მე ასეც მიყვარხარ (თავი 13 და 14)

დილით ყველანაირად უხასიათოდ გავიღვიძე. მაღვიძარას არც გავუღვიძებივარ.. ჩემით გავიღვიძე. აზრი არაფერს აქვს. ყველაფერი უფერულია ჩემს ირგვლივ მესხის გარეშე.. მეც კი უფერული ვარ.. თუნდაც მაკიაჟით! თვალებიც უფერული მაქვს. სარკეში ვიხედები და ვხედავ რომ

მაინც მიყვარხარ

დილა გათენდა, მზემ დამიღიმა, მინდა ცხოვრება დავიწყო შენით, უარს ნუ მეტყვი, გულს ნუღარ მატკენ, ნუღარ დამტანჯავ ამ გრძნობის თმენით.

სიყვარული სიკვდილის ჟამს ))

მე სულიერად მოვკვდი ამ წამს, რომელიც შენთვის საფეხურს გავს, არ მიყვარს ცხოვრება რომელიც მაქვს, არ მიყვარს სიცოხლე,სიკვდილის ჟამს.

გავმხიარულდე?

გავმხიარულდე? ბოდიშით, მე ამას ვერ ვიზამ. ჩემში უშენობა ჭარბობს, თუმცა მე მას ვერ ვიტან.

იძულებითი ქორწინება (10)

ჯერ 3 საათია და უკვე საშინლად დავიღალე. დილიდან დედასთან ერთად დავდივარ. ჯერ დედაჩემის კომპანიაში ვიყავი ჯონკუკის დაბადების დღისთვის, კაბის ზომების ასაღებად, მერე ფეხსაცმელების საყიდლად რომლითაც სხვათაშორის ძალიან კმაყოფილი დავრჩი, მალევე შევარჩიე,

ფილტვებში თამბაქოს, ღალატის სუნია!

დღე არის თებერვლის წვიმების და ბოლოს ყველაფერს თავი რომ ანებოს ამინდმა, ცხოვრება ისეა, ცოტაც და დამღალოს, თავადაც არ ვიცი რა მსურს და რა მინდა.

ბანალური ისტორია

ჩემი ყოველი დღე რუტინაა:სახლი-სკოლა-სახლი ხანდახან სკოლის შემდეგ ერთი მარშრუტი ემატება-მეგობრებთან ერთად სადმე წასვლა. სხვათაშორის ამ რუტინით უკამყოფილო არ ვარ, იმიტომ, რომ ადამიანთა იმ ტიპს მივეკუთვნები

ორმაგი გრძნობები(10)

ნამდვილი ტანგო,თითქოს კი არ ცეკვავდნენ იბრძოდნენ, საუბრობდნენ, კამათობდნენ, უყვარდათ, სძულდათ , გიჟდებოდნენ და ბოლოს უყვარდათ. ისე ახლოს იყო მეგონა აკოცებდა, ლიზას თვალებში გამკრტალი სხივი და დარბაზში შეკრებილების ოვაციები.

სიზმარი სიყვარულისა (1 თავი)

და აი დავბრუნდი ჩემს ქალაქში, იქ სწორედ იმ ქალაქში სადაც მე და შენ ერთ ჰაერს ვსუნთქავთ, იმ ქალაქში სადაც მე და შენ თითქმის ერთ გზას გავდივართ ყოველ დღე, იქ სადაც ყოველ წამს შეიძლება პირისპირ შეგხვდე ამ წამზე კი ძალიან ბევრი მიფიქრია, ძალიან ბევრი

ანანასები (სრულად)

- ხელი მომეცი... გაშალე მძორო, - შეუღრინა, რამდენიმე ბაბოლი ჩაუგდო და ბედნიერმა ახედა, - ვსო, გავსწორდით, - კმაყოფილმა ჩაუკრა თვალი და ჩანთა შეისწორა, უკვე მერამდენედ.