შეხვედრა შერლოკ ჰოლმსთან (ანუ შერლოკირებული)

-კაი წავედი ვიძინებ -ხვალ ადრე უნდა ავდგეთ არა? -თუ არ გინდა რომ გასაუბრებაზე დაგეძინოს ან ჩაწითლებული თვალებით მიხვედე ადრე უნდა დაიძინო მეუბნება მზრუნველად ნინი და ოთახიდან გადის. მე კი სააბაზანოში შევდივარ. თბილი წყალი გაყინულ კიდურებს მილღობს და

ის-დრაკონი (+18) II

- ახლა მეორე ხელით სცადე - ასე? - ხო ასე მიღიმის დედა და ქერა თმაში თლილ თითებს ნაზად მიცურებს. - გამომდის ? - გამოგდის ნინა - რთულია ვწუწუნებ და პატარა ცხვირს უფრო ვჭმუხნი. - მოეწონება?

ძლიერი სიყვარული თავი 2

ტანში დამაჟრჟოლა მესიამოვნა კიდეც და გამიხარდა ამ დროს კი ელენე და თავისი ზველი მეგობარი მოვიდნენ ელენემ დაინახა რომ გიორგის ქირთუკი მეფრა მხრებზე და წარბები ათამაშა შემდეგ კი

თავხედი ქმარი(10 თავი)

-არ ვიცი...მართლა არ ვიცი-ძლივს ამოვიბურტყუნე მე.დემემ ჩემი დაბნეულობა,რომ შეამჩნია გაეღიმა.ერთი ხელი სახეზე ჩამომისვა,მეორე თმებში შემიცურა და მაკოცა.იმხელმა მუხტმა გაიარა ჩემში,ისეთი გრძნობა დამეფლა,რა აქამდე არ მიგრძვნია.ჰო.პირველად არ ვეხებოდი

ყაზბეგის უცნაური 10 დღე (თავი N1)

ზამთარი იწურებოდა მაგრამ თოვლი მაინც არ მოდიოდა,კიდევერთი ზამთარი თოვლის გარეშე.. მხოლოდ ყინვით და ბურუსით იყო მოცული ქალაქი,დამტავრდა ახალი წელი და გაქრა საახალწლო განწყობა მასვე მიჰყვა საახალწლო ნათურები რომლებიც ერთადერთი იყო ქალაქში რაც

ვიციდან არ ვიციმდე...

ვიცი, რომ ვარ, თუმცა არ ვიცი როდემდე… ვიცი, რომ სანამ ვარ, ჩემი ყოფნა ისეთი უნდა იყოს, რომ მიხაროდეს, რომ ვარ, თუმცა ხშირად არ ვიცი, როგორ უნდა მოვახერხო ეს…

მე უბრალოდ მომინდა და ასე!

მე უბრალოდ მომინდა და ასე, პოეტობა ავიჩემე ვითომ, ვწერდი ლექსებს, მეც არ ვიცი რაზე, ჩემს თავს ისევ ტაშს ვუკრავდი თვითონ, ვიღრიალებ ახლა ბოლო ხმაზე!

არჩევანი (თავი 13)

მივდივართ. მიხვეულ-მოხვეული გზებით, მაგრამ ზუსტად ვიცი რომ კერ კიდევ თბილისში ვართ. მაგრამ ვერ ვცნობ რა უბანია. ბოლოს კორპუსებთან ჩერდება და მანქანიდან გადადის. მეც უხმოდ მივყვები. ერთ-ერთ სადარბაზოში შედის და მელოდება. "სად ვარ?" ვცდილობ ადგილი

ველური ორქიდეა (18 თავი)

_რა არის ეს, რა ბავშვებივით იქცევით. - გამოსცრა კბილებში ნიკომ და თვალები დაგვიბრიალა. _თვითონ დაიწყო. - იმართლა გიგიმ თავი. მარიამი გაოცებული გვადევნებდა თვალს. ვერ გაეგო რა ხდებოდა. თვალები ისე დავაწვრილე და შევხედე აბაშიძეს, როგორც მონადირე,

Black Sky (თავი 6 და 7)

ძალიან დიდი მადლობა ყველას კიდევ ერთელ ვინც კითხულობთ. ბოდიში დაგვიანებისთვისს რადგანაც არ მეცალა და სპეციალურად არ ვდებდი რადაგანაც საერთოდ არ ჰქონდა კომენტარები წინა თავს მხოლოდ ლიკა აქტიურობს რის გამოც მადლობას ვუხდიი .. თქვნი აზრიი დაააფიქსირეთ