24.10.2016

თითქოს ადამიანებით გარშემორტყმული, მაგრამ სულ მარტო ანუ წვიმის მეგობარიშემოდგომაა. გარეთ ათასფერი ფოთლები მიმოფანტულან. ფანჯრის რაფაზე წვიმის წვეთები ცელქობენ, მიხმობენ სევდისკენ, უკვე ჩაიც ვეღარ მათბობს, ცივა... ძალიან ცივა. თითქოს თვალებშიც

ყველაფერი ან არაფერი

ეს იატორია ჩემ გრძნობებზეასიყვარული ყველაფერია მე შემიყვარდა ადამინი რომლის სული სიგიჟემდე მიყვარს ყველაფერი 2015 წლის 2დეკემბერს დაიწყო და დღემდე ერთად ვართ ბევრი სირთულები გადვიტანთ მონატრება იმედგაცრუება ტკივილი ეს დღები ყვეალზე საშინელი იყო ის

ბოლო დამშვიდობება

სუსხიანი ღამე იყო ,მოწმენდილი ცა,რომელზეც ათასობით ვარსკვლავი მოჩანდა,ტემპერატურა -6° -მდე დაეცა მე ბინის წინ მანქანაში ვიჯექი,სადაც ველოდებოდი ადამიანს,რომელსაც შეეძლო ჩემი სიყვარულის მიმართ გაყინული გული ახალ გულად გარდაექმნა. ჩემი მოძველებული

მამა ახლავე ციდან ჩამოდი

სასაფლაოს ჟანგიანი ჭიშკარი შევაღე და ბილიკს გავუყევი ულამაზესი ტაძრისკენ.. კარი ღია იყო თუმცა ტაძარი ცარიელი... ასე მერჩივნა უფრო დამამშვიდებდა... შემდეგ ეზოში გამოვედი ყვითელ ფოთლებში ჩამოვჯექი და ჩემოდანს მივეყუდე... შევეცადე ცოტ-ცოტა ყველას

დაგიშავე რამე განა?

ჟანგბადი რომ შემიწყვიტე დაგიშავე რამე განა? ეს რა ცეცხლი წამეკიდა მზე ღრუბლებში დამემალა

ჯოჯოხეთი

თეთრი მანდილი ქარმა ატარა,წყალში დაახრჩო მოგესალმები გარდაცვლილო მითხრა უფალმა, და ჯოჯოხეთის შავი კარები ფართოდ გააღო, ეკლესიაში ანთებული ერთი სანთელი ქარმა ჩააქრო

ის (11)

-ჰეი შენ ჩვენ გამოგიძახეთ,-გავიგონე უკნიდან და რადგან ქუჩაში ჩემგარდა არავინ იყო გავიხედე იქეთ საიდანაც ხმა მოდიოდა -მემგონი რაღაც შეცდომაა,-ახალგაზრდა კაცი ჭიშკართან უფრო ახლოს მოვიდა რომ შეეხედა ჩემთვის

ახალი წლის არომატი

სახლის კარს ვიხურავ და ეზოში გამოვდივარ. ცივი ჰაერი სახეზე მხვდება, მაფხიზლებს და უფრო მონდომებით ვიწყებ გარემოს თვალიერებას. რკინის დიდ კარს ვაღებ, გარეთ გავდივარ და ვცდილობ ნელა დავხურო, რადგან მიჯახუნების დროს საშინელი ხმა აქვს. ზუსტად ამ დროს

მივიწყებულთა კუნძული 7

ეს გოგო კი ყველგან თვალებში მეჩხირება, თუმცა ჩემი განწყობის გაფუჭებას ვერ ახერხებს. სამზარეულოში წვენის დასალევად შევედი. იქვე ფეხი ფეხზე გადადებული მხვდება. ყურძენს ნელა აცლის მტევანს და პირში იდებს.მაცივართან მივდივარ ჭიქაში წვენს ვისხავ და უკან

რელიქვიების მცველი (თავი8)

ანნა ივანის სახლში მივიდა მაგრამ იქ არავინ იყო, ტელეფონსაც არ პასუხობდა, გადაწყიტა სამსახურში მოეძებნა. ,, რა დაემართა“- გაიფიქრა და ის იყო ქუჩას გაუყვა რომ უცებ მის გვერდით მანქანა გაჩერდა და იქიდან მეომრებივით გამოწყობილი რამდენიმე სახე დაფარული