდელი თავი

დილით ვიღვიძებ და ვგრძნობ როგორ მტიკვა წელი და ვერ ვინძრევი.კისერი გაშეშებული მაქვს.ძლივს ვახერხებ ჰაერის ჩასუნთქვას და წამში ხველება მივარდება.ცხვირს მწვავს სიგარეტის სუნი.იატაკიდან ვდგები იმას თუ ადგომა ქვია,რადგან ვცდილობ წელში არ გავსწორდე,რომ

არ დამტოვო (თავი 6)

დილით მაღვიძარამ გამაღვიძა 7:30 იყო. თვალები რომ გავახილე თითქოს სხვაფერისიყო ჩეემი ოთახი, ფარდები, ავეჯი. გამეღიმა, ალბათ სიყვარულის ფერია. ავდექი, ფარდები გადავწიე და ეზოს გადავხედე. მეეზოვის გარდა ეზოში არავინიყო. დილა თითქოს უფრო სხვანაირი იყო,

დღეს ჩემი სული სხეულისგან გაცლას ზეიმობს

მინდა ვხედავდე შენს თვალებში სპეტაკ გვირილებს, შემოგეხვიო და შეგიგრძნო, როგორც არასდროს. გვერდიგვერდ ვიყოთ ჩვენი შვილი, როცა იტირებს დავხატოთ ღამე ალიონთან როგორ ბაასობს.

მარტო ვარ...

მარტო ვარ, მარტივი ყოფილა ეს ყოფა, და ხშირად ვკითხულობ საერთოდ რატომ ვარ? სანამდეც ძალა და ​ სიცოცხლე მეყოფა, მარტო ვარ.... ოცნება თუ გაქვსო, მე მკითხეს ამ დილით, ვუთხარი კი მეთქი, ოღონდაც ძველია, მარტო ვარ, რადგანაც ასეა ადვილი, რომ გიყვარს ძნელია..

ღმერთებისა და მონსტრების მიწაზე (VII თავი)

-აქ რა გინდა? -არ ვიცი. უბრალოდ მოსვლა მომინდა. - ბინაში შეაბიჯა და პირდაპირ მისაღებისკენ გაემართა. სანდრო გაკვირვებული უყურებდა, შემდეგ კი კარი მიხურა. მისაღებში, პატარა მაგიდაზე აფთიაქის ყუთი იდო. მამაკაცსაც ეტყობოდა, რომ უკვე შხაპი მიეღო და