ბედნიერების ძიებაში

გამუდმებით ვეძებ ვიღაცას რომელიც მჭირდება, რომელიც ჩემი გულის ცემას უფრო მეტად გაახშირებს , აჩქარებს ბედნიერებისგან. რომელიც ჩემს თითოეულ უჯრედს მოედება მთელ ორგანიზმში და იქამდე დაიკავებს ადგილს სანამ არ გაიჟღინთება ბოლომდე არ გაცვდება. დამანახებს

Life is like a roller coaster (2)

და რა თქმა უნდა, შენ სიყვარულით არ მიპასუხებ. რა თქმა უნდა, გულგრილად შეხვდები ჩემს წლებით ნაგროვებ უპასუხო სიყვარულს და ზურგს შემაქცევ...წვიმს. კვირა დღე იყო, მაშინაც ზუსტად ასე წვიმდა. უცნაურ გულგრილობას ვგრძნობ სამყაროს მიმართ და ამ გულგრილობის

შენ მე ბორკილებს ვერ დამადებ?!#11

ლეა ჯერ კიდევ აგონიაში , იყო. როცა გაიგო მისი დაჭერისთვის სანდროს წოდბაზე და პრემიაზე. საპტიმრო. ციზხე სადაც შედიხარ ადამიანი, ქალი, ცხოვობ და გამოდიხარ აულ სხვა, უცხო, გაუცხოვებული გარემოზე. ციხე სადაც სულ სხვა მლნიღქბს ირგებ. რაც უფრო მეტ დოს

ფერია

როდესაც ფიქრებს გაფანტავს ქარი როდესაც სულში შემოვა სევდა წუხელ სიზმარში ფერია ვნახე ცაზე ლამაზად შენს სახელს წერდა

მე არ მომკვდარვარ გარდავიცვალე უსასრულობის შევცურე ზღვაში თავი 2

გავიდა წლები გავიდა თვეები და იკა ისევ არ გამოჩენილა.ჰოდა მედა ჩემმა დაქალმა გადავწყვიტეთ ავიდეთ აგარაკზე გოგოებთან ერთად.. -ნუცც..ნუცააა კარგი რა..რაც იკა დაგშორდა არ მოწესრიგებულხარ ეხავე ადი ზემოთ და ლამაზად ჩაიცვი და მაკიაჟი გაიკეთე.. (თამო) -აუ

გთხოვ არ წახვიდე, უშენოდ ვერ ვიცოცხლებ (თავი6)

შოთიკოს წასვლის შემდეგ რაღაცნაირად მოვიწყინე, თან მაინტერესებდა ირაკლი რატომ გაყვა მას, ამიტომ როგორც კი პალატაში შემოვიდა იმწამსვე ვკითხე. -რა უთხარი შოთიკოს? -არაფერი რაზე მეკითხები? რა უნდა მეთქვა? -სულელს ვგავარ? რატომ გაყევი შოთიკოს? -არაფერი

სიჩუმე)))

დღეს ყველა ჩემს გზას შენს კარებთან უნდა მოდგომა, ვხედავ – ყოველწამს ერთი სუნთქვით როგორ ვმოკლდები.. ისევ ვიხრჩობი ,ამაოა ყველა მცდელობა დგას ოთახებში უშენობა,უჰაერობა.

შენს შემდეგ. (ნაწილი -5)

ანი ოთახში აფორიაქებული დადიოდა ჯერ ჩანთის ჩალაგება დაიწყო წასვლა მოუნდა მერე ამოყარა, გადაიფიქრა. საშინლად მოუნდა წერა ემოციები ახრჩობდა. შეშინებული დაბნეული და აფორიაქებული იყო. გიორგის კალთაში მოუნდა თავის ჩარგვა და უსასრულოლდ მოეყოლა თავის

თავხედი ქმარი(7,8 თავი)

დივანზე დემეტრეს გვერდით დავჯექი.ის ჩემსკენ მოიწია,სახეზე ხელი ჩამომისვა და თვალებში ჩამხედა. -რა გჭირს ტასო? -მოვიწყინე-მივიწიე და თავი მხარზე დავადე.მან ხელი გადამხვია და თავზე მაკოცა.ნინა ამღვრეული თვალებით გვიყურებდა და არარსებულ ცრემლებს ხელის

არჩევანი (თავი 11)

ისევ იწერება ეკრანზე უცხო ნომერი და თავი მძაფრ-სიუჟეტიან ფილმში მგონია. შეშინებული ვავლებ თვალს ოთახს და მწვანე ღილაკს ვაწვები. მობილური ყურთან მიმაქვს და ამ ბოლო დროს ამოჩემებულ სიმღერის მელოდიას ვისმენ. "Life Goes On" მღერის ფერჯი და ადგილზე