ბედისწერა (თავი 8)

დილით შუბლეზე კოცნამ გამაღვიძა,თვალები რომ გავახილე დავინახე ტატო რომელიც ჩემს გვერდით იჯდა და მოსიყვარულე მზერით მიყურებდა. -რომელი საათია? -1ის ნახევარია.

მთვარე გამიგებს

ისევ ვერ გიმხელ როგორ მიყვარხარ, ისევ ვერ ვამბობ და ვერ გადმოგცემ, მაგრამ როგორ მსურს ნეტავ იცოდე ამ ტკივილს მხოლოდ ყვირილით ვშველოდე. შენ არც კი იცი და ვერც კი იგრძნობ

გულუბრყვილო

ცხოვრება იმაზე ფიქრში გამყავს თუ რა არის ბედნიერება... საბოლოოდ იმაზე ვთანხმდები, რომ ბედნიერებაა იპოვო ადამიანი, რომელიც შენი ყველა ნაკლით შეგიყვარებს და შენში არსებულ სიცარიელეს შეავსებს. თუმცა საქმესაქმეზე რომ მიდგება ვგრძნობ როგორ მეშინია

სექსუალური ტანგო

–არსად არ წახვალ! დღეიდან აქ იცხოვრებ! ჩემი მსახური გახდები! შენ მე მჭირდები! ზედმეტი სიტყვები და პანიკა არ გავიგო!– კარისკენ დაიძრა, მამაკაცური მანერით! რა დროს ეს არის ასია! – ბაგრატ კეისარი! შენთვის ბატონი ბაგრატი! მისაღებ ოთახში გელოდები! არ

მარია

მარია გოგო რომელიც დაბადებიდან მიატოვეს მშობლებმა და სიმარტოვისთვის გაწირეს, მშობლებმა რომლებმაც არიფიქრეს იმაზე თუ მას რა ბედი ეწეოდა, თუ როგორი იქნებოდა ,როგორ გაიზრდებოდა მარა, მათ მარია მიატოვეს ყველგვარი სისასტიკე ჩაიდინეს და მარია დატოვეს

ნატა (სრულად)

სულ იცინოდა, თითქოს თეთრი მარგალიტებივით ჩამწკრივებული კბილების დემონსტრირებას ახდენსო. ცხოვრება მუდამ უღიმოდა და ისიც გულწრფელი კისკისით პასუხობდა მას. სიცილისას ლოყებზე უცნაური პატარა ნაჩვრეტები უჩნდებოდა, ხოლო თვალების უპეებს გარშემო – პაწაწინა

ბრალდებულო! თავი 4.

დანიელის კოცნამ ცოტა ხნით გამაბრუა. გაშტერებული ვუყურებდი ჩემ წინ ასვეტილ ბიჭს და გული ოდნავ ამიჩქარდა. "ისევ ვნება"...გავიფიქრე ჩემთვის. -შემოდი.-ვუთხარი გაწონასწორებული, მაგრამ ჩუმი და სექსუალური ხმით.

სიზმრის ქურდი (სრულად)

ესეც ასე, როგორც იქნა დავასრულე.ეს პირველი ნაწილის დასასრულია. თუ იქნებიან მსურველები დავწერ მეორე ნაწილსაც. ძალიან გთხოვთ შეაფასეთ! გამიზიარეთ თქვენი მოსაზრება ისტორიასთან დაკავშირებით. დიდი სიყვარულით

ლო ანუ მფრინავი ბიჭუნა

ქუჩაში მიდიოდა ლო..სახეზე გაოცებული ღიმილი აჰკვროდა..მის დანახვაზე გამვლელებსაც ეცინებოდათ,თუმცა მხოლოდ რამდენი წამით,მერე ახსენდებოდათ რომ სხვები უყურებდნენ და ესჰინოდათ არ იფიქრონ რა აცინებსო.მისი ღიმილი კი ისეთი საოცარი იყო,ალბათ არასოდეს არვის

პლეხანოვიდან ჰორიზონტამდე(სრულად) 'მარჯანიშვილზე'-ს მეორე ნაწილი

პირველი ყოველთვის პირველი იყო, ვერაფერი ცვლიდა, ვერაფერი ანგრევდა , ვერაფერი ანადგურებდა, გვარს ყოველთვის ამართლებდა. მასაც ტკიოდა, მასაც ეშინოდა მომავლის, მაგრამ იბრძოდა. ისევ უყვარდა ბაუნტი,მისი ღიმილი და მისი ნათქვამი ‘მიყვარხარ’. ხოვრება მათი