მე ასეც მიყვარხარ (თავი 6)

-ცოლად უნდა მოგიყვანო! -ხელს დაეყრდნო და ღიმილით მომმართა ლუკამ. -რა თქვი?! -მშვიდად და უმნიშვნელოდ ვკითხე თითქოს მის ნათქვამს დიდი ემოცია არ გამოუწვევია ჩემში. -რა ვთქვი და ცოლად უნდა მოგიყვანო პატარავ! -ცალყბად გაიღიმა მან.

Black Widow_შავი ქვრივი #3

-კიდევ დიდი გზა დარჩა, შეგიძლია დაიძინო._ამბობს და მეც თვალებს ვხუჭავ, მაგრამ ძილი არ მეკიდება. მალე ისევ ვფხიზლდები და იმდენად ბნელა, რომ გარშემო არაფერი ჩანს. მხოლოდ ნაცრისფერ გზას ვხედავ, რომელსაც მანქანის ფარები ანათებენ. გვერძე ვიხედები და მის

სასიყვარულო სტატუსი

"ნიკაპი ნუ გიკანკალებს, შე გლახაკო, მე რომ კარგად ვიყო, შენ ნიკაპი არ აგიკანკალდებოდა. ჩემი მობრუნება აღარ შეიძლება აწი, არცაა საჭირო, ნამეტანი შევაწუხე დედამიწა, დავამძიმე. ხუმრობა ხომ არაა, სამოცდათორმეტი წლის ქალი ვარ, მარა რა ვქნა, ნენა, ვეღარ

you belong with me დასასრული

მე სოფო და ერიკი ვზივართ და რაღაც უაზრო ფილმს ვუყურებთ , სახელად მგონი ველური თაფლი ქვია ისე სიამოვნებით უცქერენ ლეპტოპს ლამისაა მარტო დავტოვო მაგრამ სად წავიდე ? გარეთ ისე კოკისპირულად წვიმს რომ . ერიკი ჩემი ბავშვობის მეგობარია და ჩემი დის ანუ

სათვალე (5)

სამსახურში დღე უაზროდ იწელება, ხალხი კვლავ მეკითხება თუ რომელი წიგნი იქნება კარგი წასაკითხი, მეკი მრჩეველივით ვუთითებ თითოეულ მათგანზე და ვიღიმი. იმის გათვალისწინებით რომ 5 დღის წინ სიცხე მქონდა ახლა კვლავ სუსტად ვარ. ყავის მესამე ჭიქას ვსვავ, ამას

უცნობის თვალები

ვცდილობ უცნობის თვალებს დიდი ხნით არ ჩავაშტერდე,მითუმეტეს ვხედავ როგორ ეუხერხულება ჩემი დაჟინებული მზერა. ვცდილობ,მაგრამ არ გამომდის. უცნობი,მაგრამ ამავდროულად ყველაზე კარგად ნაცნობი ადამიანი გვერდს მივლის და მტოვებს საკუთარ კაეშანთან

დაზამთრდა

დაზამთრდა ჩემთან... შიგნით და გარეთ სიცივე ატანს... არ ვიცი რატომ,

ორმაგი გრძნობები(3)

არ ვიცი რა დამემართა წამიერად გავითიშე, მაგრამ მაინც მოვახერხე მისი კივილი შემეჩერებინა. კარი უცებ მივხურე ზედ ავაკარი და პირზე ხელი ავაფარე. ვერც კი გავიაზრე ჩემი ქცევა. მხოლოდ მის გაფართოებულ თვალებს ვუყურებდი და ნელ ნელა ვგრძნობდი მისი სხეულის

მორაგბე გოგონა თავი 6

ორაგბე გოგონა თავი 6 დილით რომ ავდექი და სანდროს ოთახში შევიხედე არავინ დამხვდა,საწოლი გასწორებული იყო...წავიდა...თვალებზე ცრემლები მომადგა..თითქოს გულში რაღაც ჩამწყდა და ჩუმად ავქვითინდი...ჩემი ბრალია,უარით რომ გავისტუმრე... ჩემს ოთახში დავბრუნდი

თითქმის ვიპოვე... (სრულად)

ბებიაჩემის სახლში ვარ... წვეულებაზე?! წვეულება? აქ იშვიათად კიარა თითქმის არასდროს არ იმართება წვეულებები... მეგრამ ფაქტია რომ მე ნამდვილად ბებოს ზღვისპირა სახლში ვარ და იმ ქართული სიმღერების მელოდიებს ვაყოლებ ტანს რომელიც ბებოს მე თვითონ ჩავუწერე.