ნარკოლოგიური - როცა ყველაფერს ნათელი მოეფინა (გაგრძელება)

- ხო რა თქმა უნდა - ეცადა პასუხი იგივე ღიმილითვე დაებრუნებინა. გამოუვიდა თუ არა ეს კიდევ სხვა საკითხია. - მზად ხარ? - კი, “Je Veux” აქ გაქვს? - მარიამი მზად იყო, თუმცა ქალებს გასვლის წინ ყოველთვის რაღაც აკლიათ და ეს სასიამოვნო არომატის მქონე

თავხედი ქმარი(3 თავი)

-ტასო ჰო კარგად ხარ?-დაბნეულმა მკითხა,როცა მის ტუჩებს მოვშორდი. -ეს გოგო ვინ იყო და რას აკეთებდი მაგასთან ერთად? -ოუუ მოიცა...არ მითხრა,რომ ეჭვიანობ?-წარბები აათამაშა დემეტრემ. -კითხვაზე მიპასუხე!-როგორც კი ვუთხარი,მაშინვე მაკოცა.

მ წ ვ ა ნ ე ა

გვერდით მომყვება და ახლა ვიგრძენი მისი სუნი აი იცით როგორი ? სიგარეტის, საპნის,საკუთარი სპეციფიური სუნი და ვერცერთი ვერ შემედავებით რომ ტომი ასხია tom ford . ძლიერი ვარ სუნებში და ამით ვამაყობ .საკუთარი ფიქრების გამო მეცინება და მის შეხებას მოვყავარ

ადუღებული მთვარის ფერიხარ

ადუღებული მთვარის ფერიხარ, წითელი ვარდის სურნელი აგდის. უფრო თბილო და ნათელო მზეზე, შენ ხარ არწივი, ამ გულის ქედზე,

იდუმალი

დიდი ხანია არაფერი დამიწერია,ახლა კი პატარა ჩანახატით გიბრუნდებით, ჩემი ცხოვრების პატარა მონაკვეთის აღვწერ, რომელმაც დიდი შთაბეჭდილება მოახდინა ჩემზე, უსაზღვრო ბედნიერებისა და ტკივილის გრძნობით მინდა ამ ამბავის გაზიარება თქვენთვისაც და მადლობელი

არსებობ?!

რაღაცნაირად, გულისწიაღში, მაინც მინდოდა, რომ ყველას მოვფერებოდი, - წიხლებს რომ მირტყავდნენ მაშინაც, რომ მიწუნებდნენ მაშინაც რომ ჭორაობდნენ, მაშინაც... სულ მინდოდა, ყოველთვის, - ყველას მოვფერებოდი. ახლაც მინდა...

თერაპია. პათოლოგიური სიყვარული

თუ ხმას ვერ გაწვდენ დილეგში, ჩაის მოგიტან ლოგინში. ცუდს ნუღარ ეძებ ლოდინში. ისევ და ისევ ბოდიში.

არჩევანი (თავი 8)

და აი შაბათიც დადგა. ნანუკა და ლენა 8 საათზე დამადგნენ თავს. მათი შემყურე ძალა მემატებოდა და უკვე მერამდენედ ვწირავდი მადლობას ღმერთს აღარ მახსოვს მათი ჩემს ცხოვრებაში გამოჩენისთვის. ბავსვებს ჯერ კიდევ სძინავთ მაგრამ მე ბარგი უკვე მმზადა მაქვს.

ბედისწერა (თავი 9)

ატირებული გარეთ გავვარდი,ისე რომ არავის შევუმჩნევივარ.ღმერთო ეს რა ბედი მაქვს ელიზბართან როგორმე ურთიერთობა უნდა გამოვისწორო თორემ მის დაკარგვას ვერ გადავიტან.რესტორანში შევედი და მაგიდას უჩუმრად მივუჯექი.

Siempre Staccato 5

სანდრო ჩემს სახეს ხელებში იქცევს და ყოველ მილიმეტრს ჯერ ნაზად, მერე კი მთელი ძალით მიკოცნის. ვგრძნობ, რომ რაციონალური აზროვნების უნარს სრულიად ვკარგავ. მთელს სხეულზე ცეცხლი მეკიდება და თავს ძლივს ვიკავებ, რომ ხმამაღალი კვნესა არ ამოვუშვა. სახიდან