ტყე +16 II

ვინსახურებ,მეეჭვება კიდეც და ასეთივე დაკვირვებით ვუყურებ მასაც.ამბობენ ადამიანს ყველაზე მართალი თვალები აქვსო,ხოდა მეც ჩემს ინტუიციას და მის თვალებს ვენდობი მაგრამ მათში არც ისე დიდ ერთგულებას ვხედავ. გაოგნებული ნიკი თვალს არ მაცილებს,ჩემამდე მისთვის

ყველგან გამოგყვები (დასასრული)

-და მართლა ეგრე გგონია?!! გოგო?!!! აზრზე მოდი-დაჩიმ შეაჯანჯღარა ნინა და სავარძელზე დააგდო. შემდეგ მის წინ ჩაიკუზა და ნინას ორივე ხელი დაუკავა. -მოკლედ, მომისმინე კარგად!-ისევ შეაჯანჯღარა-დროზე გამოფხიზლდი, ნუ თამაშობ მსხვერპლის როლს! გესმის?!!!

ნაზი სურნელი (თავი 2)

კლუბშია. მუსიკას ტანს აყოლებს და სხვა სამყაროში ინაცვლებს. ამ სიტუაციაში არავინ და არაფერი აინტერესებს. ივიწყებს ცხოვრებას, ბიზნესს და ყველაფერს, რაც კი მის თავს ხდება. ამ წუთას, ცხოვრებისგან მხოლოდ ბედნიერებას იღებს.

უცნობი ნაცნობები(ნაწილი 10)

აუუუ გოგოებო გამოდით თორე უთქვენოდ ძაან მოწყენილობაა-კარების მეორე მხრიდან გამოგვძახა ბექამ -ჰოო მოვდივართ.არ დაგაცლიან რა ესენი არაფერს.-ჩაუბუზღუნა ნინიმ და ნელა წამოიმართა. სასტუმრო ოთახში შესულებს ანდრია გულზე ხელებგადაჯვარედინებული დაგვხვდა.

დრო

დრო სიკვდილის არ უნდა გეშინოდეთ მხლოდ სიცოცხლეა საშიში, როდის რა მოგელის და რა შეგემთხვევა არავინ იცის რამდენი რამ გაგიხეთქავს გულს..

მე,შენ და ცუდი ბიჭები (11)

-გააღე თორე შემოვამტვრევთ!-მესმის ისევ.ოჰ შემოამტრვრევ თორე არ ამტვრევდე ჩემს კარებს. რა დონის იდიოტი უნდა იყო ადამიანი, გოგო ისეთ ოთახში ჩაკეტო შიგნიდანაც რომ იკეტება. ღმერთო ჩემო! ფაჯრიდან კიდევ ერთხელ ვიყურები,დაგერხა კატო,აქედან რომ გადაძვრე

ყველგან გამოგყვები (25)

-რითი დავიწყოო... არც მახსოვს... მორფიდან დაწყებული რაღაც ნემსებით დამთავრებული... ქალბატონო...-ბეიჯზე დახედა დაჩიმ და სახელი ამოიკითხა-პიმ? პემ? ქალბატონო პემ... არ გეშინიათ ანტილოპების?

თამაში მუსიკის წესებით (მეორე თავი)

თამაში მუსიკის წესებით მეორე თავი მოუხედავად ტატოს პროტესტისა, მარიამმა იმდენი მოახერხა, რომ ბიჭები თავისუფლების მოედნამდე ფეხით სეირნობაზე დაითანხმა, თუმცა ცოდვა გამხელილი სჯობს, საბას დიდი ხვეწნა არც სჭირდებოდა. გოგონაზე ნაკლებად არც ის იყო

დეკემბრის რომანი (5)

თვალებით, ჩემი ზღვისფერი და მისი უმთვარო ღამის წყვდიადებით, კვლავ ვიჭრებოდით ერთმანეთის ქაოსში და პირისპირ მსხდომნი გაუცნობიერებლად ვუერთდებოდით ახალი დღის მაუწყებელ მდუმარებას. არჩიმ ავისმომასწავლებლად ჩაიღიმა და თვალებდაუხამხამებლად მკითხა:

რა მრუდეა ცხოვრება?!

ნელ-ნელა ვფხიზლდები, მესმის ხმამაღალი სიტყვები, ვხვდები რომ ეს ის ენა არაა რომელიც ჩემს სახლში მუდამ ისმის, ეს რუსულია, ეს სიტყვები მით უფრო მაფხიზლებს და მით უფრო მაღიზიანებს, გამოვფხიზლდი და ვხვდები რომ ეს სერიალი ბებიაჩემს ძალიან უყვარს